Vandaag doe ik mee aan de Obergailtaler Berglauf, een wedstrijd van 8 km, maar belangrijker is dat we daarin 800 hoogtemeters moeten overwinnen. De wedstrijd wordt georganiseerd door de plaatselijke afdeling van de OEAV. Zes jaar geleden toen we hier op vakantie waren deed ik ook al mee en liep deze tocht toen onder het uur (58min).
De route gaat van Mauthen (700m) naar de Enzianhutte op 1500m.
Bij aankomst ontmoet ik twee Nederlanders: Hink Slachter (midden) en Robert Engel (links). Hink liep hier ook al eerder, Robert nog niet. Beiden zijn ook hier in de buurt op vakantie.
Ook bij het afhalen van het startnummer word ik in het Nederlands aangesproken. Een van de medewerkers (Nederland) is getrouwd met de dochter van de organisator (zie ook foto verderop).
Om 09:30 uur starten we vanaf het Freizeitzentrum in Mauthen en ik loop direct al in het achterveld. We starten met een vlak gedeelte maar al snel mogen we een steil pad op. Het is lastig in cadans te komen omdat de hellingspercentages steeds zo verschillen.
Na zo'n 2,5 km steken we de Plockenpass over en vervolgen we onze weg aan de westzijde van deze pas die naar Italie voert.
Via het gehucht Lamprecht duiken we de bossen in. De doorsteken zijn steil (vaak wandelen), wanneer we boswegen volgen kan er nog gedribbeld worden. Ik houd Robert steeds in het oog maar kom niet dichterbij. Het eerste en enige Labestation is op 4 km. Ik zit nu op 35 minuten en 400m geklommen. Het zal dus wel zo'n 1:10 worden...
Ik heb nu zo'n beetje m'n positie in het veld bereikt, er gaat niemand voorbij maar ik haal ook niemand in. Voor het laatste stukje heeft de organisatie nog een leuke helling in petto. Je mag blijkbaar niet hardlopend over de finish.....
Na 1 uur en 11 minuten bereik ik de finish. Robert is een tiental seconden eerder binnengekomen en Hink was al na 1:08 binnen. Overigens hier op de foto de Nederlandse medewerker van de organisatie. We kletsen nog wat na, Hink blijft nog even boven met z'n gezin.
De snelste man is in 39 minuten binnen gekomen en de snelste vrouw in 45 minuten (!). Robert feliciteert hen hier.
Aangezien er geen vervoer naar beneden geregeld is, keer ik met Robert weer te voet terug naar het dal. Zo met z'n tweeen is dat wel wat gezelliger en kunnen we nog ervaringen uitwisselen.
Conclusie: mijn tijd is erg matig maar verder een leuk evenement, mooi weer, goed uitzicht.
Zie verder foto's in het fotoalbum:
klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten