Gelukkig lopen er vanochtend een aantal lopers door de straat. Ik heb enorm zitten twijfelen welke kleding ik aan moet doen. Het gaat mooi worden maar tot 08:30 is er nog mist en erg koud (5 graden). Veel lopers hebben zo te zien gekozen om in het kort te lopen, dus doe ik dat ook maar.
Terwijl ik alles klaar heb staan bedenk ik me om nog maar even de waterrugzak uit te proberen. Het hindert me dat 'ie zo klotst terwijl ik bijna alle lucht er uit gehaald heb. Ik heb het idee dat de waterzak als geheel te veel beweegt. Toch maar snel even overgieten in 4 flesjes voor de drankriem (het is al 08:35 terwijl de wedstrijd om 09:00 uur begint).
De start is slechts een paar honderd meter van m'n onderkomen. In de rode jas op het podium de organisatie voorzitter: Karl-Heinz Dossel. Op de vraag van de speaker wie meer dan 400km heeft gereden om hier te komen valt Karl-Heinz hem al in de rede: er zijn twee lopers uit Holland!
Om precies 09:00 uur worden we weggeschoten. Helaas gaan we niet door het mooie centrum van het dorp maar direct noordwaarts het dorp uit.
Nog in nevelen gehuld, het Kloster Banz op een bergje van 450 meter. Het eerste deel van de route voert over een afstand van ruim 6 km naar dit klooster toe via autoweggetjes en bosweggetjes. Alhoewel de paden soms erg steil worden blijf ik gewoon "hardlopen".
Kloster Banz. We mogen hier niet naar binnen maar moeten doorlopen. Wanneer ik de beschrijving zo lees is er wel het xc3xa9xc3xa9n en ander te zien.
(excuus dat er weer een vlek op m'n lens zit vanaf hier)
De afdaling gaat vervolgens lekker snel. Mooie bospaden, lekker slingeren. Ik kom vervolgens bij een stuw waar we over heen gaan. Het stuk dat nu volgt is onbeschut en je voelt de zon branden, zeker wanneer ik de wind mee heb.
Vierzehnheiligen. Vanaf de stuw tot aan dit architectonische meesterwerk is het 6 km lopen. De weg steigt eerst langzaam maar het laatste stuk wordt zo steil dat hardlopen er niet meer bij is, enkel stevig doorwandelen.
Het is hier erg druk met toeristen. Het wordt inmiddels ook behoorlijk warm. Opvallend dat veel toeristen ook gewoon aanmoedigen.
Boven gekomen mogen we een lang stuk in de open zon lopen richting de Staffelberg. Hier kom ik de koploper tegen die hier dus al zo'n 6 km op me voor ligt. Bij de uitslagen kom ik zijn nummer echter niet meer tegen dus neem ik aan dat hij uitgestapt is.
Het laatste stukje de Staffelberg op is weer erg pittig (535 m) maar je word dan ook beloond met een prachtig uitzicht, o.a. op Bad Staffelstein. Eigenlijk heb ik wel zin om hier een poosje te gaan zitten, maar ja, ik ben met een "wedstrijd" bezig.
Eerst nu hetzelfde pad weer terug, je ziet dan goed hoeveel lopers er achter je zitten. Allemaal lopers die nog langer kunnen genieten dan ik dat al doe.
De afdaling zou lekker moeten gaan, maar ik merk dat het vochtverlies parten gaat spelen en houd m'n snelheid wat in om niet misselijk te worden. Zo is het goed te doen.
De organisatie heeft moeite gedaan de lopers door dorpjes te leiden maar daar staat maar weinig publiek. Waarschijnlijk al vertrokken na de snelste lopers.
De laatste km's voeren langs de meertjes bij Bad Staffelstein. Het beste is er al lang af bij mij. Door het vochtverlies en protesterende maag kan ik nog maar langzaam vooruitkomen maar dat mag de pret niet drukken.
Nog een rondje over de plaatselijke atletiekbaan en ik kom binnen in 4 uur en 5 minuten. Dit is ook wel wat ik van te voren verwacht had.
Ik ga direct heerlijk languit op het gras liggen in de zon en hoor zo de ene na de andere loper binnengesproken worden door de speaker. Ook de tweede Nederlander, Ingo Botterbrod.
Een voordeel van vroeg starten is dat je de middag nog voor een groot deel ter beschikking hebt. Aangezien het vandaag pas mooi weer is ga ik nog een poosje het dorp in om de lokale schoonheden (gebouwen) te bekijken.
Morgen weer terug naar Nederland.
