Rondje Nederland

De eerste keer toen ik dat hoorde dacht ik aan xc3xa9xc3xa9n of andere extreme ultraloop. Blijkt het een hardloopwedstrijd door het Open Lucht Museum te zijn.
Ik had 'm al lang op m'n planning staan, leek me erg leuk om een keer bij te zijn. De afstand is niet zo lang, maximaal 10km.
Precies op de eerste mooie dag van dit jaar vindt dit evenement plaats. Temidden van "gewone" bezoekers wordt er een wedstrijd georganiseerd, dit jaar al 1700 lopers heb ik vernomen.
Bij aankomst blijkt er geen kleedgelegenheid te zijn dus doe ik dat maar gewoon lekker buiten in het zonnetje. De 5km vindt een uur eerder plaats dus heb ik even de tijd om naar de finish te kijken, wat een snelheid zoals de eersten binnenkomen (16:40 o.i.d.)!
Ik ga lekker rustig warmlopen om te kijken hoe m'n knie het houdt. Ik ontdek dan direct dat het geen gemakkelijk parcours zal zijn met al die heuveltjes. Maar ach, een PR was ik ook niet van plan te lopen. Bij de start is het wat druk maar dat weerhoudt mij er van te snel te starten. De eerste 3 km's gaan precies in 4:15 maar dan komt de lange heuvel (4:39 en 4:36). Naar de finish weer naar beneden. Halverwege dus op 21:58.
De tweede ronde gaat minder snel, te weinig adem. Cornxc3xa9, ook een Chat'n'Runner gaat mij ergens bij 8km voorbij. Even denk ik nog te kunnen aanhaken maar dat lukt niet. Dan maar het vizier op Floor die al een tijdje een stuk voor me loopt maar steeds dichterbij komt, vooral heuvel op. Valk voor de laatste 300 xc3xa1 400m voor de finish ben ik tot op 10m genaderd maar dan gaat het weer berg af. Daar durf ik met mijn knie niet voluit te gaan en zodoende loopt Floor weer uit. Mijn eindtijd is 45:06.
Na afloop nog met een behoorlijke groep CnR'ers (Dick, Anja, Floor, Jannemien, Manon, Cornxc3xa9, Gisella, Maarten) nagebabbeld en wat gedronken. Weer een leuke wedstrijd geweest!
Tijdens de wedstrijd en tot nu toe voel ik weinig aan m'n knie. Het lijkt er op dat de verminderde trainingsarbeid z'n vruchten afwerpt. Eerst maar eens kijken hoe de knie morgen voelt.

Krijg de kriebels

Het valt me zwaar om geen lange duurlopen te doen. Ik begin de kriebels te krijgen nu ik niet meer lekker over de hei kan draven. Een weekje rust na een marathon is normaal maar nu ik 2 weken verder ben en het weer mooier wordt begint het echt te kriebelen.

Gisteren een korte training van 6km gedaan zoals de sportfysio had geadviseerd. Aangezien hij ook had aangegeven dat het ver doorbuigen van de knie beter voorkomen kan worden heb ik eens met een kleinere paslengte getraind. Je moet er dan wel goed bij na blijven denken. Tot mijn verbazing ging dat best wel goed en heb ik geen last van mijn knieen gehad. Ik heb er een 6x500/500 van gemaakt waarbij de snelle 500'tjes in ongeveer 2:10 gingen.

Ik ga morgen gewoon naar het Rondje Nederland om aan de 10km mee te doen. Uiteraard met de nodige voorzichtigheid. Maar met zulke mooie weersvooruitzichten en de vele aanwezige Chat'n'runners wil ik dat toch niet missen. En het is ook nog eens dichtbij!

Ik spoor niet....

De dag na de marathon in Diever had ik wat last van mijn rechterknie (de linkerknie ook maar veel minder). Tijdens de marathon voelde ik daar niet zoveel van. Vanaf januari al wel wat kleine pijntjes in de knieen. Nu berokkenen blessure's aan de knieen en achillespezen het grootste leed onder hardlopers heb ik begrepen.
Ik heb dus ook maar voorzichtig getraind de afgelopen 2 weken, hooguit 10km. Soms moest ik wandelen omdat de rechterknie na zo'n 5 xc3xa1 6 km pijnlijk werd. Bij het wandelen is het direct weer weg. Langzaam dribbelen en weer op snelheid komen en dan toch weer pijnlijk. De pijn manifesteert zich rond de knieschijf. Zo heb ik 3 trainingen afgewerkt zonder echte verbetering. Vooral de heuvel af gaan is niet prettig en noopte tot wandelen.
Dus vandaag maar even naar de sportfysio geweest. Het hele verhaal verteld vanaf de botsing op de skipiste eind december (dikke rechterknie) t/m de laatste training afgelopen dinsdag. Hoeveel ik getraind heb, welke wedstrijden ik gelopen heb, waar ik de pijn precies voel enz. Vervolgens worden mijn knieen aan een uitgebreid onderzoek onderworpen door mijn onderbenen naar alle kanten te draaien, druk uit te oefenen op allerlei plaatsen, spieren aan te spannen enz. Maar niets abnormaals te vinden.
Totdat....ik mijn been rechtuit moet leggen, de fysio zijn hand op mijn knie drukt en ik mijn bovenbeen moet aanspannen: aauw! Dat is het dus zegt hij, mijn knieschijf spoort niet! Aan de hand van een 3D-model van een knie krijg ik vervolgens anatomieles. Van kruisbanden, meniscus, patella, verdraaiingen, scheuring enz. Bij mij is het probleem dat er irritatie rondom de binnenkant van de knieschijf is opgetreden. De knieschijf is ingebed in de (bovenbeen)spier en beweegt normaal gesproken bij het lopen in een precies passend kommetje in het dijbeen. Door overbelasting of andere oorzaken kan het gebeuren dat de knieschijf wat minder goed spoort waardoor irritatie aan de randen optreedt. Met een mooi woord heet het: retropatellaire klachten.
Ernstig is het nog niet maar ik moet wel wat minderen. Heuvels vermijden, niet te intensief trainen en wat kortere afstanden en dan weer rustig opbouwen wanneer er geen pijn meer is. Een goed alternatief is fietsen omdat dat de knieschijf stimuleert het juiste spoor te houden. En versterken van de bovenbeenspieren.
Ik had in gedachten om in Utrecht de marathon te lopen maar daar zie ik maar van af, ook al omdat ik het parcours er niet beter op is geworden.
Dacht ik zo lekker op het goede spoor te zijn (net een PR op de marathon gelopen), blijk ik bijna uit de rails te lopen....

Er zit meer in het vat

Elke marathon leer ik toch steeds weer en stapje voor stapje verbeter ik me ook, zowel op het fysieke als op het mentale vlak.

De fysieke "problemen" betreffen bij mij de misselijkheid na 35km (+ overgeven) en de zware benen vanaf ongeveer dezelfde afstand. Met de misselijkheid gaat het steeds verder de goede kant op, oftewel gemiddeld steeds later in de wedstrijd. De snelheid lijkt daar weinig mee te maken te hebben, in Apeldoorn liep ik veel langzamer maar had ik er al na 32km last van. Het lijkt er dus op dat het meer met tijdsduur te maken heeft. Gisteren voor het eerst pas nxc3xa1 de marathon m'n maag geleegd en maar even bij de 39km een zweem van misselijkheid gehad.

De zware benen kunnen het gevolg zijn van vochtgebrek omdat mijn maag ook niet zo geweldig functioneert. Aan de andere kant natuurlijk ook gewoon een kwestie van vermoeide benen. Ik heb uitgerekend dat ik toch zo'n 36.000 passen zet in een marathon, mogen de spieren dan ook eens gaan protesteren?

Ik ervaar deze kilometers als zwaar waardoor ik vanzelf langzamer ga lopen, afzakkend van 12 km/uur naar bijna 10. Dit gaat eigenlijk zonder dat ik daar bewust mee bezig ben. Ik laat me niet meer opjutten door lopers voor of achter mij maar ben uitsluitend met mijn eigen race bezig. Dit laatste wil ik veranderen en bewuster bezig zijn om door te gaan, meer te vechten.

Gisteren had ik me dus ook voorgenomen om veel bewuster met de snelheid om te gaan, dus niet te snel starten en me niet te veel laten inzakken op de laatste km's. Een snelheid van 5 min/km strak proberen aan te houden, net als bij de training vorige week zaterdag. Toch begon ik weer wat te snel (1e in 4:35 en 2e in 4:40) maar daarna snel naar de 4:55 xc3xa1 5:05 gegaan. Een ideaal tempo om de mooie omgeving nog volop op te kunnen nemen.

Tot de halve marathon verliep alles probleemloos, doorkomst in 1:43:10. Ik liep toen al een tijdje samen met 2 mannen die hetzelfde tempo aanhielden. Soms kunnen kleine akkefietjes je uit je concentratie halen. Mijn Forerunner begon ineens continu te piepen en het bericht was dat de database vol zat en geleegd moest worden. Maar hoe doe je dat terwijl je aan het rennen bent? Ik had deze melding nog nooit gezien. Zeker 2 km ben ik aan het klooien geweest voordat ik het gevonden en opgelost had. Ondertussen helemaal niet meer op mijn medelopers gelet die inmiddels op mij uitgelopen waren. Gelukkig had ik niet veel tijd verloren op het schema van 5/km, blijkbaar hadden zij versneld.

Tot de 28km heb ik steeds onder de 5min/km gelopen. Tussen de 29-35 km vervalt mijn tempo naar 5:13 zonder dat ik het door heb. Dan komt echter het grotere verval namelijk van 5:19 naar 5:45. Achteraf bekeken had ik deze laatste km's best sneller kunnen lopen wanneer ik daar maar veel bewuster mee bezig ben, bijvoorbeeld door wat meer op voorlopers te letten en die proberen in te halen. Vooral een mentale kwestie dus. Iets meer door de pijn heen lopen en niet zo snel "opgeven".

Uiteindelijk heb ik wel weer een nieuw PR gelopen: 3:31:47 en dat is ruim 6 minuten sneller dan mijn vorige PR. Ik de rangslijst van de recreanten ben ik maar liefst 16e van de 91 geworden, overall 48e van de 175. Zo goed heb ik nog nooit gestaan!

Maar er zit voor mijn gevoel nog meer in het vat! Zeker door wat meer mentale hardheid te creeren moeten die laatste 10km veel minder verval kunnen laten zien. Het is jammer dat ik niet heb aangehaakt bij de twee medelopers waarvan er xc3xa9xc3xa9n uiteindelijk 3:22 liep. Volgens mij is dat ook wel ongeveer wat er voor mij in het vat zit.

Drents Friese Wold Marathon

Al vast een korte fotoreportage:

Jannet (CnR) met haar man hebben niets door dat ik een foto neem. Kijkend naar de start van de 28km om 12:00 uur.

Eric vertelt hoe heerlijk hij het vindt dat de zon weer schijnt.

De start van de 28km, een kwartier voor ons.

En daar is 'ie: de Chat'n'Run groepsfoto: Jannet, Marco, ikzelf en Eric.

De latere winnaar op de marathon: de erg sympathieke Andre Pelgrom. Zowel van tevoren als achteraf even gesproken.

Een minpuntje voor de organisatie: kwamen we eindelijk een WC tegen, zit 'ie op slot....

In de stemming komen

Om in de stemming te komen voor de Drents Friese Wold Marathon....
Vandaag en morgen lekker taperen om net dat extra beetje energie te hebben a.s. zaterdag.
Ik heb er zin in maar vraag me af of de voorbereidingen wel optimaal zijn geweest. Maar we zullen zien.

Verstand of gevoel?

Afgelopen zaterdag heb ik, een week voor de marathon van Diever, nog een redelijk intensieve duurloop van 21km gedaan. Na alle rustige duurlopen (m.u.v. de 20km van Bennekom) van de afgelopen 2 maanden heb ik zo de kriebels gekregen dat ik toch wel eens wilde weten welk tempo ik a.s. zaterdag moet lopen voor de 3:30, oftewel zo'n 5min/km.

Zo langzamerhand kreeg ik de indruk dat het slechten van de 5min/km een opgave begon te worden terwijl ik toch een halve marathon in 1:33 heb gelopen. Dat lijkt mij nu behoorlijk onbereikbaar. In Bennekom kwam in niet verder dan 4:38/km. Toch teveel snelheid ingeleverd?

Daarom zou en moest ik nu een wat straffere training doen om te ervaren hoe het na 21km voelt wanneer ik een vlakke training afwerk van 5/km. Zo gezegd, zo gedaan. M'n eerste km (heuvelop) ging direct al in 4:59 en verder alle km zo tussen de 4:50 en 5:00. Het kostte me niet veel moeite om zo te lopen, hartslag gemiddeld 167. Ik heb nog wel steeds een pijntje in de knie, misschien nog een gevolg van de botsing op de piste eind december. Maar ik kan daar wel mee lopen.

Ik heb wat commentaar gekregen op deze training op Chat'n'Run. Hoe ik het in mijn hoofd haal zo'n training 1 week voor de marathon. Tja, daar vraag je me wat. Zo'n enorme inspanning was het nu ook weer niet. En ik heb nog een week om weer te "herstellen". Tenslotte bouw ik ook niet echt af in de laatste weken voor een marathon, alleen de laatste week voor de marathon neem ik meer rust.

Mijn trainingspatroon bestaat hoofdzakelijk uit lange duurlopen in het weekend en interval/heuvel/cross trainingen doordeweeks. De lange duurlopen breiden zich uit wanneer er weer een marathon aan komt. Aangezien dit er in 2007 waarschijnlijk al 6 worden kun je ook niet meer echt van afbouwen spreken nxc3xa1 de marathon.

Wanneer ik m'n verstand had gebruikt zou ik waarschijnlijk een langzame duurloop hebben gedaan afgelopen zaterdag. Maar dan had ik met onzekerheid aan Diever begonnen v.w.b. de startsnelheid. M'n gevoel zei echter dat ik het moest uitproberen en daar ben ik voor gezwicht.

Laat Diever maar komen!