Wat doe je als het prachtig weer is en langs een mooi stukje natuur rijd? Inderdaad, even pauze houden en een stukje lopen. Dit keer het Zwolse bos, net boven Heerde. Ik parkeer de auto bij Palenweg. Verder laat ik de foto's voor zichzelf spreken:
Een schitterend rondje, vrijwel geen wandelaars, wel fietsers op de fietspaden. Maar er zijn meer dan genoeg paden om in alle rust te lopen.
Voor alle foto's: klik hier
woensdag 27 augustus 2014
zaterdag 23 augustus 2014
Rijk van Nijmegen - Groesbeekse bos
Nadat ik Thirza, Kirsten, Jiska en Julia (vriendin van Jiska) heb afgezet bij het centrum van Nijmegen (Primark en zo...), ben ik zelf doorgereden richting Groesbeek om een rondje door het Groesbeekse bos te maken van 18km. Zomaar via Afstandmeten uitgezet en geupload naar m'n Garmin.
Jiska heeft dit min of meer zelf geregeld, ze wilde graag met Julia naar de Primark maar had vervoer nodig. Tja, zo maken we een leuke combi.
Hier start ik dan, vanaf de Van Haaftenlaan.
Dat er het nodige water is gevallen moge duidelijk zijn...
Het is hier nogal heuvelig waardoor je af en toe ook uitzicht hebt.
Weinig vogelgeluiden, wel veel knallen. Het is nu duidelijk waar het vandaan komt.
Zo af een toe een weg oversteken.
Grondwaterbeschermingsgebied t.b.v. waterwinning.
Diverse aanwijzingen voor Landgoed De Hooge Hoenderberg:
"Geniet in vreugd, in stille vree van 't geen oog of oor mocht boeien...."
Hier liep de oude spoorlijn van Groesbeek naar Nijmegen.
Kleine waterplassen.
Ik had mijn route niet helemaal goed uitgezet. De 2e keer dat ik over de verdiepte oude spoorlijn heen moest blijkt er geen pad en brug te zijn. Dus door de bosjes naar beneden, au... Brandnetels enz.
Maar ik kom aan de overkant en vervolg m'n route.
Een heel oude wegwijzer: "Die Hooghe Hoenderbergh"
Ook het laatste stuk van de uitgezette route gaat niet goed. Er staan hoge hekken en ik kom niet verder. Wanneer ik uiteindelijk een gesloten ijzeren hek vind kruip ik daar onder door en loop een stukje langs de Nijmeegsebaan naar de Van Haaftenlaan.
Na 18,5km en bijna 2 uur ben ik weer terug bij de auto. Een route met de nodige hindernissen: plassen, stevige heuveltjes, brandnetels, hekken.
Voor alle foto's: klik hier
zaterdag 16 augustus 2014
Bosloop Otterlo (13,8km)
Startpunt: parkeerplaats net onder de Hartenberg ten zuiden van Otterlo. Regelmatig zag ik op Arnhemse weg vanuit Otterlo zowel ter linker- als ter rechterzijde een klaphek. Ik heb nu een route gemaakt waarin dit oversteekpunt is opgenomen:
Ik heb niet de eenvoudigste route uitgekozen, zo getuigt dit plaatje. Vrijwel alles onverhard en vaak ook gewoon mul zand. Hier aan de rand van het Mosselsezand.
En hier dus het oversteekpunt. Ik rijd deze weg regelmatig op weg naar of van klanten.
Niet alleen bos, maar ook heide. Inmiddels al in bloei.
Na een korte bui klaart het al snel weer op. Een klein stukje loop ik ook via het klompenpad Eeskoterpad die ik al eerder liep. Dit pad voert naar de camping De Houtzagerij.
De eerste kinderen al weer in het zwembad na de bui....
De paden door het Roekelsebos zijn bijzonder zwaar, worden vooral voor paardrijden gebruikt. Na 13,8km in 1 uur en 20 minuten ben ik weer terug bij de auto. Leuke route, leuke paadjes, veel afwisseling.
Voor alle foto's: klik hier
Ik heb niet de eenvoudigste route uitgekozen, zo getuigt dit plaatje. Vrijwel alles onverhard en vaak ook gewoon mul zand. Hier aan de rand van het Mosselsezand.
En hier dus het oversteekpunt. Ik rijd deze weg regelmatig op weg naar of van klanten.
Niet alleen bos, maar ook heide. Inmiddels al in bloei.
Na een korte bui klaart het al snel weer op. Een klein stukje loop ik ook via het klompenpad Eeskoterpad die ik al eerder liep. Dit pad voert naar de camping De Houtzagerij.
De eerste kinderen al weer in het zwembad na de bui....
De paden door het Roekelsebos zijn bijzonder zwaar, worden vooral voor paardrijden gebruikt. Na 13,8km in 1 uur en 20 minuten ben ik weer terug bij de auto. Leuke route, leuke paadjes, veel afwisseling.
Voor alle foto's: klik hier
vrijdag 8 augustus 2014
Feldseekopf (2864m)
Vandaag een top van 2864m beklommen. Bij mooi weer! En dat op de laatste dag van de vakantie, mooie afsluiter.
's Morgens vroeg om 05:30 uur kijk ik uit het raam, de lucht is helemaal blauw. Op de planning staat een tocht naar de Feldseekopf vanaf de parkeerplaats aan het einde van de Tauerntal ten westen van Mallnitz. Gelukkig heb ik wat muntgeld in de auto liggen, op de weg er naar toe zit een slagboom waar je tol moet betalen.....
De parkeerplaats ligt op 1650m, om 06:40 uur start ik. Eerst naar de Jamnigalm en dan verder de bergkom in.
In de verte kun je de Feldseescharte (2700m) tussen de Feldseekopf (links) en de Vorderer Geisslkopf al snel zien. Het lijkt dichtbij maar niets is minder waar. Op de alm lopen meerdere kuddes koeien, opletten dus waar je je voet neer zet....
Verbazingwekkend dat op zo'n warme zuidzijde van de berg nog sneeuwvelden liggen.
Aankomst op de Feldseescharte op 2714m. Met de Dr. Rudolf Weissgerber Biwak.
Hier ga ik linksaf naar de Feldseekopf.
Bijna op de top, één van de 3 stapels stenen zou het hoogste punt moeten zijn. Ik neem ze alle 3 maar even voor de zekerheid :)
Ik heb 5,8km gelopen in 2 uur en 22 minuten en ruim 1200 hoogtemeters. Toch altijd mooi om op zo'n vroeg tijdstip op een bergtop te zitten. Helaas verdwijnt de zon al snel door een minuscuul wolkje die hardnekkig om de top blijft hangen. Tja, en dan wordt het erg koud. Na een kwartier daal ik weer af om op de Scharte nog even wat te rusten.
Het gebeurt niet vaak maar de hoogste berg van Oostenrijk, de Gross Glockner, is uitstekend te zien.
Een bergmeertje met ijs en sneeuw. Op de Scharte zie ik de eerste wandelaar vandaag, hij komt van de Hagener Hutte. Na wat eten en drinken daal ik weer af via hetzelfde pad. Een alternatief zou via de Hagener Hutte kunnen zijn maar vanaf daar is de weg naar beneden nogal saai lijkt me.
Wanneer ik terugkijk naar de top zie ik nog steeds de wolk die het zo koud maakt, terwijl ik nu al lang weer in de zon loop.
Op de terugweg weer mooi uitzicht op de alm.
Weer terug bij de Jamnighutte op 1748m. Vanaf hier nog even afdalen via een gewone weg naar de parkeerplaats. Totaal ruim 5 uur onderweg geweest. Technisch geen moeilijke tocht maar je moet natuurlijk wel de nodige hoogtemeters overwinnen.
Voor alle foto's: klik hier
's Morgens vroeg om 05:30 uur kijk ik uit het raam, de lucht is helemaal blauw. Op de planning staat een tocht naar de Feldseekopf vanaf de parkeerplaats aan het einde van de Tauerntal ten westen van Mallnitz. Gelukkig heb ik wat muntgeld in de auto liggen, op de weg er naar toe zit een slagboom waar je tol moet betalen.....
De parkeerplaats ligt op 1650m, om 06:40 uur start ik. Eerst naar de Jamnigalm en dan verder de bergkom in.
In de verte kun je de Feldseescharte (2700m) tussen de Feldseekopf (links) en de Vorderer Geisslkopf al snel zien. Het lijkt dichtbij maar niets is minder waar. Op de alm lopen meerdere kuddes koeien, opletten dus waar je je voet neer zet....
Verbazingwekkend dat op zo'n warme zuidzijde van de berg nog sneeuwvelden liggen.
Aankomst op de Feldseescharte op 2714m. Met de Dr. Rudolf Weissgerber Biwak.
Hier ga ik linksaf naar de Feldseekopf.
Bijna op de top, één van de 3 stapels stenen zou het hoogste punt moeten zijn. Ik neem ze alle 3 maar even voor de zekerheid :)
Ik heb 5,8km gelopen in 2 uur en 22 minuten en ruim 1200 hoogtemeters. Toch altijd mooi om op zo'n vroeg tijdstip op een bergtop te zitten. Helaas verdwijnt de zon al snel door een minuscuul wolkje die hardnekkig om de top blijft hangen. Tja, en dan wordt het erg koud. Na een kwartier daal ik weer af om op de Scharte nog even wat te rusten.
Het gebeurt niet vaak maar de hoogste berg van Oostenrijk, de Gross Glockner, is uitstekend te zien.
Een bergmeertje met ijs en sneeuw. Op de Scharte zie ik de eerste wandelaar vandaag, hij komt van de Hagener Hutte. Na wat eten en drinken daal ik weer af via hetzelfde pad. Een alternatief zou via de Hagener Hutte kunnen zijn maar vanaf daar is de weg naar beneden nogal saai lijkt me.
Wanneer ik terugkijk naar de top zie ik nog steeds de wolk die het zo koud maakt, terwijl ik nu al lang weer in de zon loop.
Op de terugweg weer mooi uitzicht op de alm.
Weer terug bij de Jamnighutte op 1748m. Vanaf hier nog even afdalen via een gewone weg naar de parkeerplaats. Totaal ruim 5 uur onderweg geweest. Technisch geen moeilijke tocht maar je moet natuurlijk wel de nodige hoogtemeters overwinnen.
Voor alle foto's: klik hier
woensdag 6 augustus 2014
Striedenkopf (2749m)
Vandaag een zware tocht voor de boeg. Parkeren moet ik de auto bij de Steinwandalm op 1100m hoogte. Het doel is de Striedenkopf op 2749m hoogte. Dus in ieder geval 1650m klimmen en dalen.
Bij de start van m'n tocht valt al direct op dat ik geen verwijsbordjes vind en geen markeringen. Dat belooft niet veel goeds. Ik heb de route wel in m'n Garmin gezet, hopelijk blijft de GPS ontvangst goed. De route van de heenweg kan ik niet vinden op de alm, dan maar de terugweg op een neer lopen. In de verte zie ik een markering dacht ik, dichterbij komend denk ik aan een vogelverschrikker maar nog dichterbij blijkt het een mediterende vrouw te zijn. Bizar op dit tijdstip (06:45 uur) en het is nog koud.
Het blijkt een heel gezoek om de juiste weg te vinden op de beboste hellingen en begroeide almen. Regelmatig moet ik toch even zoeken. Heel af en toe gelukkig een heel oude markering waarneembaar (rood/wit) onder het mos e.d.
Een waarschuwing?
Aankomst bij de Gronalm op 1950m hoogte. Het laatste deel van de route was gelukkig wel gemarkeerd met groene strepen. Ik vermoed een boer die het pad wil onthouden voor de jaarlijkse gang van schapen en koeien naar de almen. Er liggen nogal wat uitwerpselen op het pad.
Vanaf de Gronalm is het ook weer lastig het vervolg te vinden, geen groene strepen meer. Op goed geluk kom ik na wat gestruin door een bos weer op een pad uit dat klopt met m'n GPS.
Je kunt wel zien hoe goed de markeringen onderhouden worden. Hier is een splitsing, vanaf nu loop ik bijna in één rechte lijn naar de top (600m stijging over 2 km) over de bergkam.
Wanneer je goed kijkt zie je een kruis staan op de hoogste top, daar moet ik naar toe. Ondertussen wordt het een stuk kouder en trek ik maar een trui aan.
Nog een klein stukje..... Maar oh, oh, oh, wat heb ik het zwaar.
Aangekomen op de top. Het weer is mooi maar wel koud. In het Gipfelbuch kan ik zien dat deze berg maar weinig beklommen wordt. Dit jaar slechts 4x. Het is dan ook niet voor veel mensen weggelegd denk ik met deze afstand, zwaarte en onduidelijke route.
Het uitzicht rondom is weer schitterend. De Kreuzeck is goed te zien. Er blijkt zelfs vanaf deze top een pad naar de Kreuzeck te lopen (staat niet op de kaart). Na een half uur pauze keer ik weer op m'n gemak terug via dezelfde route.
Geen idee wat dit schaap doet. Maar het beest heeft in ieder geval niet doorgehad dat andere schapen al lang gevlucht zijn voor mij.....
Terugkomst bij de Gronalm. Nu weet ik dus ook welk pad ik had moeten nemen, rechtsboven op de foto. Helaas verder nergens goed aangegeven.
Zo, eindelijk bijna terug bij de auto. De voeten branden, de spieren zijn moe. Maar wel een voldaan gevoel dat het gelukt is en weer veel heb gezien.
Totaal 7,5 uur weggeweest, 3,75 uur naar boven en 3 uur naar beneden.
Bij de start van m'n tocht valt al direct op dat ik geen verwijsbordjes vind en geen markeringen. Dat belooft niet veel goeds. Ik heb de route wel in m'n Garmin gezet, hopelijk blijft de GPS ontvangst goed. De route van de heenweg kan ik niet vinden op de alm, dan maar de terugweg op een neer lopen. In de verte zie ik een markering dacht ik, dichterbij komend denk ik aan een vogelverschrikker maar nog dichterbij blijkt het een mediterende vrouw te zijn. Bizar op dit tijdstip (06:45 uur) en het is nog koud.
Het blijkt een heel gezoek om de juiste weg te vinden op de beboste hellingen en begroeide almen. Regelmatig moet ik toch even zoeken. Heel af en toe gelukkig een heel oude markering waarneembaar (rood/wit) onder het mos e.d.
Een waarschuwing?
Aankomst bij de Gronalm op 1950m hoogte. Het laatste deel van de route was gelukkig wel gemarkeerd met groene strepen. Ik vermoed een boer die het pad wil onthouden voor de jaarlijkse gang van schapen en koeien naar de almen. Er liggen nogal wat uitwerpselen op het pad.
Vanaf de Gronalm is het ook weer lastig het vervolg te vinden, geen groene strepen meer. Op goed geluk kom ik na wat gestruin door een bos weer op een pad uit dat klopt met m'n GPS.
Je kunt wel zien hoe goed de markeringen onderhouden worden. Hier is een splitsing, vanaf nu loop ik bijna in één rechte lijn naar de top (600m stijging over 2 km) over de bergkam.
Wanneer je goed kijkt zie je een kruis staan op de hoogste top, daar moet ik naar toe. Ondertussen wordt het een stuk kouder en trek ik maar een trui aan.
Nog een klein stukje..... Maar oh, oh, oh, wat heb ik het zwaar.
Aangekomen op de top. Het weer is mooi maar wel koud. In het Gipfelbuch kan ik zien dat deze berg maar weinig beklommen wordt. Dit jaar slechts 4x. Het is dan ook niet voor veel mensen weggelegd denk ik met deze afstand, zwaarte en onduidelijke route.
Het uitzicht rondom is weer schitterend. De Kreuzeck is goed te zien. Er blijkt zelfs vanaf deze top een pad naar de Kreuzeck te lopen (staat niet op de kaart). Na een half uur pauze keer ik weer op m'n gemak terug via dezelfde route.
Geen idee wat dit schaap doet. Maar het beest heeft in ieder geval niet doorgehad dat andere schapen al lang gevlucht zijn voor mij.....
Terugkomst bij de Gronalm. Nu weet ik dus ook welk pad ik had moeten nemen, rechtsboven op de foto. Helaas verder nergens goed aangegeven.
Zo, eindelijk bijna terug bij de auto. De voeten branden, de spieren zijn moe. Maar wel een voldaan gevoel dat het gelukt is en weer veel heb gezien.
Totaal 7,5 uur weggeweest, 3,75 uur naar boven en 3 uur naar beneden.
maandag 4 augustus 2014
Hoher Bolz (2421m)
Startpunt voor vandaag. Vanuit Alpenheim in het dal van Teuchl volg ik de route naar de Salzkofelhutte. De bedoeling is om dan op de Salztorl naar links af te buigen om de Hoher Bolz te beklimmen.
Er is blijkbaar veel regen gevallen de laatste dagen..... Ik stap er maar snel doorheen maar krijg toch natte voeten.
Na een lange bosbouwweg met flink wat haarspeldbochten arriveer ik op de Gasarnalm. De hutten lijken hier verlaten. Wel haal ik een andere wandelaar in die even uitrust.
Deze koeien ben ik veilig voorbij. Toen ik van de andere kant op ze toeliep kwamen ze in eerste instantie enthousiast en luid loeiend op me aflopen. Ik wist even niet wat te doen maar ben gewoon rustig doorgelopen. Ze kwamen gelukkig niet te dicht bij.
De zon schijnt, het uitzicht is eindelijk eens goed.
Aankomst op de Salztorl (2273m). Ik ga niet verder naar de Salzkofelhutte maar ga noordwaarts richting de Bolzlacke, een klein meertje.
Bolzlacke en schapen op de helling. Ik loop hier de helling op om bovenaan naar rechts af te buigen naar de top van de Hoher Bolz.
Aankomst na 2 uur en 40 minuten op de top. Weliswaar geen kruis maar wel een grote stapel stenen. Ik blijf hier een half uurtje rusten en ineens zie ik de wandelaar opduiken die ik ingehaald heb. We kletsen nog een kwartiertje. Hij komt uit Seeboden aan de Millstattersee en heeft een dagje vrij.
De Bolzlacke in z'n geheel.
Eierzwam?
Terug bij de auto na 2 uur en 15 minuten afdalen. De auto voor mij is dus van de wandelaar die ik ben tegengekomen.
Er is blijkbaar veel regen gevallen de laatste dagen..... Ik stap er maar snel doorheen maar krijg toch natte voeten.
Na een lange bosbouwweg met flink wat haarspeldbochten arriveer ik op de Gasarnalm. De hutten lijken hier verlaten. Wel haal ik een andere wandelaar in die even uitrust.
Deze koeien ben ik veilig voorbij. Toen ik van de andere kant op ze toeliep kwamen ze in eerste instantie enthousiast en luid loeiend op me aflopen. Ik wist even niet wat te doen maar ben gewoon rustig doorgelopen. Ze kwamen gelukkig niet te dicht bij.
De zon schijnt, het uitzicht is eindelijk eens goed.
Aankomst op de Salztorl (2273m). Ik ga niet verder naar de Salzkofelhutte maar ga noordwaarts richting de Bolzlacke, een klein meertje.
Bolzlacke en schapen op de helling. Ik loop hier de helling op om bovenaan naar rechts af te buigen naar de top van de Hoher Bolz.
Aankomst na 2 uur en 40 minuten op de top. Weliswaar geen kruis maar wel een grote stapel stenen. Ik blijf hier een half uurtje rusten en ineens zie ik de wandelaar opduiken die ik ingehaald heb. We kletsen nog een kwartiertje. Hij komt uit Seeboden aan de Millstattersee en heeft een dagje vrij.
De Bolzlacke in z'n geheel.
Eierzwam?
Terug bij de auto na 2 uur en 15 minuten afdalen. De auto voor mij is dus van de wandelaar die ik ben tegengekomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)