Menno en ik maken nu het even goed weer is een onderzoeksrondje vanaf ons vakantiehuis. We gaan bij de buren naar boven en houden hier links aan, langs hun huis.
Na een flinke klim komen we bij de voet van de grote spoorbrug waar we onderdoor lopen.
Na boven gekeken ziet het er zo uit.
Let op: het is een pad voor gevorderde wandelaars zonder hoogtevrees!
Een stukje verder komen we op het oude tracé van de spoorlijn. We gaan hier naar de oostelijke tunnel.
Het nieuwe spoor in de verte.
Wanneer je het pad hier rechts volgt ga je via een steil bergpad naar de verharde weg (goed te doen). Maar Menno en ik willen via de tunnel een weg weten te vinden.
We komen de tunnel weer uit. Dit keer had ik wel een hoofdlampje meegenomen om te zien waar we lopen. Hier bij het einde gaan we rechtsom want het oude spoortracé is helemaal dichtgegroeid en rechtsom lijkt er een paadje te zijn.
Het lukt ons om iets van een paadje te ontdekken maar hier komt blijkbaar nooit iemand meer. Het is flink klimmen en klauteren en heel goed oppassen. Op een gegeven moment komen we alleen met wat schrammen op deze weide en kunnen we de weg weer bereiken. We lopen dan verder naar Falkenstein.
Helaas begint het nu te regenen. Maar ach, beter dan in het moeilijke stuk zojuist. We trekken onze regenponcho's maar aan.
Menno gaat op de motor verder...
Over het spoor.
En weer naar het westen richting ons huis.
Daar liepen een uurtje geleden onder de poot van de spoorbrug door..
De regen is weer voorbij. Terug bij ons huis.
Iets meer dan 5 km en 320 hoogtemeters.
De route:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten