Grossglockner Berglauf

 

Net als vorig jaar loop ik weer de Grossglockner Berglauf, een hardloopwedstrijd over 13 km met bijna 1300m hoogtestijging. Die gaat via een app die het startpunt en eindpunt herkent en een paar tussenpunten. Ik start 's ochtends om 07:19 uur.

De finishboog van 11 juli staat er nog.

De Grossglockner.

En nog even bewijs dat ik er echt was...

Ik ben nu veel beter getraind en heb ook nog wat trainingen gedaan naar de Huber Alm vanaf ons huis.

Het valt me niet tegen: na 2 uur en 31 minuten ben ik bij de finish, zo'n 45 minuten sneller als vorig jaar. Maar wel nog een half uur langzamer dan in 2006....

De terugweg doe ik nu wat anders. Via Hoher Sattel naar het Glocknerhaus en dan naar het Karl Volkerthaus en weer terug naar de Bricciuskapelle en weer terug naar het startpunt. Is toch een stuk korter. Wat foto's van onderweg:

De weg naar de Kaiser Frans-Josef Hoehe

Margaritzen Stausee

Vanaf het Karl-Volkert-Haus een mooi pad naar beneden.

Prachtig gekleurde weiden.

Even terugkijken richting Grossglockner

Steeds verder het dal in.

Deze jongens mocht ik zojuist passeren.

Bricciuskapelle

Uitzicht op Heiligenblut.

Terug in Heiligenblut.

Grossglockner Berglauf

 

Dit jaar gaat de Grossglockner Berglauf niet door vanwege Corona. In plaats daarvan is er een Apprun waar je zelf dag en tijdstip kunt bepalen. Ik liep deze wedstrijd ook al in 2005 en 2006. Toen was ik nog goed getraind. Vandaag doe ik 'm nog eens, maar dan alleen. Ik start 's ochtends vroeg om ongeveer 06:30 uur.

De Run is 13km lang en er moet 1265 geklommen worden. Start is Heiligenblut bij Hotel Heiligenblut en Ziel is de Kaiser Franz Josef Hohe.

Dit is de enige foto van de heenweg omdat de Run toch een soort wedstrijd is (alleen bergop). Maar het verschijnen van de Grossglockner is toch wel een belangrijk moment.

Na 3 uur en 15 minuten klok ik af bij het apparaat.

Eigenlijk zijn het een paar minuten minder want ik kom niet op het juiste punt uit. Ik had hier onder aan de het schuine weggetje moeten zijn. Ik vraag iemand waar ik moet zijn en snel er direct heen.

Na een verblijf van 20 minuten boven op de Franz Josef Hohe vertrek ik weer voor een wandeltocht naar beneden. Nu maak ik uiteraard wel foto's. Hier is de Gletscherbahn te zien die nu eindigt ver van de Gletscher die al veel korter geworden is door de opwarming.

Waar is de Gletscher?

Weliswaar nog wel een gletschermeer met smeltwater maar ook war drijvende stukken ijs.

Begin van de rivier de Moll. Met geweld stort het water zich hier naar beneden.

Stuwmeer.

Trogalm op 1862m.

Route met veel obstakels.

Briccius Kapelle

En daar ligt Heiligenblut weer. Nog een klein stukje te gaan. De afdaling duurde ongeveer even lang als de Run zelf.

GrossGlockner Berglauf

Vorig jaar heb ik voor het eerst meegedaan met deze Berglauf op de flanken van de GrossGlockner en dit jaar had ik me weer ingeschreven. De datum was nu wat gunstiger, namelijk 2 weken nadat we in Oostenrijk op vakantie waren. Ik heb dan ook de tijd gehad om hier wat te trainen en te acclimatiseren.
Ik heb een aantal bergtrainingen gedaan varierend van 1 tot 3 uur, met hoogteverschillen tot 1400m. Ook door mijn voorbereidingen op de Graubundenmarathon eind juni heb ik gemerkt dat ik de hellingen steeds beter de baas kan.
Ik had een eenvoudige Ferienwohnung geboekt in Heiligenblut zodat ik me in alle rust kon voorbereiden op de wedstrijd, maar ook om de dag er na een bergtop te beklimmen van 3088m, vlak daarbij (droom van mijn dochter).
De dag voordat ik naar Heiligenblut zou vertrekken haalde ik bijna nog wat stoms uit. Ik was met 2 dochters en een kampeervriendinnetje naar het Felsenlabyrinth geweest, een soort klimtuin waar je op een "veilige" manier rotswanden beklimt e.d. Een nieuwe onderdeel was de flying fox waarbij je via een kabel van boom naar boom vliegt. Erg leuk, maar bij één van de boomlandingen kwam ik met mijn heup met een klap tegen het stootkussen waardoor ik ernstige twijfel kreeg of ik nog wel mee kon doen met de Berglauf. Uiteindelijk heb ik nog wel wat last gehad maar was de pijn toch op tijd weggetrokken.
De dag zelf begon goed, blauwe lucht, nog niet al te warm. Gezellig op en rond de Laufmesse. Net zoals vorig jaar liep Jorg Haider ook weer mee en trekt hij de nodige aandacht van het publiek. Ook mijn dochter die snel een foto van hem maakte.
Er wordt in 2 groepen gestart met 10 minuten ertussen om de smalle bergpaadjes niet teveel te belasten. Ca. 700 deelnemers.
Het parcours is niet vergelijken met de Graubunden marathon die ik eind juni heb gelopen. Het is weliswaar korter (13 km) maar veel zwaarder in mijn beleving door de enorme stijgingspercentages die af en toe voorkomen maar ook de bergpaadjes met keien, boomwortels, wiebelige bruggetjes, scheve paden. Verder is het ook vooral de steeds sterk wisselende stijgingspercentages waardoor je steeds moeilijk een evenwicht kunt vinden.
Op sommige momenten gaan je kuiten echt zeer doen of worden je bovenbeenspieren enigszins gevoelloos (traplopen). Het laatste stuk van 800m moet een hoogte van 300m overbrugd worden, zo ongeveer een lange trap. Daar gaan er veel stuk. Toch was het weer een geweldige uitdaging en heb ik er weer van genoten om mee te doen. De tijd (2:01:36) was dit jaar 7 minuten sneller dan vorig jaar, net niet onder de 2 uur (streeftijd). Hiermee ben ik 348ste overall.
Al met al zeer tevreden. A.s. zondag een kleine bergloop vlak bij van 7.7km bergop naar een alm van 700m naar 1400m.

Groeten uit Oostenrijk,
Ronald

PS: we (mijn dochter en ik) hebben vandaag ook nog de Keeskopf van 3088m beklommen, ook een geweldige ervaring! Geen hinder ondervonden van mijn Berglauf van gisteren.