donderdag 21 juli 2011

Grand Berard

Van Grand Berard

Na de sneeuw en kou van gisteren hoop ik vandaag op beter weer. Het doel is de Grand Berard (3046m). Je kunt hier via wandelpaden komen tot aan de Pas de Reverdillon op 2825m hoogte. Vandaar zou je de top van de Grand Berard kunnen beklimmen, ik heb daar wat beschrijvingen gevonden op internet via welke zijde dat het beste gaat.
Ik parkeer de auto op de parkeerplaats bij Les Dalis en vandaar start ik om 06:15 uur richting Refuge La Pare (30min). Daar is het nog erg stil. Vervolgens via een zigzaggend pad richting Col de la Pare (2655m), onderweg nog een weitje met "echte" bergkoeien passerend met oorverdovende koeienbellen.

Van Grand Berard

Vanaf de Col de la Pare volg ik een GPS route (een pad zie ik niet) richting La Chalanche zodat ik niet weer eerst hoef af te dalen om vervolgens weer te stijgen naar de Pas de Reverdillon. Dat gaat eerst wel goed maar af en toe moet ik toch weer even terug om een andere weg te nemen. Uiteindelijk kom ik weer op het pad naar de Pas de Reverdillon. De lucht is nog wel mooi blauw maar echt veel warmte geeft de zon niet en de stormwind is hier berekoud (ver onder 0). Ook liggen er nog de nodige plekken sneeuw dus waag ik de beklimming naar de top er toch maar niet. Daar zal ook handenwerk bij nodig zijn en hier heb ik geen goede handschoenen voor.

Van Grand Berard

Ik daal weer af en ga nu een stukje richting de Vallee de Parpaillon waar ik dit gezicht in de rotsen ontdek. Vanaf hier klim ik weer naar de Col de la Pare waar ik in de luwte bij een meertje even heerlijk geniet van de warmte van de zon. De afdaling is verder dezelfde route als de heenweg.
Totaal 6 uur en 30 minuten onderweg geweest over 20km met 1400 klimmeters en evenzovele meters dalen. De top van de Grand Berard komt een ander jaar nog wel eens, maar dan wel bij veel warmer weer.
Foto's: ?klik hier

woensdag 20 juli 2011

Tete de l'Estrop

Van Tete de l'Estrop

Na een dag met veel regen moet het vandaag weer mooi weer worden. Alle weersites geven dat aan. Ik sta dus weer vroeg op en rijd met de auto naar de verst mogelijke parkeerplaats in het dal van de Laverq, ook hier weer een onverharde weg met veel kuilen en keien. Om ongeveer 06:30 uur start ik de wandeling, er hangen nog veel wolken in de lucht en het is erg koud. Het doel is de Tete de l'Estrop, een berg van bijna 3000m hoog. Het pad voert langs de bergbeek tot aan Plan Bas op 1835m. Daar neem ik de Sentier de Decouverte via de oostelijke kant. Al snel is er een zijpad dat volgens het bordje naar de L'Estrop voert. Dat stond niet op de kaart maar zo te zien is het ook een nieuw wandelpad, de markeringen zijn nog erg vers.
Na een poosje word ik weer eens welkom geheten door een paar honden. Gelukkig hoor ik al snel een vrouwenstem die ze tot kalmte maant. Ze is op weg naar een kudde schapen die de wei in moeten vertelt ze. Ze loopt wat verloren rond omdat haar baas net deze week is overleden aan een hartaanval. Ze vindt het dan wel heerlijk om hier hoog in de bergen te zijn om dit te verwerken. Ondertussen blijft een van de 3 honden me opdringerig besnuffelen en moet nu door haar streng toegesproken worden.

Van Tete de l'Estrop

Naarmate de tocht vordert begin ik me zorgen te maken. Ligt er eerst alleen nog maar wat bevroren water op de grond, dit verandert al snel in witte plekjes om over te gaan in een laag sneeuw. Het wordt steeds moeilijker om het pad te vinden, alleen steenmannetjes kun je nog boven de sneeuw uit zien. Op een gegeven moment sta ik tot aan m'n enkels in de sneeuw, zie ik bijna niets meer en is het berekoud. Volgens de GPS ben ik nu op ruim 2600m hoogte. Aangezien het pad niet op m'n Garmin staat kan ik ook niet op GPS navigeren. Ik besluit dus terug te gaan en geen risico te nemen.

Van Tete de l'Estrop

De terugweg loop ik via Les Eaux Tortes, een vlak waterrijk gebied op 2250m hoogte. De zon wil helaas maar niet doorkomen, maar anders was het hier nog veel mooier geweest. De grond is hier overal erg nat door de regen van gisteren zodat m'n schoenen en sokken het ook niet meer droog houden. Bij Cabane de la Seleta moet ik zelfs door een kletsnat veld van hoge planten heen zodat zelfs m'n broek drijfnat wordt. Toch maar eens betere wandelkleding kopen…..
Uiteindelijk kom ik weer terug bij Plan Bas en loop via de bergbeek weer naar de parkeerplaats terug. De zon breekt voorzichtig door en het warmt snel op, heerlijk! Vandaag had ik waarschijnlijk beter wat later kunnen starten, alhoewel de toppen van de bergen de hele dag in de wolken zijn gebleven, dus de sneeuw zou zeker nog niet verdwenen zijn geweest.
Foto's: klik hier

zondag 17 juli 2011

Trail Serre Chevalier (Chemin de Ronde)

Van Trail Serre Chevalier

Vandaag wordt de Trail Serre Chevalier te Nevache, even boven Briancon, georganiseerd. Om 04:00 uur sta ik op om me voor te bereiden en om 05:00 uur rijd ik via Embrun, Guillestre en Briancon naar het dorp Nevache op 1600m hoogte. Helaas word ik al bij Ville Bas de weg afgeleid om te parkeren, dat wordt dus nog een stuk lopen aangezien de startlocatie in Ville Haute is. Het is nu nog droog maar de lucht ziet er dreigend uit. In ruim 10 minuten kom ik lopend bij de startlocatie aan waar de deelnemers aan de Sky Race zojuist zijn vertrokken (07:00 uur). Zelf doe ik aan de Chemin de Ronde mee (25km met 900m klimmen en ook weer dalen).

Van Trail Serre Chevalier

Na het ophalen van m'n startspullen loop ik weer terug naar de auto en kleed me om. Vervolgens weer met rugzak terug naar de start. Een half uur voor de start begint het te regenen en dat zal niet meer stoppen. Op deze hoogte is de temperatuur nog 12 graden maar dat zal op 2400m wel anders zijn. Desondanks heb ik gewoon een short tight en een t-shirt aan. Ik houd tot de start nog wel even een regenponcho van Action aan.

Van Trail Serre Chevalier

Al snel na de start gaan we bergop en ontstaan er opstoppingen op de smalle paadjes. Het is direct al veel blubber en gladdigheid maar de trailschoenen doen hun werk hier goed.

Van Trail Serre Chevalier

Na verloop van tijd komt er iets meer ruimte. Bergop haal ik toch wel veel mensen in, ik had in het startvak wat verder voorin moeten gaan staan. Het blijft een heel gedoe om op dit soort paadjes lopers in te halen. Ook is het gebruik van poles door sommige lopers soms irrtitant, ze letten niet goed op mensen in hun buurt. Eigenlijk zijn die stokken voor deze ronde ook niet nodig. Bij de Sky Race (42km) schijnt het wel nuttig te zijn vanwege het parcours.

Van Trail Serre Chevalier

Het blijft stijgen tot aan Lac Laramon op een hoogte van 2359m. Ik ben inmiddels drijfnat en m'n benen zitten tot boven de knieen onder de blubber. Door het stijgen heb ik het niet koud maar dat zal nu wel veranderen nu we min of meer horizontaal blijven lopen. Bij het opbergen van m'n camera glijdt 'ie uit m'n handen en gaat het displayvenster stuk….. Gelukkig doet de shock- en waterproof camera het nog wel. Thuis maar eens kijken of dit onder garantie valt.

Van Trail Serre Chevalier

Tijdens het gedeelte tot aan de afdaling over soms smalle modderige paadjes klinkt er plots een donderklap. Hmm, ook nog onweer. We maken ons zorgen om de lopers van de Sky Race die de Mont Thabor moeten bestijgen op 3150m en daarna nog over een bergkam moeten lopen. Later blijkt dat de organisatie besloten heeft die lopers al voor de Mont Thabor om te leiden naar het dal en dan terug naar de finish (35km). Dat zal een teleurstelling zijn, maar veiligheid voor alles!
Ook bij het dalen is het weer continu goed opletten waar je loopt zodat je niet onderuit gaat. Zo af en toe vliegt een waaghals je voorbij, ik blijf toch maar voorzichtig aan doen. Bij Refuge de Laval is de eerste drankpost. Een bekertje Coca Cola gaat er wel in.

Van Trail Serre Chevalier

Had ik gehoopt dat we nu wat vlakker en makkelijker konden lopen….mooi niet. De volgende 10km gaan weer gewoon dwars door natte velden heen, blubber, rotsige stukken enz. Op deze hoogte is het in ieder geval wel wat minder koud. Op een gegeven moment krijg ik toch wel even een dip die ik pas na een km weer te boven kom.


Van Trail Serre Chevalier

Na 25km duiken we dan ineens Nevache weer in en voor je het weet ben je bij de finish (3 uur en 27 minuten, 150 van de 330). Jammer dat het zulk slecht weer was maar toch ook wel weer leuk om bij dit soort weerscondities lekker door te raggen. Op een gegeven moment maakt het je allemaal niets meer uit en stap je in elke plas en blubberpoel.
Ik besluit me maar bij de auto (weer 10min lopen) om te kleden en direct naar de camping terug te gaan. Maar hoe krijg ik m'n benen schoon? Aha, een fontein. Ik gooi m'n benen compleet met schoenen aan in de fontein en maak ze schoon. Vervolgens joggend naar de auto om warm te blijven, motor starten voor de kachel, heerlijk….
Resumerend: je moet wel een verknocht trailrunner zijn om in je vakantie in de regen zo vroeg op de morgen dit te doen. Maar ik heb weer genoten!
Alle foto's: klik hier

dinsdag 12 juli 2011

Tete de Louis XVI

Vanaf het strandje bij de camping (langs de Ubaye) kun je goed de Tete de Louis XVI zien liggen. Een berg van 2408m hoog, lijkend op een gezicht (zie je het?). De neus is de top in dit geval. Met de auto rijd ik naar Les Clots op een hoogte van 1400m. Daar word ik weer begroet door een blaffende hond die me als indringer van zijn territorium beschouwt. Ik heb geleerd rustig even te wachten alvorens verder te gaan, of in dit geval uit te stappen.
Ik start om even voor half zeven. Het pad voert eerst via de westflank van de berg naar een hoogte van 1900m waar ik wederom begroet wordt door honden die een kudde schapen bewaken. Gelukkig blijft het voetpad op afstand, ik heb niet veel op met dit soort honden (vaak ook verwaarloosd).

Van Tete de Louis XVI

Via een mooie bergkom loop ik naar de neus van Louis. De zons staat nog laag zodat ik bij het stijgen nog geen last van warmte heb.

Van Tete de Louis XVI

Om 08:30 uur ben ik al op de top. De lucht is blauw, het uitzicht prachtig. Ik kan de camping goed zien liggen. Na een belletje naar de achterblijvers laat ik met het spiegelende glas van m'n mobiele telefoon zien waar ik ben. Dat wordt opgemerkt door de kinderen die dit wel leuk vinden.
Overigens heb ik vandaag ook voor het eerst wandelstokken (ja, ja, ik wordt ouder) gebruikt om m'n knieen wat te ontlasten. Bij het stijgen heb ik veel aan de stokken (meer snelheid), bij het dalen helpen ze alleen wanneer er niet te grote stenen en rotsblokken liggen. Bij steil dalen steek je de stokken vooruit om gewicht van je knieen te halen, bij stijgen zet je je stokken altijd naast of achter je en druk je je af. De stokken zijn telescopisch in 3 delen inschuifbaar zodat ze ook makkelijk in de rugzak kunnen.
Ik keer via dezelfde route weer terug naar de auto. Totaal 11km afgelegd met 1000 klimmeters.
Foto's: klik hier

vrijdag 8 juli 2011

L'Aupillon

Van Tete de l'Aupillon

Vlak bij de camping ligt de L'Aupillon, een berg van 2916m hoog. Wanneer je in Les Thuiles bij afslaf Les Prats de weg verlaat dan kun je heel ver doorrijden over deels een onverharde weg (met behoorlijke kuilen) en uiteindelijk parkeren aan het einde van de weg op 2000m hoogte. Dit weggetje is niet echt geschikt voor mensen met hoogtevrees.
Ik start de wandeling al om 06:40 uur om de voorspelde warmte voor te zijn. Door de grote hoogte bevind je je al direct in open bergterrein. Na het passeren van Croix de la Jaumasse kom ik een kudde schapen in de "nachtstalling" tegen, opgepropt tussen hekken onder stroom. Honden die de kudde bewaken blaffen me waarschuwend toe. Gelukkig blijf het pad op afstand, ik heb slechte ervaringen met dit soort honden.

Van Tete de l'Aupillon

Op een hoogte van 2500m passeer ik een van de Lac's de l'Aupillon. Vanaf hier is het een steile beklimming naar de top van de l'Aupillon waar ik al ruim voor 09:00 uur arriveer. Ik houd wel van doorlopen bergop. Het uitzicht is prachtig maar het is wel erg koud waardoor m'n meegenomen fleece trui wel prettig is. Na een half uur prettig verblijf op de top keer ik weer terug via hetzelfde pad naar de Lac.

Van Tete de l'Aupillon

Vanaf het meertje kun je ook nog naar de Col de l'Aupillon (2700m). Die pik ik ook nog even mee. Op de weg er naar toe kom ik vele bergmarmotten tegen die hard wegrennen wanneer ze me bespeuren en voordat ze hun hol induiken ook anderen met een schril geluid waarschuwen. Gezien het aantal gaten in de grond moeten er hier wel veel marmotten leven. Het uitzicht vanaf de Col is overigens niet zo bijzonder.
Ik loop weer terug naar het meertje en keer terug naar de parkeerplaats. Onderweg zie je ook nog in de verte de Cascade de la Pisse liggen waar je eventueel ook nog naar toe zou kunnen lopen. Na ruim 5 uur wandelen (incl. pauze's) ben ik weer terug bij de auto. Totaal 13km en 1100 klimmeters.
Foto's: klik hier

dinsdag 5 juli 2011

Col de Terre Blanche

Van Col de Terre Blanche

We hebben de vakantie doorgebracht in de buurt van Barcelonnette in de Franse Alpen. Hier zijn prachtige wandelingen te maken. De eerste was een rondwandeling startend vanaf parkeerplaats te Meolans (dal van de Ubaye) op 1100m hoogte. Via de zuidkant loop ik via de Col de Terre Blanche om de top Seolane des Besses (2402m) heen. De col zelf is 2248m hoog.

Van Col de Terre Blanche

Ik vervolg de tocht via de oostkant waar ik via een zijpad naar een subtopje (Chateau Renard) loop waar ik de camping goed kan zien liggen. Ik bel even naar de achterblijvers maar die nemen helaas niet op, anders had ik met spiegelen m'n positie kunnen laten zien, altijd weer een leuk spel. Steekvliegen hinderen mijn verblijf hier verder zodat ik snel weer verder ga en de ronde voltooi na 19 km en 5u30m.
Het is een goed beloopbare route met in totaal 1500 klimmeters en dalen idem. De paden zijn goed gemarkeerd. Om het kruis op de Chateau Renard te bereiken moet je even goed opletten op het pad, het is namelijk niet aangegeven. Je hebt dan wel prachtig uitzicht op het dal van de l'Ubaye. Verder is het een tocht met veel afwisseling van landschap: open terrein, bossen, keien, bospaden enz.
Foto's: klik hier