Gedwongen rust

Dreigende luchten voorspellen niet veel goeds. Nog even op de buienradar gekeken en ik schat in dat ik nog droog thuis kan komen wanneer ik niet veel langer als een uur ga lopen.
Het is een vreemd idee dat ik de hele week niet gelopen heb. Maandagavond voelde ik me bij thuiskomst uit m'n werk afwisselend warm en koud en zat ik continu te bibberen. Vroeg naar bed gegaan maar een virus had me toch te pakken. Gevolg: 2 dagen niet gewerkt en inmiddels 7 dagen niet gelopen. Ik heb er nu dus wel weer zin in, dat kon ik afgelopen week niet zeggen.
Ik bedenk me dat ik eigenlijk nog nooit een hele week rust heb gehad, daarvoor gaat het toch al weer veel te snel kriebelen. Maar eens kijken wat dat oplevert zo'n weekje rust.
Ik loop richting de Lunterse berg waar ik het heuveltje in totaal 4x bedwing, snel naar boven en weer lekker naar beneden laten "rollen".

Op de terugweg wordt lucht steeds dreigender. Op de laatste km barst de bui los en kom ik toch nog doorweekt weer thuis. Maar dat deert me niet, heb na een week eindelijk weer gelopen en geen last meer van ziekteverschijnselen!

 

 

Over 2 weken hoop ik mee te doen aan de Swiss Alpine en wel de K42. Deze voert van Bergun (1365m hoogte) via de Keschhutte (2632m) en de Scalettapas (2606m) naar Davos (1538m). Wanneer ik de fotoreportages zie moet het een prachtig parcours zijn, dwars tussen de bergketens door. Pieter van Zijl en Jakob Hartman zijn daar ook weer van de partij. Jakob doet zelfs de K78! Maar deze turbo's zal ik zeker niet proberen bij te houden.
Het profiel van de route ligt me wat meer denk ik, ook bij warm weer. Vanaf km 23 is het namelijk alleen nog maar 1 lange afdaling naar Davos!
Vanaf de camping in Wallis zal het best een stukje rijden zijn maar dat vinden wij (Eveline gaat ook mee) geen straf om door het mooie Zuiden van Zwitserland te rijden!