Troosteloos

Gisteren heb ik alleen maar een korte training kunnen afwerken dus vandaag toch maar weer op pad, ondanks het troosteloze weer. Daar kom je je hok normaal gesproken niet voor uit! Maar eigenlijk is alleen het naar buiten stappen een psychisch obstakel, wanneer ik eenmaal de drempel over ben heb ik er weer zin in.
Naar aanleiding van een bericht op Chat'n'run over de hartslag bij een LSD neem ik me voor om eens zo rustig te lopen als nodig is om mijn hartslag op 140 te houden. Dit is voor mij een zeer lage waarde, dus ik ben benieuwd hoe ver mijn snelheid terug moet, ik denk zo'n 6 min per km. Voor een snelheid van 11/uur zit ik met koel weer meestal op 150.
Na 3 km zit m'n hartslag op 140 en de snelheid zo op 10 km/uur. Ik moet erg wennen aan dit tempo. In een groep is dat gemakkelijk te doen maar voor alleen lopen toch wel langzaam. Desondanks houd ik het vol tot aan het einde en versnel ik niet. Het geeft een plezierloper zoals ik ben nog meer gelegenheid om zich heen te kijken.
Nu moet ik er eigenlijk aan gaan werken om de hartslag bij lange duurlopen lager te krijgen, bijvoorbeeld om bij 140bpm 11 km/uur te lopen. Dit geeft meer reserve voor andere lichaamsfuncties (maag!) tijdens het lopen van een marathon.

Pasen 2008

De dienst begon Eerste Paasdag met het indrukwekkende lied van Sandy Patty waarin ze de lijdensweg van Jezus bezingt. Tijdens de ochtendtraining vandaag steeds mee in m'n hoofd gelopen.

Het balkon

Een vrije dag, sneeuw en zon voorspeld.... Dus vanmorgen vroeg nog een keer naar het Amerongsche Bosch getrokken zoals het vermeld wordt op mijn digitale stafkaart. Bij de Galgenbergmarathon vorige week was het zicht niet zo goed, maar vandaag is het geweldig!

Om half zeven stap ik in de auto terwijl het hevig sneeuwt. Strooiauto's op de weg. Langzaam rijden. Een ander zou lekker thuisblijven maar ik verheug me er op. Start bij Residence Rhenen. Pet op tegen de sneeuw. De grond is helemaal wit. Mijn voetafdrukken verstoren het witte tapijt. Bij de beklimming van de berg met de boom zie ik andere verse voetafdrukken. Er zijn er dus meer die hier van willen genieten. Ik loop 2 rondjes door het Amerongsche Bosch.

Vlak voor de tweede beklimming van de berg kom ik zelfs 3 lopers tegen.

Na de 2 rondjes verlaat ik het gebied en steek de Veenendaalse Straatweg over richting Kwintelooyen. Dit laatste stuk van de Galgenbergmarathon heb ik afgelopen zaterdag nog niet gedaan. Een beetje zoeken door het bos, de Garmin course lijkt niet helemaal juist. Maar dan: het balkon! Vanaf zo'n 60m hoogte kijk je de Gelderse Vallei in. Schitterend.
Na 21km terug bij de Residence. Ik rijd terug en verbaas me over al die lopers die over het fietspad langs de grotere weg hun trainingen afdraaien.

 

Galgenbergtraining

Dit is zo'n beetje mijn zicht vanaf de Amerongse Berg. Het is mistig en koud. Om 06:30 uur vertrek ik vanaf dezelfde plek als vorige week: Residence Rhenen. De gelopen route van vorige week heb ik weer als course teruggezet in m'n Garmin zodat ik kan navigeren met het apparaatje. Wat is het toch een handig ding!
Na een paar honderd meter kom ik er achter dat ik nog een tasje vergeten ben met water en gelletjes. Terug dus en weer opnieuw van start.

Het stuk onderlangs de Rijn is een stuk slechter begaanbaar dan vorige week. Wat een blubber en geglibber. Ik ben blij dat ik mijn trailschoenen heb aangedaan.
In de mist ontwaar ik wat vage schimmen, het blijken deze beesten te zijn (bizons of zo?).
Aangezien er nu geen drankposten zijn zeul ik alles zelf mee. In het begin is dat wat lastig maar naarmate de flesjes leger worden voel je het niet meer.

Plassen en blubber halen wel de gang er steeds uit. Ach, dan maar direct een foto maken toch?

Het parcours bevat vele heuveltjes maar af en toe ook zo'n klein kuitenbijtertje, steil en mul zand. Heerlijk!

Eindelijk komt de zon door. Het heeft hier heus gesneeuwd en dat geeft mooie contrasten.
Het laatste stuk van de Galgenbergmarathon loop ik niet maar ga via het pad langs de weg tussen Veenendaal en Elst weer terug.

Na 33,5km ben ik weer terug bij de Rotisserie in een bruto tijd van 3:16. Vorige week was leuk om te lopen in een grote groep maar ik merk dat ik alleen lopen toch eigenlijk leuker vind. Ik blijf een lonelyrunner maar voor de afwisseling is een gezamenlijke training welkom.

Galgenbergmarathon

Eigenlijk kwam deze net iets te vroeg na de marathon in Diever vorige week, maar ach.. Het is een mooie route en er zou langzaam gelopen worden. Het is eigenlijk een trainingsmarathon waarin in 3 groepen gelopen wordt, geleid door een Veenendaalse loopgroep waarvan ik er toch wel veel ken van de Graubunden marathon vorig jaar.
Om 08:00 uur naar Veenendaal waar verzameld wordt bij Residence Rhenen. Mooi contrast zo'n net restaurant met gasten die in loopkledij binnenkomen. Op de parkeerplaats zie ik al snel Pieter van Zijl die ook een groep gaat begeleiden. Jan Broers is even een testrondje aan het lopen om de temperatuur aan te voelen.

Binnen ontmoet ik veel andere bekenden waaronder Eric de Vries, de altijd opgewekte Erwin Borrias (Tour de Tirol) en de in het blauw gestoken Veenendalers. Ik krijg een armbandje waarop nr 1 staat, oftewel ik loop in de eerste groep.
Er wordt nog een groepsfoto gemaakt maar dan gaan we snel op weg.

Ons was al beloofd dat er in deze loop vrijwel geen vlak stuk was en ik kan dat alleen maar beamen. Er wordt veel over bospad, zandpad en heuvels gelopen.

Lopen in een groep betekent ook wat vaker een korte pauze, boven aan een heuvel om even te hergroeperen, plaspauzes of gewoon een markant punt in de route.

De temperatuur was in de eerste kilometers nog aan de koude kant, vandaar dat ik nog handschoenen draag. Maar na de eerste drankpost heb ik ze uit gedaan, het werd al te warm.

De drankposten waren uitstekend voor elkaar: thee, water, sportdrank, ontbijtkoek, banaan, gel, later ook cola. Na het passeren van de laatste groep verhuisde de hele uitstalling weer naar het volgende punt zo'n 7 km verderop.

Een grote variatie in landschap.
  

De graftombe van Nellesteijn.

Hoogteverschillen?

Drankpost op 28km. De uitdrukkingen worden al wat serieuzer...

Op naar de 35km.

De eersten die wat krampverschijnselen krijgen waarna 2 begeleiders even bij hen gaan lopen. Ik voel nu ook inmiddels wel in de kuiten dat ik vorige week nog een marathon heb gelopen. Heuvelop moet ik even een tandje terug maar kan me daarna wel weer bij de groep aansluiten.

De laatste drankpost, we hebben nog 7 km te gaan. De gezichten worden nu zeker wat strakker.
 

Niet gemakkelijk om weer aan te zetten. Ook in de laatste km's zitten nog flink wat heuvels.

De laatste 2 km ben ik op. Sommigen uit de groep trekken nog een eindspurt naar de finish maar ik wandel/loop met een andere loper richting de finish. Ik vind het wel mooi geweest voor vandaag.
Direct naar de auto om me even om te kleden en daarna weer het restaurant in om wat na te babbelen. De mosterdsoep valt me slecht, ik voel m'n maag opspelen. Aangezien ik toch snel naar huis wil neem ik afscheid en ga naar de frisse lucht buiten.
Deze trainingsmarathon is zeker voor herhaling vatbaar, erg leuk om zo ongedwongen zo'n mooi parcours te lopen. Complimenten voor de oprganisatie! Er zijn geen kosten aan verbonden maar wel het verzoek bij te dragen aan Kika. Dit heb ik van harte gedaan.

PR marathon bijgesteld: 3:33:18

5 seconden na mijn binnenkomst bij de Zuiderzeemarathon 2007.

Je zult wel denken: wat is dit nou weer? Waarom meld je dat nu pas?
Welnu, het antwoord is niet zo eenvoudig. Laat ik het proberen uit te leggen.
Een jaar geleden liep ik ook al in Diever de marathon en wel in een tijd van 3:31:47. Helemaal geweldig natuurlijk totdat er een kink in de kabel kwam, de gelopen afstand kwam ter discussie. Nu vind ik dat verder nooit zo belangrijk zolang de afwijking maar niet te groot is en liever niet te laag. Tegenwoordig lopen er steeds meer mensen met een GPS en die zijn toch behoorlijk nauwkeurig. Dat blijkt ook wel wanneer na afloop de meeste metingen ongeveer hetzelfde aangaven: ca. 41,6 km. Tja, en dat zijn toch 600 meters te weinig maar waarschijnlijk zelfs nog meer. Bij vergelijking van diverse marathons komt mijn Garmin Forerunner altijd te hoog uit en nooit te laag, zo'n 100-200 meter hoger.
Tja, en 600 meter is met mijn snelheid minimaal 3 minuten. Desondanks was de tijd vorig jaar in Diever dus een PR omdat het oude op 3:37:59 stond en daar was ik ruim onder gebleven. Maar welke tijd noteer je dan? Ik heb tijd toen maar ongecorrigeerd in de boeken gezet. Totdat ik in november vorig jaar de Zuiderzeemarathon liep in 3:33:18. Deze was zeker sneller dan de gecorrigeerde tijd van Diever. Ik bedacht toen dat ik zou wachten tot Diever 2008 om te zien of de afstand wederom te kort zou zijn. Zo ja, dan gaat de tijd van de ZZM in de boeken.
Mijn verwachtingen voor Diever 2008 waren groot omdat de organisatie tot 2x toe had aangegeven om het parcours opnieuw op te meten. Tot mijn verbazing lopen we echter in het begin geen rondje meer door het dorp maar zelfs een rondje minder?? Weliswaar een iets groter rondje dan vorig jaar maar lang niet genoeg om het tekort te compenseren. We verlaten nu het rondje op 1.05km terwijl dat vorig jaar nog 1.50km was. Ik heb de "tracks" van vorig jaar en dit jaar over elkaar heen gelegd op een stafkaart in Oziexplorer en die zijn akelig nauwkeurig hetzelfde. Ook overal keurig over de paadjes op de kaart. Je raad het al: dit jaar nog korter dan vorig jaar: 41,2 km, zo ongeveer het verschil van de beginrondjes.
In een mailtje naar de organisatie vraag ik hoe het nu zit met de afstand (nadat ik natuurlijk eerst welgemeend heb aangegeven hoe geslaagd deze editie weer was!). Het antwoord: "Wat betreft de afstand lijkt me dat heel vreemd, want we hebben hem juist helemaal opnieuw uitgemeten. Door het nieuwe betonpad zijn er nogal wat bochten verdwenen en is daardoor slechts xc3xa9xc3xa9n ronde in het dorp overgebleven." Wanneer er bochten verdwenen zijn (= afsnijden) zou ik juist denken dat je meer rondes in het dorp moet lopen! Ik hoor inderdaad van lopers die vaker in Diever kwamen dat het betonpad er eerst niet was en de route iets anders was.
Vanaf zaterdag ben ik dus weer in het bezit van een nieuw PR, die nog "verser" is ook, gelopen op een van mijn andere favoriete marathons. Die staat dus nu in de boeken. Dit voelt toch wel beter. Die 3:31 komt vanzelf nog wel eens....

Drents Friese Wold Marathon

Dit is dus Diever. Kleine bochtige straatjes en rietgedakte huisjes. Vandaag weer een nieuwe editie van de Drents Friese Wold Marathon, mijn tweede.
Het weer is goed, 8 graden, waterig zonnetje maar net iets te veel wind. Ik kies dus voor een lange tight en m'n windstopper met lange mouwen.

In de hal ontmoet ik al snel Jannet en haar man Jos, Bertus en Marco. Gerry (dame links)zien we pas bij het startgebied. Ook Mark (die ik ontmoet heb bij de training in de Kennemerduinen) is van de partij.

Met Marco loop ik vanuit het Dingspilhuus naar de start en zijn nog net op tijd om de start van de 28km mee te maken. Hier rechts Bertus in het felgroen/geel en naast hem Bob Mijwaard, ook Chat'n'Run.

Bjorn (431) is als verassing ook naar Diever gekomen voor de 28k en loopt hier samen met Monique (473). Zij zullen de 28k binnen de 3 uur afleggen!

Zoals ik al eerder heb geroepen is dit toch wel de mooiste natuurmarathon in Nederland die ik ken. Veel vennetjes, bos, hei, schapen en rust!

Vanaf het begin probeer ik niet sneller dan 5:00 per km te lopen in de hoop dat ik dan het tweede gedeelte gelijk of zelfs iets sneller kan lopen. Na een paar km sluit Jannet zich al bij mij aan met 2 andere lopers. In dit groepje blijven tot zo'n 25km bij elkaar.
Ook Marco komt er ineens bij en voelt zich blijkbaar na de 6 uur van Stein nog goed genoeg. Hij heeft goede benen en op een gegeven moment gaat hij er zelfs vandoor, er zit namelijk een PR in!

Jannet haakt af van het groepje (dreigende kramp) en eigenlijk valt het hele groepje al snel uit elkaar. Tot aan 30k (2:30) heb ik weinig problemen maar de 3 km's daarna treedt ongemerkt verval in (5:21) en dan merk ik dat mijn benen zwaar worden. Dit is voor mij het teken dat ik straks waarschijnlijk ook misselijk ga worden (maag staat stil).
Waarschijnlijk toch weer te snel begonnen. M'n hartslag lag ook boven de 170 terwijl dat in Apeldoorn, toe het zo goed ging, 160 was.

Het zal dus nu vechten worden tegen de pijn in de benen en afwachten wanneer de maag gaat opspelen. Na 16 marathons ken je je eigen lichaam inmiddels wel. Ik weet dat ik desondanks altijd nog wel 10km/uur kan blijven lopen.
Bij 38km komt de misselijkheid inderaad opzetten en bij kilometer 40 moet ik toch even (3x) de kant in. Verschillende lopers gaan mij voorbij.

In mijn ooghoek zie ik een loper met grijs shirt en zonnebril. Ik kijk even om en zie Jannet aankomen. Aangezien dames voorgaan houd ik even wat in en lopen we samen naar de finish. Marco is al lang binnen (3:26, PR!) en glundert van oor tot oor, fit als een hoentje. Ook Jannet snoept 22 seconden van haar PR af.
We komen binnen in 3:35:57. Maar dat vind ik niet zo belangrijk, het was gewoon weer een prachtige loop!
Volgende keer moet ik vanaf de start maar bij Marco blijven, die heeft een veel betere opbouw, net als in Apeldoorn.

Op naar Diever!

Nog 6 dagen, dan is er weer de Drents Friese Wold Marathon in Diever. Van dit gezelschap zal helaas Eric er niet bij zijn (of misschien dat 'ie toch nog wat gaat regelen nu hij vandaag niet in Stein gelopen heeft...). Marco en Jannet zullen er ook weer zijn.
Of het weer zulk mooi weer wordt valt te bezien. Vooralsnog geven de voorspellingen in ieder geval geen sneeuw of storm aan.

Als laatste voorbereiding vandaag een duurloop van 21k gedaan over de Ginkelse en Edese hei. Het is hier erg druk bij juffrouw Tok. Veel mensen zijn aan het wandelen, eten of vliegeren.

De Heidebloemallee heb ik wel eens vaker genomen maar dit plankier is nieuw voor mij en zo te zien is het ook pas recentelijk aangelegd. Het vennetje is zo toegankelijk gemaakt.

Landgoed aan de Mosselseweg. Dit is ook een doorkomst en drankpost bij de Groot Ginkelse loop die altijd in juni plaatsvindt.

Het Mosselsepad, dwars door Planken Wambuis. Een slingerend fietspaadje dwars door de natuur.
In Otterlo draai ik weer de Koeweg op. Nu is het 1 rechte lijn (6,5km) tot de volgende afslag. Maar wel met heuveltjes.
Wanneer er bij de auto precies 21,0 op de teller staat loop ik nog een rondje op de parkeerplaats: 21,1 km. Een hardloper vertoont soms vreemde kuren...
Ik heb geprobeerd om deze duurloop in marathontempo te lopen, oftewel 5min per km. Het is gemiddeld 5:03 geworden, tijd 1:46:47. De nieuwe Asics 2110 bevallen goed, heerlijk wanneer er weer flink wat demping in zit.