maandag 27 juli 2015

Oude spoortunnel

Menno en ik maken nu het even goed weer is een onderzoeksrondje vanaf ons vakantiehuis. We gaan bij de buren naar boven en houden hier links aan, langs hun huis.
 
Na een flinke klim komen we bij de voet van de grote spoorbrug waar we onderdoor lopen.
 
Na boven gekeken ziet het er zo uit.
 
Let op: het is een pad voor gevorderde wandelaars zonder hoogtevrees!
 
Een stukje verder komen we op het oude tracé van de spoorlijn. We gaan hier naar de oostelijke tunnel.
 
Het nieuwe spoor in de verte.
 
Wanneer je het pad hier rechts volgt ga je via een steil bergpad naar de verharde weg (goed te doen). Maar Menno en ik willen via de tunnel een weg weten te vinden.
 
We komen de tunnel weer uit. Dit keer had ik wel een hoofdlampje meegenomen om te zien waar we lopen. Hier bij het einde gaan we rechtsom want het oude spoortracé is helemaal dichtgegroeid en rechtsom lijkt er een paadje te zijn.
 
Het lukt ons om iets van een paadje te ontdekken maar hier komt blijkbaar nooit iemand meer. Het is flink klimmen en klauteren en heel goed oppassen. Op een gegeven moment komen we alleen met wat schrammen op deze weide en kunnen we de weg weer bereiken. We lopen dan verder naar Falkenstein.
 
Helaas begint het nu te regenen. Maar ach, beter dan in het moeilijke stuk zojuist. We trekken onze regenponcho's maar aan.
 
Menno gaat op de motor verder...
 
 
Over het spoor.
 
En weer naar het westen richting ons huis.
 
Daar liepen een uurtje geleden onder de poot van de spoorbrug door..
 
De regen is weer voorbij. Terug bij ons huis.
 
Iets meer dan 5 km en 320 hoogtemeters.

De route:
Het rechte lange stuk was de tunnel, daar deed de GPS het niet meer. Waar het kleine pijltje bij staat is het gedeelte waar het wat moeizaam ging...

woensdag 22 juli 2015

Reisseck (2965m)

Vandaag staat de Reisseck op het wandelmenu. De naamgever van de berggroep ten noorden van de lijn Obervellach-Lendorf. Geen toppen boven de 3000m. De Reisseck zelf is 2965m hoog. De Reisseckbahn gaat deze zomer niet verder dan Schoberboden zodat het wel lekker rustig zal zijn.
 
Startpunt is de parkeerplaats net voor de Zandlacher Hutte op 1500m. Ik start met wandelen om 06:15 uur.
 
De zon is nog niet te zien in het dal. Dat is maar goed ook. Het wordt namelijk weer heet vandaag. Aan het einde van het dal een bergwand die ik zal nemen via de linkerkant, de kortste route (via Geissrucken).
 
 Deze korte route is erg steil en aan weerskanten diepe afgronden. Daarom is de hele route gezekerd en ook af en toe een ladder.
 
Aangekomen op het eerste plateau op 2000m, de Untere Moserhutte.
 
Het tweede plateau dient zich aan op 2300m, de Obere Mooshutte.
 
Het tweede plateau met de Obere Mooshutte. Hier ligt ook een smalspoor afkomstig van de Reisseckbahn. Waarschijnlijk i.v.m. de stuwdam even verderop.
 
Verder maar weer de berg op richting Kalte-Herberg-Scharte. Er zijn nu ook verschillende kleine meertjes te zien zoals de Schwarzsee.
 
Je kunt het je niet voorstellen, maar hier loopt toch echt een pad naar de Scharte.
 
Scharte bereikt! Nu op 2712m hoogte. Nu in bijna rechte lijn naar de top.
 
Daar moet ik naar toe.... Nog zo'n 250m omhoog.



De top bereikt in 3 uur en 40 minuten. Prachtig uitzicht, lekker weer. Zoals je kunt zien nu eens een top bestaande uit vooral grote rotsblokken. Die er waarschijnlijk al vele eeuwen zo liggen.

Na 40 minuten pauze daal ik weer rustig af. De top wordt nu ingenomen door een wolk. Deze wolk geeft me het eerste uur afdalen ook schaduw, daar ben ik wel blij mee.



Drie foto's van de bergbeek die de prachtige waterval veroorzaakt bij Geissrucken.

Ik ga dus dezelfde weg terug. Hier een ingebouwde ladder om de steile wand te kunnen bedwingen.

Tenslotte nog leuk om te laten zien. Verschillende oude afgezaagde bomen zijn voorzien van houtsnijwerk.

Na ruim 7,5 uur en bijna 18km ben ik weer terug bij de auto. Het is intussen wel weer erg warm geworden. Een mooie tocht, goed te doen. En voor degenen die de opgang via Geissrucken te moeilijk lijkt is er een alternatieve route die een half uur langer duurt.

Voor alle foto's inclusief andere houtsnijwerk voorbeelden: klik hier

zaterdag 18 juli 2015

Kleinfragant-Saustellscharte-Wurtental

Al jarenlang loopt er een discussie om een skipiste aan te leggen door Kleinfragant, een beschermd natuurgebied. De eigenaar van het skigebied Molltaler Gletscher stelt dit als voorwaarde om een nieuw groot hotel te bouwen bij het dalstation. Het lijkt er op dat de natuurliefhebbers het winnen van de economische voordelen. Voor mij een reden om dit natuurgebied eens te verkennen.
 
Ik hoopte de auto wat hogerop te parkeren maar helaas geen toegang. Dus parkeer ik in het dal op 1200m hoogte.
 
De bewegwijzering vanuit het dal is niet geweldig te noemen. Pas bij een hoger liggend waterbassin wordt aangegeven dat hier een wandelpad begint.
 
Blijkbaar wordt dit pad niet veel bewandeld. Vaak overgroeid met gras en andere planten. Ook de rode markeringstekens zijn niet altijd even goed zichtbaar. Goed bij de les blijven dus.
 
Bij de eerste alm is het wat lastig om de route te vinden. Aan de hand van de kaart vind ik uiteindelijk de juiste weg richting Patschghutte (1600m).

Houtsnijwerk en watermolentjes bij de Patschghutte.

De Patschghutte.

Kleinfragant.

Ook hier is weer goed te zien dat er maar weinig mensen komen. De paden groeien snel dicht. Gelukkig is de markering wel goed. Op de achtergrond een hut op 2200m.

Hier kom ik op de Sadnig Hohenweg.

Laaste stukje naar de Saustellscharte op 2560m.

Na ruim 3 uur ben ik 8km verder en 1350m hoger. Ik klim hier nog even naar een topje om uitgebreid te pauzeren.

En zo kijk ik uit over het "skigebied" van de Molltaler Gletscher. Ik besluit hier ook af te dalen en via een ander dal terug te gaan, het Wurtental.

Zo "blokkig" kan een route soms zijn.

Volgens het bordje een "anspruchsvoller" bergpad terug naar het dal, de Richard Helfer Weg. Daar ga ik voor.

Dit is dus een skipiste in de winter...

Bergflora...

Een prachtig bergpad inderdaad, maar wat is het warm... Hier de eerste schaduw. Effe bijkomen.

Wurtenspeicher met dam.

Het laatste stuk is wel een aanslag op je benen. Voorbij de dam kun je gewoon de weg volgen of het Richard Helfer pad. Deze is echter erg steil en ook vaak een moeilijk pad. Je snapt het al, ik heb de laatste toch maar gekozen. Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen moet ik nog even verder lopen naar mijn auto en dan zit het er op: 19,6km in 6 uur en 3 kwartier. Hoogtemeters 1400m plus en ook weer min.

Om nou te zeggen dat Kleinfragant zo uniek is, mwah. De diversiteit aan bloemen viel tegen. Wel heerlijk om zo in een niemandsland te lopen.