Het is al weer de vierde keer dat ik hier naar boven ga. Enerzijds omdat de sneeuw boven 2000m het nog niet toelaat om hogere bergen te beklimmen, anderzijds omdat het gewoon een prachtige, rustige tocht is. Vanaf ons huis (bij de O van Oberstranig) rijd ik naar boven om dan vlak voor het bordje naar rechts met "Huberalm" te parkeren.
Het is de eerste kilometers een "Forstweg".
Uitzicht op Obervellach en de Polinik.
Ai, een hindernis. Men is nog steeds druk doende om de schade van de storm van November 2018 op te ruimen.
Je komt diverse oude vervallen hutten tegen.
Aankomst bij de Huberhutte op 1617m hoogte.
Het uitzicht over de groene alm naar de besneeuwde bergen kan ik steeds geen genoeg van krijgen.
Na 4,1 km (1735m) kom je op deze alm uit. Hier is het de bedoeling om langs het hek naar boven te gaan. Nu wordt het steiler.
Richt je op deze markante oude boom. Voor de boom weer naar links.
Dit is het steilste stuk. Het handigst is om rechts van het spoor tussen de bomen te zigzaggen.
Er is nu duidelijk nog meer sneeuw dan andere jaren. Maar ik ben dan ook 2 weken vroeger.
In de verte de Groneck. Hier steek ik het sneeuwveld maar dwars over. Soms zak je er in tot boven de schoenen.
En boven! Op 1965m met prachtig uitzicht naar alle kanten.
Terwijl ik comfortabel op een afgezaagde boom zit geniet ik van het uitzicht en de warmte.
Na een half uur daal ik weer af. Hier staat de deur geopend naar de Salzkofel op de achtergrond.
Een heel klein wolkje aan de lucht.
Even een korte stop bij de Huber Hutte.
Nog een keer Obervellach.
Om 16:00 uur ben ik weer terug bij de auto (12:45 uur vertrokken). Totaal ruim 10 km gewandeld. Echt een aanrader mocht je een keer hier zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten