The week after

Wat doe je in de week na het lopen van een marathon? Helemaal niets doen vind ik maar niets. Op 2e pinksterdag een rustige training van ca. 11km gedaan. Het ging erg moeizaam, snel buiten adem, hartslag bleef aan de hoge kant. Normaal gesproken loop ik ook pas weer op de derde dag na de marathon, nu dus een dag eerder. Verder had ik ook net nog wat gegeten en dat werkt ook nooit zo goed bij mij.

Maar vaak bevordert het wel het herstel en vandaag merkte ik dat ook. Met de auto naar de Lunterse berg gereden en daar een paar rondjes door het bos gelopen en wat heuveltjes genomen. het ging al weer een stuk lekkerder. Het was mooi weer om te lopen en tegen etenstijd kom je vrijwel niemand tegen. Heerlijk!

A.s. zaterdag weer een lange duurloop op en rond de Posbank en weer flink wat hoogtemeters maken. De weersvoorspellingen zijn al vast goed!

Drenthemarathon 2007, mijn 10e marathon!

Net als vorig jaar is het ook bij deze editie weer niet zo warm. En dat terwijl deze marathon bekend staat om de hitte waaonder die vaak gelopen is. Ik had me toch al vooringeschreven ook al wist ik nog niet wat voor weer het zou gaan worden. De weersberichten werden steeds beter en uiteindelijk hebben we vandaag een temperatuur van zo'n 19 graden, een beetje wind en behoorlijk zonnig!
Bij aankomst kleed ik me om bij de auto omdat ik van vorig jaar nog weet dat het druk was in de kleedkamers. Op weg naar de WC kom ik Marco tegen waarmee ik even wat "chat". De kleedkamers zijn dit keer overigens totaal niet druk, wellicht vawege het mooie weer? In de kleedkamer ontmoet ik Andrxc3xa9 Pelgrom waar ik weer een korte babbel mee maak. Hij heeft wat twijfel over z'n fitheid vandaag. Hij heeft pas nog de HANKAN marathon meegedaan in 2:53.

Bij terugkomst bij m'n auto tref ik Jan en Marco aan. Ze hebben toevallig allebei hun auto vlak bij die van mij geparkeerd. We hebben nog even de tijd om wat voorbespiegelingen te houden.
Voor de zoveelste keer neem ik me voor om behoudend te starten en nu die eerste km eens boven de 5min te houden. Jan doet daar geen uitspraak over want hij begint altijd (te?) snel.

Er blijken volgens The Voice zo'n 130 marathonlopers mee te doen, in de uitslagen tel ik er echter maar 111, misschien een aantal uitgevallen?
Klein akkefietje bij de start was dat 1 van de twee beste lopers wat later op kwam dagen en niet bij het startvak kon komen. Hij viel volgens mij nog maar net in het startschot. Andrxc3xa9 staat op de fot met z'n handen op z'n hoofd.
Eerst 2 kleine rondjes door Klazienaveen lopen waar blijkt dat ik TOCH weer te snel start. Eerste km in 4:30, tweede in 4:45 en pas bij de derde km zit ik op m'n beoogde 5:00. Jan is er natuurlijk al lang vandoor.
Vervolgens worden er 4 rondes van een kleine 10km gelopen die wat mij betreft niet de schoonheidsprijs verdienen, een beetje saai. Maar wel een snel parcours. Wanneer je de bebouwde kom verlaat kom je over betonnen fietspaden door het bos waar al 2 drankposten zijn ingericht. Je loopt hier enigszins beschut tegen zon en wind.

Aan het einde van het fietspad draaien we naar links een brede autoweg op. Tot aan de bebouwde kom zijn het eigenlijk twee lange rechte stukken, lopend in de zon.
op veel stukken langs het parcours hebben toeschouwers een gezellige plek ingericht waar gedronken, gegeten en gedanst wordt. Vaak ook harde muziek. De eerste ronden wordt er nog wel aangemoedigd maar dat wordt later minder, misschien dat de alcohol afleidt?
Twee rondes lig ik keurig op schema en bij de halve marathon kom ik door op 1:46. De derde ronde krijg ik al wat verval zodat ik bij de 30km al 2 min achter lig op vorig jaar. Maar aangezien alles goed voelt ga ik gewoon door.
In de vierde ronde gaat het echter weer mis, ik wordt weer misselijk na een km of 35 (3:01). Nadat ik de grote weg weer opdraai wandel ik even om het gevoel kwijt te raken maar ga toch maar weer snel lopen. Bij 40km, op precies hetzelfde punt als vorig jaar, moet ik toch echt even mijn maag langs de kant legen. Veel vocht/gel is dus blijkbaar niet opgenomen.

Terwijl ik langs de kant sta komt Marco me voorbij. Ik voel me nu weer wat beter en besluit dat ik deze twee lopers toch we; weer bij wil halen. En dat lukt al snel. Helaas kan Marco niet meer aanhaken want hij zit er ook een beetje doorheen vertelt hij achteraf.
Vlak voor de finish probeert een loper me nog in te halen en ik zet nog wat aan. Hij ook en blijkt nog meer in huis te hebben dan ik. Ik finish in 3:42:57. Ik ben tevreden, als voorbereiding op de bergmarathon een prima "duurloop".

Omdat ik een stukje uitgelopen ben op Marco kan ik hem bij de finish nog fotograferen en feliciteren met z'n nieuwe PR!

Even later komt de winnaar van de 10km over de streep, Simon Vroemen, in een tijd van 31:11. Bijna 20km/uur!

En weer even later komt Jan over de streep in een tijd van 3:48:57, z'n 20e marathon! Gefeliciteerd!
We lopen met z'n drieen weer naar de auto's terug, ik heb geen zin om me daar te douchen en ga het liefst snel naar huis terug om me daar weer te ontspannen. Jan en Marco hebben hetzelfde idee.
Het ticket voor de 25e editie volgend jaar heb ik ook al binnen. Vanwege het jubileum krijgen de deelnemers gratis deelname aan de editie van 2008.
Weer een leuke en goed georganiseerde editie dit jaar!

Heuvelen op de Posbank

Op advies van Sander zijn we (buurman Henk en ikzelf) om 08:00 uur naar het bezoekerscentrum in Rheden gereden. Vooraf kijken we even op het informatiebord waarop de gele, zwarte, blauwe en andere routes staan aangegeven.
Sanders advies was eerst de gele route te lopen en vervolgens de zwarte en groene. De gele route betreft echter maar 9 km en de zwarte 5 km. We besluiten de gele zonodig 2x te lopen en heuvels die we tegenkomen 1 of meerdere keren te nemen. De Posbank is het dichtsbijzijnde gebied waar we goed kunnen trainen voor de bergmarathon.
Het volgen van de gele route is geen probleem, goed aangegeven (richting Beekhuizen). Na een paar km komen we een stevige helling tegen van een paar 100 meter. lengte en enkele tientallen hoogtemetersverschil en niet te vergeten: mul zand! We oefenen vooral in het doseren en de hartslag binnen de perken te houden.

Na zo'n 11km komen we aan de rand van de Posbank en zet ik Henk even op de foto die er nog zin in heeft.

Aangezien het zonnetje schijnt en we links de hei zien liggen besluiten we wat te gaan crossen over de hei en door de heuvels.

Dit worden uiteindelijk 5 km met fikse heuveltjes, slingerende paadjes, uitzichtspunten, warm zonnetje. Kortom: heerlijk!

 
De trap naar het uitzichtspunt hebben we natuurlijk even 2x genomen!

Vanaf hoogte lijkt het Veluwezoom gebied onmetelijk groot. Later blijkt wanneer we weer op het informatiebord kijken dat er inderdaad nog een heel stuk te ontdekken valt.
Bij terugkomst bij het punt waar we van de gele route zijn afgegaan was Henk zeker van z'n zaak hoe we richting bezoekerscentrum terug moesten. Voor mijn gevoel klopte het niet (door de stand van de zon en herkenning van het gedeelte waar we liepen) en na een km zijn we terug gegaan.
Vanaf daar richting het oosten gelopen maar helaas kwamen we bij de weg tussen Velp en Rheden uit en wederom wilde Henk (zeker van z'n zaak) weer rechts terwijl dat niet klopte voor m'n gevoel. Ook hier weer na een km teruggegaan (navragen voorbijganger) en langs de weg terug naar het bezoekerscentrum.
Uiteindelijk hoefden we dus niet meer een extra rondje te lopen omdat we er nu al 2:33 op hadden zitten over een afstand van bijna 25km en dus zo'n 400 hoogtemeters (uitschieters gecorrigeerd).
Voor herhaling vatbaar!

Graubxc3xbcnden - nog 6 weken

Markant punt op het parcours van de Graubunden Marathon na ongeveer 20 km. Voor elke loper blaast deze inwoner op de hoorn. Hij staat daar dus zeker een aantal uur!
Nog 6 weken en dan is het dus zover. Ik had er al veel eerder over willen schrijven maar door de knieblessure werd deelname toch wat onzeker. Maar dat is inmiddels zover de goede richting opgegaan dat het wel goed moet gaan.
Een leuk verhaal zit vast aan het gegeven dat ik deze zwaarste marathon ter wereld samen met mijn buurman Henk ga lopen. Hij is afgelopen maart 50 jaar geworden en zijn vrouw wilde hem een marathon kado geven. Ze dacht eerst aan Spitsbergen en zocht een loopmaat voor hem. Op zich had ik wel interesse maar ik doe liever een bergmarathon. Ik vertelde haar dat Henk al meerdere keren had zitten vissen naar de GBM om mee te gaan met me maar daar ging in niet op in. Je raad het al: het kado zou de GBM moeten worden.
We hebben het angstvallig stil gehouden naar Henk toe, zover zelfs (omdat hij bleef vissen) dat ik zei dit jaar niet mee te doen omdat ik een personeelsdag heb op 23 juni. Hij behoorlijk teleurgesteld maar hij begon er niet meer over. Op 29 maart was het dan zover. Ik had met de organisatie van de GBM geregeld dat er een nieuwebericht op de site van de GBM (www.graubuenden-marathon.ch ) zou komen op die dag, inclusief foto. De verrassing was erg groot voor Henk, hij is er ontzettend blij mee. Veel mensen om hem heen wisten het al maar hij dus nog niet.

De organisatoren noemen het dus "Der hxc3xa4rteste Marathon der Welt!". Dit wordt vooral veroorzaakt door het enorme hoogteverschil dat overbrugd moet worden, van 590m naar 2865m. Alleen na 17 km wordt er 200m gedaald maar voor de rest is het alleen maar stijgen.
Qua energieverbruik moet je er op rekenen dat je aan de voet van de laatste beklimming nog net zo'n zwaar stuk als het hele stuk er voor krijgt (31km).
Het eerste stuk tot Foppa heb ik vorig jaar in 2u:20m gelopen, achteraf veel te snel bij het warme weer (tussen 25-30 graden). Dat stuk loop je nog redelijk in de bossen. Vanaf Foppa tot Lenzerheide dacht ik even weer op adem te komen om aan het zwaarste stuk (oranje/geel) te beginnen. Dat pakte anders uit. Het was zo warm en benauwd (geen beschutting) dat ik bij Lenzerheide me behoorlijk uitgewoond voelde. Ik kwam in Lenzerheide na 3u:45m aan. Maar ja, stoppen doe je niet!

Bij 32/33 km ging het mis, ik werd zo misselijk dat ik alles (bijna niets) er uit moest gooien. Ik had groot vochttekort maar mijn maag kon niets meer opnemen. Met veel moeite ben ik nog tot Charmoin doorgewandeld en daar kwam ik na 5u:20m en bijna 36km aan (zie foto). Ik besloot toen niet verder te gaan. Dat zou alleen gekund hebben wanneer ik een half uur was gaan zitten zodat de vochtopname weer op gang kwam. Dat was niet mijn idee van een bergmarathon lopen.
Al heel snel wist ik wel dat ik dit jaar opnieuw mee zou doen, daarvoor is het veel te "leuk". Ik heb veel geleerd vorig jaar en het motto voor de nieuwe editie is: doseren, drinken, doseren, drinken enz. Vooral bij warm/heet weer rustig aan doen!
De trainingen voor de GBM zijn inmiddels al begonnen. In de meivakantie een paar pittige bergtraingen gedaan en daarna veel heuvelen en crossen (Posbank, Lunterseberg). Zo af en toe een snelle training of wedstrijd voor de (doorgaan)hardheid.
To be continued....

Halve marathon Raalte

Vanmiddag in Raalte de halve marathon gelopen. Vanmorgen kwam mijn buurman Henk nog aan de deur omdat hij wel meewilde. Dus gezellig met z'n tweeeen naar Raalte gegaan.

Bij aankomst moesten we de auto door de blubber rijden om op een weiland te parkeren en vervolgens een paar 100 meter lopen. Van grote afstand hoorden we "The Voice" al die de jeugdloop versloeg. Kleedkamers prima. lekker ruim voor een kleinschalige loop. Gezellige bedoening zo voor de start rond het Vital Centre.

Het werd ons direct duidelijk dat de wind ons vandaag parten zou gaan spelen. Al bij het inlopen hadden we last van de harde wind.
We zouden enigszins behoudend starten maar Henk ging me veel te snel van start, na 1 km klokte ik al 4:19. Laat maar gaan dacht ik.
Na 2 km draaien we naar links en krijgen we de wind vol op de kop. Daar houd ik wel van, lekker knokken tegen de wind! Op een gegeven moment merk ik dat er een heel groepje achter me loopt, waaronder de dames die op plaatsen 2, 3 en 4 liggen (Anne van Schuppen is al ver vooruit). Niemand neemt de kop over maar dat vind ik niet erg, ik kom hier vooral om sterker te worden en te testen waar ik sta, zo'n 6 weken voor de GBM.

De eerste ronde heb ik op de eerste km na heel constant gelopen, tussen de 4:30 en de 4:35 per km. In de tweede ronde haken de dames af wanneer ik weer de wind in draai. Ik versnel een stukje om me bij een groepje mannen aan te sluiten. Wanneer na een km het tempo terug valt neem ik de kop over en volgen de anderen weer. Het geeft een heerlijk gevoel wanneer je je sterk voelt en kopwerk kunt verrichten. De tweede ronde gaat in zo'n 4:40-4:45.

In de laatste km's worden we bijna letterlijk naar de finish geblazen door de wind. Omdat ik me sterk voel vind ik dat ik voor de finish nog minimaal 2 lopers moet inhalen en niet ingehaald mag worden. En dat lukt, allebei lopers die ik terugpak nadat ze mijn zo voor de wind voorbijgegaan waren. Ik finish in 1:37:46, zo'n 3 minuten achter Henk. Hij had vooral in de tweede ronde wat terugval gehad. We zijn allebei tevreden, zeker met het oog op de harde wind. Weer een goede oefening voor Graubxc3xbcnden.

Graubuenden in zicht!

Gisteravond voor controle bij de sportfysio geweest. Ik sta nog steeds recht, da's positief. Ook mijn relaas over de bergtrainingen van de afgelopen week en de duurloop van afgelopen zondag (23km) stemden hem hoopvol voor wat betreft mijn Graubuenden ambities.

De rode draad afgelopen week was toch wel dat de pijnlijke knieen er nog wel waren maar in steeds mindere mate. Vooral bij hogere snelheden en langere duur verdwijnen de klachten. Ik heb er zelf nu alle vertrouwen in dat ik de GBM kan uitlopen. Het herstelproces voor de knieen vordert meer wanneer ik blijf bewegen, het kan echter wel even duren voordat alle pijntjes weg zijn omdat kraakbeen nu eenmaal minder snel herstelt. Ik moet wel wat hurkzitoefeningen doen om de kniepezen wat soepeler te maken.

A.s. zaterdag deelnemen aan de halve marathon van Raalte is geen enkel probleem, ook niet op volle snelheid. Maar eens zien waar ik nu sta qua snelheid, ik denk dat ik al blij mag zijn wanneer ik na de afgelopen rommelige weken nog onder de 1:40 kom. Snelheid is overigens een non-issue voor wat betreft de GBM, daar is vooral doseren, doseren, en nog eens doseren het motto.

Trainingsweek in de bergen

Op de laatste dag (vrijdag) heb ik dit hoogteprofiel gelopen. Maandag tot 1100m hoogte over 12km, woensdag tot 1275m over 14km en tenslotte vrijdag naar 1336m over 16km. Hoger kon ik ook niet komen op dat parcours omdat het vanaf dat punt weer naar beneden ging naar Dalaas.
Het parcours was zeer geschikt voor mijn bergtrainingen. De hellingen waren nog net niet te steil om te gaan moeten wandelen. De uitdaging is steeds weer om in ademhalingsevenwicht te blijven. Gek genoeg is de hartslag niet maatgevend, die blijft op lagere waarden dan mijn trainingen in Nederland (rond 160 bij stijging)

Het parcours bestaat hoofdzakelijk uit bosbouweggetjes die zich slingerend naar een alp begeeft. Met de auto zal het een behoorlijke klus zijn om fatsoenlijk boven te komen (minimaal 4wd + grof bandprofiel). Zo af en toe naar hellingspercentages van 20% met losse steentjes als ondergrond. Naar boven toe gebruik ik zo'n 7-8 minuten per km zonder te hoeven stoppen. Duidelijk is te voelen dat met name de quadriceps en de kuiten zwaar werk moeten doen.

Na een uur zwoegen word ik boven op de alp beloond met een prachtig uitzicht en rust ik even kort uit, neem wat water en strik m'n schoenen wat steviger in verband met de afdaling.

De afdaling gaat gedeeltelijk over hetzelfde parcours maar halverwege ga ik een andere weg die onder andere langs deze open plek leidt.
Het afdalen ben ik steeds sneller gaan doen omdat ik er achter kwam dat ik meer last van mijn knieen heb bij naar beneden wandelen dan bij het dribbelen of hardlopen naar beneden. Echt snel ga ik echter voor de zekerheid nog maar niet, zo'n 6 minuten per km.
De knieblessure lijkt door het wegnemen van de oorzaak (scheef bekken) snel minder te worden. Dat is goed nieuws in verband met de training voor de Graubunden Marathon op 23 juni. Maandagavond voor controle naar de sportfysio om te kijken of alles nog recht staat en hoe het met de knieen staat.

Bergwandeling Mason-Formarinsee

Direct na het ontbijt om 08:15 uur vertrek ik samen met mijn dochter met de auto naar het dorpje Mason, vlak boven Dalaas in het Klostertal. We proberen zo ver mogelijk door te rijden en stranden dan op een verkeersbord dat aangeeft dat we niet verder mogen. We zitten nu op 1050m hoogte, precies op een punt waar we ook terecht komen wanneer we bij de afdaling een andere route zouden kiezen.

Parkeren is vaak een lastige zaak op de smalle bergweggetjes. We staan nu bij het laatste huis voor het verkeersbord en vragen aan een oudere man die voor het huis van de zon zit te genieten of we hier kunnen parkeren. Hij gebaart ons vlak voor de slagboom rechts in de kant te parkeren, geen enkel probleem.

Ik stel de GPS in die inderdaad 1050m aangeeft. Tot aan het meertje hebben we dus ruim 850m te klimmen. Volgens de kaart voert de route langs de bergbeek die bij het meertje ontspringt. Veelal een garantie voor afwisseling! Het weer is heerlijk om te wandelen, strak blauwe lucht en een temperatuur van rond de 12 graden.

Vanaf het startpunt volgen we eerst een tijdje een weggetje dat ons door open landschap voert. Nu al is te zien dat er nog aardig wat sneeuw boven de ca. 1700m ligt op de bergtoppen, maar lang niet zoveel als vorig jaar. Na ruim een kilometer gaat het weggetje over in een steil bergpad, alles overigens uitstekend gemarkeerd.

 

Het bergpad voert door afwisselend stukjes bos en open bergweitjes. Soms is het pad rotsig, dan weer losse steentjes, dan weer bosgrond. Het bergbeekje laat soms mooie plaatjes zien zo tussen de bomen door. We lopen langs een hut die zo te zien nog maar net vernieuwd is. Het oude gedeelte is nog duidelijk te zien en het nieuwe hout ruikt nog vers. Is dat wel verstandig? Hoe was het spreekwoord ook al weer, oude wijn in nieuwe zakkenxe2x80xa6?

Op 1400m komen we weer in open gebied met mooi uitzicht op de xe2x80x9cvalleixe2x80x9d en de bergtoppen er achter. Bij de beklimming praten we niet zoveel, vooral omdat we gewend zijn stevig door te stappen en er niet veel lucht over blijft om te praten. Wanneer we af en toe stoppen valt ons de stilte op, er zijn nog geen andere wandelaars en de beesten staan waarschijnlijk allemaal nog op stal. De berghutten zijn nog verlaten, alle luiken volledig gesloten. We voelen ons de eerste wandelaars die zo in het voorjaar hier komen.

Op 1800m komt het bergpad weer bij een bergweggetje dat vanaf de Formarinsee hiernaartoe loopt om een aantal hutten te ontsluiten. We lopen nu ook al snel tussen sneeuwplekken door en soms moeten we er ook overheen. Blijft een aparte en geweldige ervaring om zo te lopen tussen en over het oogverblindende sneeuw.

Het bergweggetje voert uiteindelijk naar de Freiburger Hxc3xbctte die aan de rand van de Formarinsee staat op 1915m hoogte. Dit is een enorme berghut die alleen xe2x80x99s zomers bewirtschaftet is en dienst doet als slaapplaats en tussenstation voor bergwandelaars. De berghut is nu verlaten, alle luiken zitten potdicht.

Van hieruit hebben we prachtig uitzicht op de omringende bergtoppen, waaronder de Rote Wand (2704) en de Schafberg (2413). Het meertje ligt een stuk lager dan de hut en is nog helemaal bevroren. Verder is de hele kom om het meertje nog besneeuwd, je kunt hier dus niet naar beneden. Ook verder naar boven gaan is voor ons geen optie, we komen dan in te veel sneeuwvelden terecht en daar zijn we niet voor uitgerust.

Je moet hier wel in de zon gaan zitten om het een beetje warm te hebben, ik denk dat de temperatuur hier niet veel hoger is dan een graad of 6. We eten ons broodje op en genieten een tijd van de omgeving en de warmte van de zon.

Bij de afdaling volgen we weer dezelfde route. Het uitzicht en de beleving is dan toch vaak wel weer anders. We voelen nu wel hoe koud het eigenlijk is, mijn vingers willen maar nauwelijks opwarmen, volgende keer toch maar handschoenen meenemen.

De bergwandeling was zeker de moeite waard!

Start	Mason (Dalaas), 1050m
Doel	Freiburger Hxc3xbctte bij de Formarinsee
Lengte (alleen naar boven)	6,1 km
Tijdsduur (alleen naar boven)	1u50min (incl. pauzexe2x80x99s)
Moeilijkheid	Middel, stijging gemiddeld 14% (0-30)
Omgeving	+++
Paden	Deels bergweg, deels bergpad, goed begaanbaar
Markering	Goed