Kleines Kreuzeck

Dit de de route die ik heb uitgezet voor vandaag. In ieder geval de Goldgrubenscharte bereiken en zo mogelijk de Kleines Kreuzeck en de Grakofel.

Met de auto vanuit Sachsenburg omhoog en bordjes Salzkofelhutte volgen. Na een kilometer of 9 kom je bij een Kraftwerk en kun je parkeren (1200m) vlak voor het bordje dat er over 300m een slagboom (Schranken) is.

Dit is de Schranken waarvan gesproken is. De spijlen zijn zo ver uit elkaar dat ik er tussendoor kan. Anders moet je er om heen door het hoge onkruid en gras.

Het eerste stuk is eenvoudig. Een gewone Forstweg volgen tot aan de eerste alm.

De Haslacher Alm.

Hiasenalm. Hier is het pad niet echt duidelijk, je moet gewoon aan de linkerkant blijven lopen langs de bomen.

"Gedenksteen"

Eventueel rechtsaf voor de korte, steile, route naar de Salzkofelhutte.

Ambrosalm.

Splitsing weg naar de Salzkofelhutte en naar Feldnerhutte. Ik ga richting de Feldnerhutte.

In de verte de Scharte waar ik naar toe moet.

Eenmaal op de rand gekomen gaat het pad aan de achterkant verder.

Bovenop de Goldgrubenscharte (2448m) gekomen in 2,5 uur.

Vanaf de Scharte klim ik nog wat verder de Kleiner Kreuzeck op. Maar na de eerste trap (2470m) ga ik toch maar niet verder. Het risico wordt me wat te groot.

Richting het westen.
Ik daal maar weer af naar de Scharte, en dat is al lastig genoeg.

Koeien aan de andere kant van de Scharte.

Hier was ik zojuist al voor een groot stuk op geklommen.

Na een half uur verblijf ga ik dezelfde weg weer terug. Zoals je hier kunt zien zijn de paden niet helemaal zonder gevaar.

En door dit dal mag ik weer terug.

Heerlijk rustig over de almen wandelen bij het steeds warmer wordende weer.

De koeien schrikken als ze me zien en rennen weg om in een groep bij elkaar te gaan staan.

Prachtige oude almhutten.

Degene die de weg heeft aangelegd had een passie voor stapelen van grote stenen.

Totale route 15,5 km met +/- 1200 hoogtemeters in 5 uur en 30 minuten.

Stellkopf (vanaf Rollbahn Flattach)

Vandaag moest het er van komen. De hele dag mooi weer voorspeld, dus een lange tocht is mogelijk. Mijn doel is de Stellkopf op 2851m hoogte. Ik start vanaf de parkeerplaats bij de Rollbahn waar je komt via Laas/Grafenberg. Het laatste stuk is tolweg (5€ aan munten).

Een horizontaal pad van 4 km lang, vroeger gebruikt voor de koperwinning. Je bent hier op ongeveer 1750m hoogte. Ik start om 06:15 uur.

Inclusief een tunneltje.

Na 4,5 km kom je bij het Fraganter Schutzhaus. Het is hier nog erg stil.

Vanaf het Fraganter Schutzhaus tot deze Almgasthof (Eggerhutte) ga je over een gewone weg, licht omhoog. Hierna gaat het echt beginnen.

Eigenlijk ga je in één rechte lijn naar de Schobertorl op 2360m. Door alm weiden, langs hutten en een bergbeek.

Schobertorl na iets meer dan 2 uur bereikt. Vanaf hier wordt het het even wat zoeken. Ik wil namelijk een stuk afkorten en op de kaart staat wel een pad aangegeven maar niet gemarkeerd. Ik volg precies de GPS route over de alm, richting noordwesten.

Het belangrijkste is dat je op de juiste plaats uitkomt in het dal met het pad naar de Stellkopf. Vanaf hier is gelukkig wel een goed zichtbaar pad te zien.

Je komt uiteindelijk bij dit huis uit waarna je direct naar boven kunt naar het bergpad. Ik ben er hier dus al omheen gegaan.

Het pad voert groene alpenweiden. De Stellkopf is links te zien bij het witte sneeuwveldje.

Uiteindelijk kom je op een soort scharte waar je naar rechts moet, het laatste stuk.

Boven! In precies 3 uur en 45 minuten (10:00 uur). In de verte is de Grossglockner te zien.

In 1992 is dit kruis neergezet.

Molltaler Gletscher is goed te zien.

Op de top pauzeer ik een half uur. Eten, drinken, droge sokken aan, insmeren tegen de zon. Daarna ga ik weer naar beneden. Onderaan zie ik de man en vrouw komen die ik op de heenweg heb ingehaald.

Harmlose Wolken.

En weer door de groene weiden terug. Hier kun je mooi zien waar ik naar toe moet. De Schobertorl ligt iets links van het midden.

Dat is de doorgang waar ik straks weer naar boven moet om bij de Schobertorl te komen.

Deze koe hindert enigszins om de overstap te maken. Maar gaat uiteindelijk een stapje aan de kant.

Zo ga ik op m'n gemak weer verder naar beneden, alhoewel: m'n voeten gaan wel zeer doen.

Totaal ben ik 26 km onderweg geweest met 1400 m op en neer. Totaal 7 uur en 50 minuten.
Mooie tocht maar eigenlijk jammer dat je 2x4 km Rollbahn moet lopen, dat is wat saai en extra belasting voor de voeten. Je kunt de Stellkopf ook vanaf het Sadnighaus beklimmen, dan is het beduidend minder ver.

Rauchkopf: tweede keer

Precies 2 jaar geleden liep ik deze bergtocht ook al. Maar toen begon het al voor het bereiken van de top te regenen en dat bleef zo. Vandaag doe ik het nog eens over, maar dan bij mooi weer. Ik parkeer de auto bij de parkeerplaats richting de Polinikhutte. Vandaar moet ik dan wel even dalen tot 1254m en dan alleen maar klimmen. Het is geen gemarkeerde route, er is wel weggetje terug te vinden op de kaart en in de werkelijkheid maar soms is het goed zoeken. Maar de GPS helpt goed en ook de herinnering van de vorige keer.

Na een tijdje lopen vanaf de P kom je op een dalend stuk pad dat helemaal overwoekerd is met groen. Daarom heb ik vandaag ook een lange broek aan gedaan.

Na het groene pad ga ik hier dus weer naar boven en volg deze weg een tijdje.

Op de heenweg ben ik hier rechtdoor gegaan maar dan kom je uiteindelijk ook weer op de bosbouw weg. Aan te bevelen om hier niet door het bos te gaan maar de weg te volgen.

Uiteindelijk kom je op dit punt en dan moet je wel rechtdoor.

Prachtige beek/waterval. Dit is de Klausbach.

Niet ver na het oversteken van de Klausbach komt dit pad naar links. Er staat geen bordje maar deze moet je wel hebben.

Je komt dan al na enkele tientallen meters deze vervallen hut tegen.

Als je goed oplet kun je het pad steeds vinden.

Uiteindelijk kom je bij de Klausbodenhutte. Voor nu ga ik direct verder. De bedoeling is om hier links aan te houden.

Ook vanaf de Klausbodenhutte is het pad nog goed te volgen wanneer je oplettend bent.

Bij de beek overgang is iemand wel zo vriendelijk geweest om een paar markeringen aan te brengen. Eenmaal over de beek rechts aanhouden, naar boven.

Ook hier is iets van een pad te ontwaren.

Uiteindelijk kom je op een alm terecht. Die steek ik over, een beetje links aan houdend.

Dit is een sleutelpunt, bij deze rots moet je naar links, naar boven. Bovenaan gekomen kun je een redelijk goed pad volgen.

En dan weer verder door deze uitsnijding.

Uiteindelijk kom je bij het laatste stuk uit. Tot de nauwe doorgang kun je een slingerpad volgen (nog net te zien).

Dit is het nauwe, steile gedeelte. Ook hier is het wel weer goed te doen.

Eenmaal boven gekomen moet je nog naar links. Het beste kun je hier over de "grat" gaan, dan heb je het beste grip. Houd hier eerst wat rechts aan (dus de andere kant van de berg).

Onder deze boom kom ik net vandaan.

Nu is het nog eenvoudig naar de top lopen.

Direct maar even naar ons huis kijken. Goed te zien vanaf hier.

Hierachter ligt de Polinik. Deze berg heeft geen naam.

In de verte kan ik nog net de Grossglockner zien.

Het dal naar Mallnitz. In de verte de Hochalmspitze.

Ik was hier dus ook.

Nog even een stok rechtop gezet, rugzak er bij. Links kun je de Mollkopf nog zien waar ik vorig jaar was.

De terugweg gaat op dezelfde manier als de heenweg. Bij de Klausbodenhutte neem ik ook nog even een pauze.

In totaal 5 uur en 10 minuten onderweg geweest, afstand 13,6 km en 980 hoogtemeters.

Ik zal de gemeente nog eens vragen waarom ze hier geen officiele wandelroute van maken. Is eigenlijk toch de huisberg van Obervellach.