Osnabrxc3xbccker Land Marathon

Van OLM 2009

Wat is dat nou? Bergloper op een brancard? Zoals Eric al op zijn weblog schrijft kom ik meer dood dan levend over de finish. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Van OLM 2009

Enkele weken terug vroeg Eric me of ik zin had mee te gaan naar de Osnabrxc3xbccker Landmarathon. Deze had ik ook al op m'n "to do" lijstje staan dus was de afspraak snel gemaakt. Het tijdstip voor deze marathon is niet echt gebruikelijk voor mij, de start is pas om 15:30. Om 13:00 uur pik ik Eric op in Deventer en ruim voor half drie zijn we al als een van de eersten in Bissendorf. In de kleedkamers treffen we Ton Aker aan die op het laatste moment besloten heeft mee te doen. En dat terwijl hij vorige week nog een 100 km heeft gedaan.... Op papier lopen we ongeveer dezelfde tijd op de marathonafstand.

Van OLM 2009

Ook de onvermoeibare Sjoerd Slaaf spotten we vlak voor de start.

Van OLM 2009

Direct na de start gaat het licht omhoog over ca. 1 km. Het weer voelt best lekker aan, een graad of 24 en een beetje wind. Zoals verwacht loop ik gelijk op met Ton zodat we een flink aantal km's wat kunnen praten. Ik loop erg lekker en heb weinig last van de heuveltjes. De kilometers gaan gemiddeld in zo'n 4:50.

Van OLM 2009

Ik loop vandaag voor het eerst bij een "vlakke" marathon met m'n drinkrugzak om niet te afhankelijk te zijn van de drankposten zodat ik precies elke 20 minuten m'n portie fantomaltmix opdrink. Wel vul ik dit zo nu en dan wat aan bij de drankpost met water of later ook cola.

Van OLM 2009

Landschappelijk is het best een mooie marathon. We lopen weliswaar hoofdzakelijk geasfalteerd maar passeren toch diverse leuke plekken, lopen door stukjes bos, tussen weilanden en akkers door. Tenslotte doen we Bissendorf 4x aan zodat er ook nog wat aanmoedigend publiek is.

Van OLM 2009

Aan het einde van de eerste ronde voel ik me nog uitstekend. Ton is inmiddels een eind achter gebleven (en zou later na de eerste ronde uitstappen). Ik heb al een tijdje de eerste dame in het vizier en op helling na het ingaan van de 2e ronde ga ik haar voorbij.

Maar ineens bij km 29 voel ik dat m'n benen zeer gaan doen. Niet op 1 plek maar eigenlijk al m'n spieren. Iets wat ik wel herken maar dan pas op het eind. Ik kan toch niet nu al last van uitdroging hebben? Het drinken ging zo lekker, ik voel me nog goed. En als het uitdroging is dan kan ik de klok er op gelijk zetten dat ik straks ook weer misselijk word want dan staat al dat ingenomen vocht lekker in m'n maag te klotsen. Grrrr.

Zo goed en zo kwaad als het kan loop ik verder maar in een dramatisch lager tempo. De km-tijden gaan van 5:30 naar de 6:00. Nu ben ik vooral een plezierloper en wanneer ik bij dit tempo nog kan genieten van de omgeving dan zou het niet zo erg zijn. Maar de zere benen bederven het plezier. Na ruim 36km kom je weer door Bissendorf voor nog een laatste rondje van 6 km. Als ik geweten had dat Eric was uitgestapt na de eerste ronde, dan zou ik nu ook naar de kleedkamer zijn gegaan. Toch ga ik door met het idee dat 6 km nog wel te doen moet zijn en ik in 3:45 binnen kan komen.

Na 37km vind m'n maag het welletjes met al dat geklots en bevrijdt zich van z'n ballast. Dat lucht even op maar de benen schreeuwen om vocht. Bij 40 km komt Sjoerd Slaaf me voorbij en ik moet terugschakelen naar wandeltempo. De heuvel al naar Bissendorf kan weer joggend maar de laatste meters zijn een martelgang. Ik moet zelfs een paar keer gaan zitten om de pijn wat weg te laten ebben. Wandelend kom ik over de finish vergezeld door een bezorgde Eric, die dus al na de eerste ronde is uitgestapt.

Zitten/liggend op het gras schieten er een paar krampen in m'n kuit en bovenbeen. Duidelijk geval van teveel vochtverlies en te weinig vochtinname. De man op de eerste foto ziet dat en geeft aan dat zijn behandeling met magnetische velden het herstel van de beenspieren kan bevorderen. Ik mag heerlijk even 10 minuten op het veldbedje liggen terwijl de magnetische velden hun werk doen. Na afloop kan ik in ieder geval weer fatsoenlijk naar de kleedkamers lopen. Na een paar cola'tjes gaat het herstel weer razendsnel en resteren alleen nog wat gevoelige benen.

Je moet alles een keertje meemaken, dus ook de martelgang van vandaag. Achteraf kun je zeggen dat ik veel te snel gestart ben bij deze warmte. 5:10/5:15 per km zou mooi genoeg zijn geweest zodat m'n maag nog had kunnen functioneren. Het zou handig zijn wanneer ik een of andere sensor in m'n maag had die de vochtopname registreert zodat ik tijdig kan terugschakelen...

Ondanks de terugval de laatste km's ben ik nog 36e van de 81 marathonlopers geworden. SportTracks laat zien dat ik over de laatste 1,7 km 20 minuten heb gedaan...