zaterdag 24 december 2011

Rondje Barneveld - Bylaer

Van 2011-12-24
Voor vandaag heb ik maar weer eens een wat langer stukje uitgezet, zo'n 21 km in 1 grote ronde om Barneveld. Mijn uitdaging is om er toch altijd weer weggetjes in op te nemen die ik nog niet eerder gelopen heb. Het is natuurlijk altijd weer spannend of er ook wel een bruggetje ligt, of een pad begaanbaar is en of er geen "verboden toegang" bordjes opdoemen.
Van 2011-12-24
Vanuit onze wijk loop ik dwars door een nieuwbouwwijk (Veller) heen om vervolgens de 2 megakerken te passeren en een stukje langs de Scherpenzeelseweg te lopen. Vlak na de A30 ga ik dan eindelijk rechts een rustige weg in. En daar is mijn eerste nieuwe weg: de Schoonhorsterweg. Een smal boerenweggetje met enkele huizen er langs.
Even later loop ik de Butselaarseweg in met een bordje "Eigen weg" maar geen bordje "Verboden toegang". Dan kom ik uit bij 2 bruggetjes (gelukkig) en kan ik m'n weg vervolgen.
Van 2011-12-24
Ik loop een bordje "Klein Bylaer" voorbij en loop langs een bos met veel water. Of is het een meertje met een bos er in?
Van 2011-12-24
Via de Kallenbroekerweg en de Donkelaarseweg kom ik bij een spoorwegovergang Apeldoorn-Amersfoort. Hier ga ik overheen en kom op de Brunesengweg. Hier had ik nog nooit van gehoord. Een leuk weggetje met enkele huizen en boerderijen er langs maar helaas ook steeds geluid van de A1 te horen.
Van 2011-12-24
Uiteindelijk kom ik op de Nijkerkerweg, weer op bekend terrein. Dwars door een woonwijk van Barneveld heen naar het Schaffelaarse bos waar de zon mooi tussen de bomen door schijnt.
Na 1 uur en 54 minuten ben ik weer thuis (20,5 km). M'n kuiten doen wel wat zeer, net als vorige week toen ik ook 21 km liep.

zondag 20 november 2011

Stap terug

Het lijkt er op dat de Albmarathon op 22/10 jongstleden voorlopig mijn laatste marathon/ultra was. Ik heb daarna toch weer wat last van m'n rechterknie maar ook zijn m'n kuiten steeds gevoelig. Vorige week liep ik 26km, een rondje wederom via een stuk van de Grebbelinie (hierboven Daatselaar), maar het ging gewoon niet lekker. Knie, kuiten, linkervoet. Ik was blij dat ik weer terug was bij de auto.

Ik ga nu maar eens een winterslaap houden en alleen af en toe een uurtje lopen of wat langer wandelen in de natuur. In de lente zie ik dan wel weer verder afhankelijk van hoe het gaat. Gisteren, na een week niet hardlopen, weer een uurtje over het Wekeromse Zand.

PS: ik blijf wel berichten van de tochtjes die ik maak....

zaterdag 5 november 2011

Wekeromse Zand

Van 2011-10-29
Regelmatig liep ik langs het Wekeromse Zand maar nog nooit door het natuurgebied zelf. Dat heeft er mee te maken dat er hekken om heen staan en slechts op enkele plaatsen een doorgang. Maar nu toch maar eens proberen. Via een klein draaihekje kom ik het natuurgebied van zand, bos en heide binnen.
Van 2011-10-29
Ook een enkel klein vennetje tussen de bomen. Het is een aparte gewaarwording om alleen maar wandelaars tegen te komen. Fietsen is hier namelijk ook verboden.
Van 2011-10-29
Op het meer open gedeelte staan een paar bomen die alle ruimte hebben om te groeien zodat je dit soort prachtige gezichten krijgt. Het grootste gedeelte van de paden zijn bosgrond en mul zand, dus lekker zwaar om in te lopen.
Van 2011-10-29
Wanneer ik het Wekeromse Zand weer verlaat kom ik nog langs een Germaanse Put. Ook hier liep ik al regelmatig langs maar was me nog niet opgevallen. Het is een eeuwenoude kuil waar bronwater naar boven kwam en waar in de IJzertijd een uitgeholde boomstam is ingezet als putwand:
Van 2011-10-29
Zo kon men er beter bij en spoelde er geen zand in.

Ik zal nu vaker het stukje door het Wekeromse Zand in m'n route opnemen, prachtig natuurgebied!

Voor alle foto's: klik hier

dinsdag 25 oktober 2011

50

Na bijwerken van mijn Excel sheet met gelopen wedstrijden constateer ik dat ik afgelopen zaterdag m'n 50e marathon e.v. heb gelopen. En laat ik die dag nu ook net 50km gelopen te hebben, hoe toepasselijk. Ik hoor nu dus bij de 50MC club!

zaterdag 22 oktober 2011

Schwäbisch Gmünd - Albmarathon (50km)

Van Schwabisch Gmund
Bij aankomst donderdagmiddag was het nog bewolkt en regende het ook nog wat. Schwäbisch Gmünd, daar was ik twee jaar geleden ook al om mee te doen met de Albmarathon, een loop over 50km met 1000 hoogtemeters. Nu zijn we er met z'n vieren, alleen de jongste twee zijn mee. We hebben een Ferienwohnung aan de rand van het centrum, erg handig, ook voor zaterdag wanneer de loop is. Slechts 900 meter van de start op de Marktplatz.
Van Schwabisch Gmund

Na vrijdags gezwommen te hebben in het plaatselijke Hallenbad (ook op 900m) kunnen we nog even genieten van het weer dat aanmerkelijk opgeknapt is. Wel koud maar uit de wind prima te doen. 's Middags om 5 uur ga ik met Menno en Jiska m'n Startunterlagen ophalen in de Prediger waar het al lekker druk is.
Van Schwabisch Gmund
Vanwege de verwachte kou (maar wel zonnig) besluit ik een lange, dunne, tight aan te trekken en m'n windstopper shirt met lange mouwen. En natuurlijk m'n handschoenen. Dit blijkt deze dag geen verkeerde keus te zijn voor mij. 's Morgens om 10:00 uur starten we na de nodige toespraken van de Marktplatz. 490 lopers hebben zich ingeschreven voor de 50km.
Van Schwabisch Gmund
Hier is mooi te zien dat het koud is, het rijp nog op het gras. Daar waar de zon niet bij kan komen heb ik de hele dag rijp gezien. De eerste kilometers gaan eenvoudig, nog weinig echte beklimmingen. Ik houd me rustig om krachten en vooral m'n maag te sparen. Het is tenslotte weer de eerste 42+ na lange tijd.
Van Schwabisch Gmund
Het is hier leuk lopen. Glooiend landschap, uitzicht, goede wegen.
Van Schwabisch Gmund
Na wat aanloopstijgingen mogen we hier nog even echt klimmen naar het topje van de Hohenstaufen. Daar moeten we een boom omronden waarna we ons weer naar beneden mogen storten.
Van Schwabisch Gmund
Het volgende bergje dient zich al aan: de Rechberg. Daarop ligt ook de finish voor de 25km lopers die dan met de bus terug kunnen naar Schwabisch Gmund.
Van Schwabisch Gmund
De derde berg, Stuiven, is een gemeen ding. Het is ijskoud, glibberig en steil. Gelukkig niet zo hoog, en al snel lopen we weer in de zon.
Van Schwabisch Gmund
Na Stuiven komt er nog een klimmetje en daar worden we boven onthaald dor het Waldstetter Chabatscher. Misschien mis ik nog een letter, maar ach, ze zullen deze blog wel niet lezen.
Van Schwabisch Gmund
Vlak voor het marathonpunt. Elk klimmetje doet nu toch wel pijn en een goede "smoes" om even te wandelen. De dame links loop ik al een tijd bij in de buurt, uiteindelijk zal ik 7 seconden voor haar finishen omdat ik de laatste drankpost oversla.
Van Schwabisch Gmund
Schwabisch Gmund weer in zicht. Het laatste stuk lopen we kilometers lang over een fietspad dat volgens mij heel licht glooiend naar beneden gaat. De kilometers blijven onder de 6 minuten.
Van Schwabisch Gmund
Tenslotte duiken we S-G weer in en worden we weer onthaald met muziek. Na 5 uur en 38 minuten loopgenot ben ik weer binnen. Ik ben niet misselijk geweest, maar heb daarvoor wel het tempo laag moeten houden. Twee jaar geleden liep ik hier een half uur sneller.
Een leuke loop, zeker in combinatie met het verblijf in dit karakteristieke stadje!
Voor alle foto's, klik hier

zaterdag 15 oktober 2011

Grebbelinie

Van 2011-10-15
Ik heb me bedacht om eens een duurloop aan de westkant van Lunteren uit te zetten. Vanaf Scouting Lunteren waar ik Menno 's middags naar toe breng. Ik zet een route uit van Lunteren naar Renswoude, dan Ederveen en weer terug naar het Lunterse bos. Zoveel mogelijk rustige wegen en paden opgezocht via de kaart. Het is lekker hardloopweer, koel en een zonnetje.
Van 2011-10-15
Pas na een kleine 6 km kan ik het asfalt af en wordt het pas echt leuk lopen. De akkers zijn nog behoorlijk nat maar de weg is droog.
Van 2011-10-15
Het is sowieso een waterrijk gebied met veel vogels.
Van 2011-10-15
Na ruim 9 km kom ik onverwacht bij Fort Daatselaar aan, onderdeel van de Grebbelinie, een verdedigingslinie aangelegd vanaf 1744. Dit fort stamt uit 1799. De bedoeling was om de vijand tegen te houden door het onder water zetten van land. En daarvoor waren sluizen, stuwen, aarden verdedigingswerken e.d. nodig.
Van 2011-10-15
Via de Groeperkade loop ik om Renswoude heen, via dit graspad. Er zijn een aantal luxueuze huizen langs gebouwd.
Van 2011-10-15
Verdedigingswerk "Werk aan de Engelaar". Even hierna verlaat ik de Groeperkade weer en loop richting Ederveen. Het gaat nu vooral weer over smalle, maar wel geasfalteerde weggetjes.
Van 2011-10-15
Onderweg komt er een enorme groep brommer rijders voorbij, ik denk een Sparta Met club o.i.d.

Na 26 km ben ik weer terug in het Lunterse bos, bij de scouts. Ik heb er netto 2 uur en 20 minuten over gedaan, een beetje aan de snelle kant (5:20 per km). Dat merk ik nu ook wel aan m'n kuiten. Maar wel weer een mooie tocht. Hier kan ik wel vaker gaan lopen, wellicht nog een langer deel van de Grebbelinie meepakken...

Het complete foto overzicht: klik hier

zondag 9 oktober 2011

Gewoon lekker trainen

Van 2011-10-01
Menno zit nu een paar weken op scouting. Wanneer ik hem dan 's zaterdags weg breng naar de Lunterse Berg kan ik mooi een rondje lopen. Dat heb ik nu een paar keer gedaan. Een actieradius van zo'n kleine 30km heb ik dan om weer op tijd terug te zijn. En steeds blijf ik nieuwe paden vinden terwijl ik hier al zo veel gelopen heb.

Vorige week bleek 's middags net het Rondje om de Koepel georganiseerd te worden. Jammer dat ik dat niet wist, anders had ik daar wel aan meegedaan. Ik moest wel weer even aan het krantebericht denken dat ik die week daarvoor las, namelijk dat Teus Valkenburg overleden was. Ik ontmoette hem voor het eerst in juli 2007 bij deze wedstrijd. Een aardige man en een goede loper. Later reed hij wel eens mee naar een wedstrijd, o.a. de Zuiderzeemarathon. Naast lopen had hij ook een passie voor toneel waarover hij graag vertelde in de auto. Het laatste contact had ik in mei 2010 met hem met het trieste bericht dat hij kanker had, daarna reageerde hij niet meer op de mail.

Vanmiddag ben ik voor een lange duurloop op pad rond Kootwijk. Helaas ben ik m'n fotocamera vergeten. Herfstfoto's kunnen zo mooi zijn... Het weer is druilerig, koud. Vanaf het begin zit het tempo hoog, zo'n 5:30 per km. Komt vast door het weer, lekker warm blijven. De km-tijden worden zelfs nog wat sneller. Na 30,5 km in 2:44 uur ben ik weer terug bij de auto. Weinig mensen op de been maar dat vind ik juist de charme van dit soort dagen, heerlijk alleen in de natuur.

zondag 25 september 2011

Lauwersmeer marathon


Van Lauwersmeer marathon

Af en toe probeer ik handig te combineren en zo kwam ik dit keer uit bij de Lauwersmeer marathon, georganiseerd door de DFW-runners. Op maandag moet ik bij een klant in Bedum (er gaat toch wel iets boven Groningen) zijn, dus ligt een combinatie met deze marathon+ voor de hand, minder dan een half uur van Bedum. Ik heb een onderkomen in Vierhuizen gevonden: Het Visserhuisje. Op zaterdagmiddag aangekomen en nog even van het heerlijke weer genoten.


Van Lauwersmeer marathon

Het is nog een beetje mistig en koel. De eerste lopers zijn al gearriveerd. De meesten komen toch wel uit het noorden van het land. Er mogen maximaal 25 lopers meedoen, uiteindelijk komen er 21 opdagen.

Van Lauwersmeer marathon

Ronald Kwint heeft zich flink uitgesloofd om weer een mooie ronde uit te zetten, drankposten te regelen, bewegwijzering aan te brengen en iedereen van een medaille te voorzien. Met het mooie weer er bij moet het genieten worden vandaag.

Van Lauwersmeer marathon

Dit is de groep die de uitdaging aan wil gaan. Marco Hartman ontmoet ik na een lange tijd ook weer eens, evenals Herman Euverman die ik steeds bij de Zuiderzeemarathon heb ontmoet. Om ca. 09:00 uur starten we de ronde om het Lauwersmeer, starten aan de oostzijde bij Pavilioen Bosveld.

Van Lauwersmeer marathon

De lopers liggen al snel ver uit elkaar. Ik blijf een paar km vlak achter het voorste groepje lopen maar dat lijkt me toch niet zo slim met de verwachte warmte. Het uitzicht is wijds (en weids). Vaak aan de rechterkant het Lauwersmeer en in de verte een driemaster.

Van Lauwersmeer marathon

Zoutkamp, een mooi vissersplaatsje. Oude sluizen.

Van Lauwersmeer marathon

Na een kilometer of 11 moet ik even afwateren en wanneer ik weer loop komt Marco langszij. Het gaat nog goed met hem maar toch raak ik hem al weer snel kwijt vanaf dit heuveltje.

Van Lauwersmeer marathon

Aan de westkant van het Lauwersmeer vind ik de uitzichten veel mooier. Rietkragen, weilanden, koeien. Het wordt nu wel ineens een stuk warmer omdat ik de wind mee heb. Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Nu moet ik oppassen dat m'n maag het blijft doen, dus inhouden!

Van Lauwersmeer marathon

Esonstad. Na bijna 31km weer een drankpost. Een loper met kramp probeert het weg te masseren. Ik heb nog nergens last van, behalve de warmte.

Van Lauwersmeer marathon

Frans is na 21km gestopt en assisteert nu bij een drankpost zodat iedereen op deze uiterst belangrijke plek (37km) voor het laatste stuk nog flink kan bijtanken. En zoals je ziet: coca cola!
Vanaf hier krijg ik het toch moeilijk. De benen worden zwaar en ik loop tegen de misselijkheid aan. Dus nog een tandje lager.

Van Lauwersmeer marathon

Na het passeren van de Clevering sluizen nog een stukje door Lauwersoog en dan met een slakkengang naar de finish waar Toli me op de foto zet! Dat waren weer 4 uur en 17 minuten loopgenot en m'n 3e marathon dit jaar. Overigens was dit meer dan 42,2 namelijk 43,3 km. 't is maar dat je het weet.

zondag 28 augustus 2011

Wandelen rond Bretaye (Zwitserland)


In het voorjaar kreeg ik het aanbod om een keer een weekje in dit chalet te vertoeven i.v.m. het al jarenlang onderhouden van de website voor dit chalet. Zo'n aanbod neem ik graag aan en na overleg met Eveline om er een wandelweek in de zomer van te maken komen we op de laatste week van augustus uit (21-27 augustus).
Het chalet ligt op ruim 1800m hoogte in een skigebied. Ik heb er al 2x geskied in het verleden maar dan moet je met een tandradtreintje naar boven. Nu kunnen we met de auto naar boven over een smal weggetje waarvoor we overigens wel een ontheffingskaart moeten hebben.
Het is een vreemde gewaarwording zo groen als het is terwijl ik het daar alleen maar meegemaakt heb in de sneeuw.


Vanuit het chalet kijk je op Lac de Bretaye, een klein meertje. Geregeld horen we hoornblazers die gebruik maken van geluidseigenschappen van water en bergwand.
Zoals gezegd zijn we hier voor een wandelweek. De weersvoorspellingen zijn goed en onze verwachtingen groot.

Verslag wandeling  
Bretaye-Chamossaire-Lac des Chavonnes-Meilleret-Chaux Ronde-Bretaye
Vanuit het chalet lopen we een stukje richting het treinstationnetje en daarvoor nog gaan we rechtsaf rich-ting Le Chamossaire. Dit is een breed pad.
Op 2000m hoogte komen we bij Roc d’Orsay, een bergstation voor de kabelbaan vanuit Villars. Rechts aanhouden richting Le Chamossaire. We lopen nu over de skipiste naar de top van de Chamossaire op 2112m hoogte. Om de top is netjes een hek gezet maar beesten hebben toch de kans gezien om hier flink wat uitwerpselen te droppen zodat we hier weer snel vertrekken. Het uitzicht is overigens mooi!
Vanaf de top lopen we nu richting de petit Chamossaire (2085m) via een leuk smal bergpad. Vanaf hier kun je Lac de Bretaye steeds goed zien liggen alsook het chalet. Nu gaat het naar beneden naar Lac des Ch-avonnes. Onderweg passeren we een moerasachtig meertje L’Entonnoir. Een klein stukje verder bereiken we Lac des Chavonnes (1690m).
Bij het meertje is een restaurant waar velen even van een drankje genieten. We vervolgen het pad langs de noordkant en aan de andere kant van het meer gaan we weer naar boven en lopen we via een gewone weg naar perche. Vandaar gaat het weer verder via een bergweg richting Tete de Meilleret.
Het laatste stukje naar de Tete de Meilleret (1938m) is even steil maar niet moeilijk. Hier houden we onze middagpauze (30min). Vanaf deze top is o.a. de gletsjer van Diablerets goed te zien.
Op de terugweg volgen we L’Encrène waarbij we eigenlijk steeds over een bergrug lopen. Wanneer je van-af L’Encrène gewoon recht door gaat wordt het een heel smal, slingerend, ongelijk paadje met vaak aan weerszijden een flinke diepte. Erg leuk maar niet echt geschikt voor mensen met hoogtevrees of kleine kin-deren. Als alternatief zou je vanaf L’Encrène rechts kunnen gaan en “Bretaye” volgen.
Bij Chaux Ronde wordt het allemaal weer breder. Je kunt hier direct links aanhouden maar ook nog even de top beklimmen (2028m). Voorbij de Chaux Ronde volgen we het pad dat naar het bergstation van de skilift Chaux Ronde leidt en vandaar dalen we weer af naar Bretaye via een breed pad.
Via deze tocht hebben we een goed beeld gekregen van het gebied rondom Bretaye. Voor andere wandelingen zul je toch al snel weer de berg af moeten.

Foto album: klik hier

Verslag wandeling
Solalex-Anzeinde-Col des Chamois-Anzeinde-Solalex



Met de auto rijden we via Villars en La Barboleuse naar Solalex (1469m). Hier mag je niet meer verder met de auto, er is een ruime parkeerplaats voor handen (3 SFr volgens een bord maar ik kon nergens een betaalpost vinden). Ook is hier een openbaar toilet.
Vanaf hier wandel je via een breed weg/pad naar Anxeinde, een nederzetting op 1876m hoogte. Deze locatie is het decor geweest voor de film Coeur Animal die internationaal bekroond is. Er zijn hier 2 restaurants.
We vervolgen onze tocht naar Col des Essets (2029m) waar een splitsing van het pad is. We volgen hier (duidelijk aangegeven) de route naar Col des Chamois. Net dit jaar is deze route helemaal opnieuw gemarkeerd dus verkeerd lopen is er niet bij.
Je krijgt al snel de Glacier de Paneirosse te zien richting het zuiden. De grasgrond gaat vrij abrupt over in steenvelden. Vanaf 2400m hoogte wordt het steiler. Tot hier konden we eenvoudig doorlopen. De route voert over een stuk van de gletscher heen. Je kunt het niet zien omdat er veel steen bovenop ligt. De grond is soms wel erg zacht onder de stenen.
Het laatste stuk is even erg steil en op deze hoogte moet je dan wel eens even uithijgen. Na 2 uur en 45 minuten zijn we op de Col des Chamois. Deze tijd is beduidend korter dan de indicaties op onze aangeschafte kaart (TopoRando Chablais vaudois).
In het zonnetje is het hier heerlijk toeven en blijven we ongeveer 45 minuten boven. Het is mogelijk de weg te vervolgen via de andere kant van de Col via Cabane de Plan Nevé en dan weer via Col des Essets terug te gaan. Dit stond nog op geen enkele kaart. Desalniettemin gaan wij dezelfde weg terug, we hoeven dan alleen maar te dalen en we willen onze krachten sparen omdat we de komende dagen ook nog willen wandelen.
De terugweg geeft al dalend toch weer heel andere gezichten, je bent dan ook veel minder moe en de zon staat veel hoger. In Anzeinde drinken we even een koude cola op het terras van Giacomini. De weg terug naar Solalex gaat vlot en na ruim 6 uur zijn we terug bij de auto.
Alternatieve route is dus: Solalex-Anzeinde-Col des Chamois-Cabane de Plan Nevé-Col des Essets-Anzeinde-Solalex. Die zal ongeveer 1,5 uur langer duren.

Foto album: klik hier

Verslag wandeling
Les Martinaux-Col des Perris Blancs-Col des Martinets- Les Martinaux



Met de auto rijden we via Villars richting Ollon. Nog een stukje voor Ollon gaan we linksaf via Antagnes naar weg nr 9. We rijden door tot aan afslag die naar Lavey-les-bains leidt. Daar blijven we rechtdoor rijden richting Morcles. Let op: een smalle weg met 29 haarspeldbochten. Gelukkig wel genummerd zodat je de tel niet kwijt raakt. Vervolgens gewoon door Morcles heen rijden en de weg vervolgen naar Les Martinaux.
Je komt ineens voor een kazerne uit, vlak daarvoor moet je een scherpe bocht maken naar rechts en de weg weer vervolgen. En dan weer vele haarspeldbochten. Aan het einde van een ski/goederenlift waar je een paar keer onderdoor komt moet je nog een 300m verder rijden en dan ben je bij de parkeerplaats (1740m).
Al met al een leuke autotocht maar die wel bijna 1,5 uur duurt.
Vanaf de parkeerplaats volgen we het enige voetpad dat direct al lekker omhoog gaat. Op een bepaald moment kom je weer op de weg die een stuk gevolgd moet worden. Na een paar honderd meter gaan we linksaf richting La Tourche / Cabane. Hier hebben we stevige tegenwind. Bij de Cabane (2198m) komen we na 40 minuten. Het is nog leeg en stil hier. Alleen een herder die met een grote kudde schapen op pad is door La Chaux. Overigens is vandaag bijna op elk moment de Mont Blanc goed in beeld!
Wij vervolgen de tocht richting Col des Perris Blancs over een bergrand en buigen uiteindelijk naar links af via de Vire aux Boeufs. Na 1 uur en 25 minuten zijn we op de Col des Perris Blancs (2544m). Er staat een harde oostenwind die via de oostwand opstijgt. Pas wanneer we boven zijn voelen we de koude wind.
Na een korte pauze vervolgen we de tocht naar de Pointe des Martinets. Nu blijkt ons pas dat er niet alleen een kazerne op deze berg is maar veel meer militaire onderdelen. Er loopt over de richel een uitgehakt stuk pad en later zien we ook nog in uitgehakte grotten barakken om te eten en te slapen.
De Pointe des Martinets (2653m) is makkelijk te vinden. Maar wanneer we verder willen lopen vinden we geen markeringen meer en lopen we vast bij een “afgrond”. Verderop zien we wel weer een pad. Na flink wat zoekwerk blijken we een eind terug te moeten en zien we een steenmannetje om de hoek van een rots staan. En daar vinden we het pad weer. Hier lopen we aan de westkant van de richel met uitzicht op het dal. Vroeger denk ik van strategisch militair belang. Soms dus een grot met een barak er in.
De Col des Martinets (2619m) bereiken we na 2:15 uur. Geen fijne plek om even pauze te nemen dus da-len we al weer snel af richting Rionda. Weer veel zigzaggen en soms zijn de paadjes wel erg smal en scheef (met aan dalzijde vaak ook grote diepte). Een klein stukje voor Rionda vinden we een lekker leiste-nen bankje om onze lunch te nuttigen met uitzicht op het meer van Geneve.
Bij Rionda (2156m) staan nog oude militaire barakken en vandaar gaan we via een bergweg weer terug naar Les Martinaux. Na 4 uur en 15 minuten zijn we weer terug. De westzijde van deze berg is wel wat saai maar het uitzicht daarentegen schitterend!
En dan weer bijna 50 haarspeldbochten naar beneden…..


Foto album: klik hier

Verslag wandeling
Diablerets-Creux de Champ-Refuge Pierredar-Le Drudy-Diablerets



Vanaf Bretaye rijden we dit keer aan de kant van Diablerets naar beneden. Bij Vers l’Eglise Diablerets aan-houden en vervolgens een klein stukje de Col de la Croix aanhouden. Bij Le Jorat links en even verder bij de bergbeek parkeren (1200m hoogte).
Vanaf hier volgen we eerst een geasfalteerd weggetje aan de oostzijde van de Grande Eau die overgaat in een onverhard pad. Op 1320m vinden we een buvette die nog dicht is. We komen in open terrein en wor-den toegeblaft door een tweetal honden die een kudde schapen bewaken. Het uitzicht op de bergwanden, watervallen en kleine gletsjers is geweldig hier. Het water wat hier naar beneden stort is afkomstig van de hoger liggende gletsjers (Glacier de Pierredar/Diablerets).
Het is flink klimmen tot 2000m, vaak ook via zigzag paadjes. Op 2000m vinden we een bordje met de mo-gelijkheid om straks op de terugweg een andere route te nemen via een Alpinwanderweg. Dit is een nieuw pad dat op de kaart aangegeven staat met blauwe puntjes.
In ons gestage tempo lopen we door tot we bij Refuge Pierredar (2300m) aankomen na 2 uur. Het is hier een heerlijke plek om een tijdje te vertoeven. Het zonnetje schijnt en er is veel te zien. Je kunt hier te eten en te drinken krijgen en ook overnachten is mogelijk. Het ziet er allemaal erg goed verzorgd uit. We zitten hier zeker een uur en nuttigen een bakje koffie.
Dat wij sneller klimmen dan menig ander blijkt wanneer wandelaars waar we tegelijk mee vertrokken res-pectievelijk 30 tot 60 minuten later boven komen. Nu is het absoluut geen wedstrijd maar wij houden vooral van doorlopen wanneer we naar bovengaan en hebben daarbij nog genoeg adem voor praten en rondkij-ken. De kaart gaf 3 uur en 10 minuten aan.
Terug dalen we dus weer dezelfde weg tot aan de splitsing naar de Alpinwanderweg via Le Drudy. We we-ten niet precies wat ons te wachten staat maar vinden het toch leuker een andere weg terug te gaan. Het blijkt een schitterend paadje te zijn met uitzicht op het dal. Niet echt geschikt voor mensen met hoogte-vrees. Zo af en toe is er een stalen kabel langs het pad om je aan vast te houden. Wanneer je goed kijkt waar je loopt is het goed te doen.
Na verloop van tijd kom je op een alpenwei (1670m) met geiten en koeien. Vanaf hier is het zigzaggend dalen door een bos terug naar 1200m. Aangezien het gisteravond behoorlijk heeft geregend is het pad erg glad, dus snel gaat het niet. Bij een kruising met een bosbouweggetje houden we Le Droutsay aan waar-door we weer bij de auto uit komen.
Al met al een leuke ronde en een heerlijke plek boven om te vertoeven!

Foto album: klik hier

Verslag wandeling
Pont de Nant-Plan Névé-La Vare-Pont de Nant



Met de auto rijden aan de kant van Villars naar beneden en via Gryon rijden we via een leuk smal weggetje naar Les Plans sur Bex. Vandaar houden we Pont de Nant (1253m) aan waar een grote parkeerplaats is, een restaurant en een kleiner verkooppunt voor versnaperingen.
Om iets over 08:30 uur vertrekken we naar Plan Névé waar een hut moet staan. De route blijkt in onze ogen een soort snelweg voor wandelaars te zijn. Het pad is breed en over het algemeen goed beloopbaar (dus vlak gemaakt). We zijn de eersten die naar boven gaan. Het waait hier erg hard in het dal.
Op 1537m hoogte komen we bij “Richard”, een buvette, waar een man met een grijze baard naast geiten en koeien ook varkens houdt. We groeten hem en gaan weer ons weegs. De tocht voert weer door steen-landschap en in een constant tempo komen we binnen 2 uur aan bij de Cabane de Plan Névé waar we be-groet worden door de beheerder (die ook Duits spreekt).
Het is fris op deze hoogte (2262m) maar uit de wind is het lekker. Het uitzicht enerzijds op het dal waar we naar boven zijn gekomen, anderzijds op de resten van de gletsjer van Plan Névé. Er is hier ook een route voor alpinisten naar Le Pacheu maar dan heb je wel stijgijzers e.d. nodig vertelt de beheerder.
Je kunt vanaf hier ook verder via een nieuwe Alpinewanderweg naar de Col des Chamois waar we afgelo-pen maandag al waren. Maar wij gaan weer terug naar beneden en nemen bij een splitsing op zo’n 1880m hoogte het pad naar La Vare (1756m). Bij La Vare staat weer een buvette en een bijzondere tent voor wan-delaars die willen overnachten. Vanaf La Vare dalen we weer af naar Pont de Nant waarbij ik en passant ook nog door een wesp gestoken wordt.
Na 4 uur en 30 minuten zijn we weer terug bij de parkeerplaats waar inmiddels al veel meer auto’s staan. We kunnen ons zo voorstellen dat het hier ook erg druk kan zijn….

Foto album: klik hier

donderdag 25 augustus 2011

Bergloper weer online!

Zo, al vast mijn domein vastgelegd. "Bergloper" was gelukkig nog vrij.
De migratie bij Weblog duurt me te lang en ik heb er geen vertrouwen in dat het daar nog goed komt.
Ik hoop wel dat ik m'n archief nog een keer kan terughalen....

zondag 14 augustus 2011

Monschau Marathon

Van 2011-08-14
Een mooie weergave van de Monschau Marathon vandaag. Regen, regen en nog eens regen. En soms ook echte hoosbuien.
Maar goed, laat ik bij het begin beginnen. Om 03:45 uur sta ik op om de laatste voorbereidingen te treffen, m'n bordje brinta naar binnen te werken en twee koppen koffie. Om 04:30 uur vertrek ik dan richting Duitsland. Ik ben nog maar net ingestapt of het begint al te regenen. Na veel regen en aquaplanen kom ik om 07:00 uur in Konzen aan, even ten noorden van Monschau waar start en finish zijn. Ik parkeer de auto op een weiland en heb nog voldoende tijd voor inschrijven en omkleden.

Van 2011-08-14

Vlak voor de start, iedereen heeft een paraplu of regenponcho. Sommigen blijven zelfs lange tijd met de poncho aan lopen. Dat lijkt me toch niet prettig. Om 08:00 starten we en gaan we door het heuvelige landschap. Ik loop een tijdje met de pacer van 4:00 op maar die gaat me toch te snel voor dit parcours.

Van 2011-08-14

Na een km of drie komen we dwars door Monschau heen. Een troosteloze indruk. Hier herken ik Mo Indrissi die me voorbij loopt en volgens mij voor een goede tijd gaat.

Van 2011-08-14

Na een klein uur word ik door Rinus bijgehaald. Hij herkent me eerst niet maar als ik 'm aanspreek natuurlijk wel. Altijd gezellig met Rinus op te lopen en zo wordt er heel wat afgekletst (hij wat meer dan ik :) ) en dat doet de regen af en toe wat vergeten. Rinus zit hier nu in de buurt in een hotel en liep vorig jaar ook al deze marathon. Rinus blijft bij me lopen tot aan de finish, ook al ga ik wat langzamer dan hij zou kunnen. Maar hij heeft komende woensdag ook nog een marathon…..

Van 2011-08-14

Het parcours voert over geasfalteerde weggetjes maar ook veel blubberige bosweggetjes. De heuvels zijn niet steil maar soms wel behoorlijk lang. Ik denk dat het bij zonneschijn hier erg mooi kan zijn maar nu is het vooral grauw en grijs en nat. De tweede helft wordt het wel iets lichter en gaat de regen over in miezer.

Van 2011-08-14

Vanaf km 27 krijg ik wat last van misselijkheid, m'n maag blokkeert weer een beetje. Een beetje gas terugnemen en cola drinken bij de drankposten. Bij 33km gaat het wel weer, zij het niet snel.

Van 2011-08-14

Na 4 uur en 24 minuten bereiken we de eindstreep en krijgen we een medaille omgehangen van deze aardige jongens. Snel naar de omkleedruimte en onder een heerlijk warme douche gestaan. Rinus ben ik intussen kwijt geraakt dus ga ik weer snel naar de auto omdat we vanmiddag nog visite krijgen.
Dat had ik dus gedacht…… Het weiland waar de auto's geparkeerd staan is 1 grote blubberzooi geworden. Ik zie een tractor een auto uit de drek slepen… Ik kijk hoever ik met de auto kom maar sta al snel vast in de blubber. Na een flinke tijd wachten ben ik aan de beurt en wordt ik van het veld gesleept en kan ik mijns weegs gaan.
Ook al was het weer slecht, toch heb ik weer met plezier gelopen. En by the way: Rinus kan ook best wel eens stil zijn tijdens het lopen :)
Voor meer foto's: klik hier