Graubxc3xbcnden - nog 6 weken

Markant punt op het parcours van de Graubunden Marathon na ongeveer 20 km. Voor elke loper blaast deze inwoner op de hoorn. Hij staat daar dus zeker een aantal uur!
Nog 6 weken en dan is het dus zover. Ik had er al veel eerder over willen schrijven maar door de knieblessure werd deelname toch wat onzeker. Maar dat is inmiddels zover de goede richting opgegaan dat het wel goed moet gaan.
Een leuk verhaal zit vast aan het gegeven dat ik deze zwaarste marathon ter wereld samen met mijn buurman Henk ga lopen. Hij is afgelopen maart 50 jaar geworden en zijn vrouw wilde hem een marathon kado geven. Ze dacht eerst aan Spitsbergen en zocht een loopmaat voor hem. Op zich had ik wel interesse maar ik doe liever een bergmarathon. Ik vertelde haar dat Henk al meerdere keren had zitten vissen naar de GBM om mee te gaan met me maar daar ging in niet op in. Je raad het al: het kado zou de GBM moeten worden.
We hebben het angstvallig stil gehouden naar Henk toe, zover zelfs (omdat hij bleef vissen) dat ik zei dit jaar niet mee te doen omdat ik een personeelsdag heb op 23 juni. Hij behoorlijk teleurgesteld maar hij begon er niet meer over. Op 29 maart was het dan zover. Ik had met de organisatie van de GBM geregeld dat er een nieuwebericht op de site van de GBM (www.graubuenden-marathon.ch ) zou komen op die dag, inclusief foto. De verrassing was erg groot voor Henk, hij is er ontzettend blij mee. Veel mensen om hem heen wisten het al maar hij dus nog niet.

De organisatoren noemen het dus "Der hxc3xa4rteste Marathon der Welt!". Dit wordt vooral veroorzaakt door het enorme hoogteverschil dat overbrugd moet worden, van 590m naar 2865m. Alleen na 17 km wordt er 200m gedaald maar voor de rest is het alleen maar stijgen.
Qua energieverbruik moet je er op rekenen dat je aan de voet van de laatste beklimming nog net zo'n zwaar stuk als het hele stuk er voor krijgt (31km).
Het eerste stuk tot Foppa heb ik vorig jaar in 2u:20m gelopen, achteraf veel te snel bij het warme weer (tussen 25-30 graden). Dat stuk loop je nog redelijk in de bossen. Vanaf Foppa tot Lenzerheide dacht ik even weer op adem te komen om aan het zwaarste stuk (oranje/geel) te beginnen. Dat pakte anders uit. Het was zo warm en benauwd (geen beschutting) dat ik bij Lenzerheide me behoorlijk uitgewoond voelde. Ik kwam in Lenzerheide na 3u:45m aan. Maar ja, stoppen doe je niet!

Bij 32/33 km ging het mis, ik werd zo misselijk dat ik alles (bijna niets) er uit moest gooien. Ik had groot vochttekort maar mijn maag kon niets meer opnemen. Met veel moeite ben ik nog tot Charmoin doorgewandeld en daar kwam ik na 5u:20m en bijna 36km aan (zie foto). Ik besloot toen niet verder te gaan. Dat zou alleen gekund hebben wanneer ik een half uur was gaan zitten zodat de vochtopname weer op gang kwam. Dat was niet mijn idee van een bergmarathon lopen.
Al heel snel wist ik wel dat ik dit jaar opnieuw mee zou doen, daarvoor is het veel te "leuk". Ik heb veel geleerd vorig jaar en het motto voor de nieuwe editie is: doseren, drinken, doseren, drinken enz. Vooral bij warm/heet weer rustig aan doen!
De trainingen voor de GBM zijn inmiddels al begonnen. In de meivakantie een paar pittige bergtraingen gedaan en daarna veel heuvelen en crossen (Posbank, Lunterseberg). Zo af en toe een snelle training of wedstrijd voor de (doorgaan)hardheid.
To be continued....