Bergloper

Je bent altijd welkom op een klompenpad. Maar alleen tussen zonsopgang en zonsondergang en zonder hond. Ook zijn de paden niet toegankelijk voor fietsers of rolstoelen. Ik vraag me eigenlijk af of je er wel mag hardlopen. Ik heb er nog geen opmerking over gehad. Overigens zal ik altijd in een wie met koeien of paarden gewoon overgaan tot wandelpas om de beesten niet te laten schrikken.

Vandaag staat het kruishaarderpad bij Nijkerk op het menu. Ik zal de officiële route die via het station in Nijkerk loopt (15km) iets verkorten door in Nijkerk via de Luxoolseweg binnendoor te steken. Ik houd niet zo van lopen door de bebouwde kom. De auto parkeer ik in Driedorp en volg vanaf daar de paarse stickers van het klompenpad.

Een parkje aan de buitenrand van Nijkerk.

Na 4 km kom ik bij deze paaltjes en snap ik niet waar ik naar toe moet. De pijltjes wijzen de wei in maar na een rondje door de wei:

kom ik er achter dat ik waarschijnlijk al eerder een afslag heb gemist aan het begin van het driehoekige bosje..... Ik vervolg dus maar mijn weg via de Bloemendaalseweg.

Dwars door de wei tussen de koeien door. Even wandelen maar.

De eerste kilometers waren eigenlijk wel wat te veel asfalt maar na de koeiewei blijkt de rest van de route voornamelijk door bos te gaan en ook regelmatig wandelpaadjes.

Het valt me op dat er in dit gebied veel met paarden wordt gedaan. Vele paardeweitjes, maneges, ruiterpaden enz.

En op het einde nog de Nijkerkse Berg :) Maar je kunt er ook om heen lopen.

Na ongeveer 5 kwartier kom ik weer bij de auto terug en heb ik 12,7 km gelopen. Wat mij betreft zeker niet de mooiste klompenroute die ik gelopen heb (sorry Nijkerkers), te veel verharde en bredere wegen. De tweede helft was gelukkig wat beter.

zaterdag 17 augustus 2013

Dashorsterpad (klompenpad)

Dat is toch wel weer een hele omschakeling van de bergen naar het platteland. Desalniettemin heb ik er weer zin in om ook in Nederland weer mooie stukjes natuur te ontdekken. Vooral in de herfst kan het zo prachtig zijn. Maar dat duurt (gelukkig) nog even. Vandaag weer een klompenpad dat ik nog niet eerder liep: het Dashorsterpad.

Het Dashorsterpad ligt tussen Scherpenzeel, De Glind en Leusden in en is ongeveer 12 km lang. Ik start niet bij het Partycentrum maar aan de Renessersteeg, aan de kant van Barneveld. Daar parkeer ik de auto in het bos. Ik loop de ronde met de klok mee.

Via Landgoed Scherpenzeel kom je door bossen en langs weilanden.

Tussen maisvelden door.

Aankomst bij de Valleikanaal.

Ook nu weer een stuk van de Grebbelinie volgen. Zo langzamerhand heb ik daar al een heel stuk van gelopen via diverse klompenpaden.

Andere zijde van de Valleikanaal.

Veel bruggetjes, kleine paadjes, overstapjes enz.

Na ongeveer 5 kwartier ben ik weer terug bij de auto, iets meer dan 11 km. Dat komt omdat ik het stukje heen en terug naar het Partycentrum (startpunt) heb overgeslagen. Dat was alleen maar langs een provinciale weg, daar had ik geen zin in.

Al met al een zeer afwisselend klompenpad met weinig asfalt. Aanbevolen!

Alle foto's kun je vinden onder: Album Dashorsterpad

dinsdag 6 augustus 2013

Zagutnigspitz (2731m)

In de verte onder de witte wolk mijn niet bedoelde doel voor vandaag: de Zagutnigspitz van 2731 m hoogte. Ik was van plan de Groneck te beklimmen maar ik vond vanaf mijn startpunt geen enkele verwijzing naar die route. Dan maar de Zagutnigspitz.

Ik kan vanaf ons huis op de Pfaffenberg direct door naar boven rijden tot aan de parkeerplaats "Nationalpark Parkplatz" op 1390m hoogte. Ik start om 06:00 uur.

Ik volg de weg naar de Gatternighutte die tegenwoordig verhuurd wordt maar vroeger bewirtschaftet werd door onze buurvrouw Christa.

Rechts de Gatternighutte en links achter de nieuwe Stranighutte waar ook overnachtigingen plaats kunnen vinden en wat gegeten en gedronken.

Nog steeds volg ik een Schotterweg tot ik bij de Urbanhutte kom op 1800m.

Pas na 7 km lopen op een hoogte van bijna 2000m verlaat ik eindelijk de onverharde weg om vervolgens steil richting de top te gaan.

De markering zijn slechts paaltjes die recht naar de top voeren. Van een pad is nauwelijks sprake. Ik moet toch regelmatig even stoppen om op adem te komen omdat het steil is.

Het bewijs dat ik op de top ben. Na 2 uur en 3 kwartier over een afstand van 9,2 km en een stijging van 1340m.

Het uitzicht is goed, het is nog niet al te heiig. Lekker de schoenen even uit, eten, drinken, rondkijken, notities in het Gipfelbuch maken enz.

Na 50 minuten verblijf op de top maak ik me weer op voor de afdaling. Voor het eerst gebruik is nu ook m'n wandelstokken i.v.m. de steile afdaling. In het dal is Obervellach nog net te zien.

Witte koeien.

Bij de Stranighutte drink ik koffie met een stuk koek er bij. Deze hut is sinds dit seizoen geopend.
Om 12:20 uur ben ik weer terug bij de auto en keer terug naar ons huis iets lager op de berg.

Route:

Voor alle foto's: klik hier

Achteraf hoor ik van de buurvrouw dat de route naar de Groneck er nog wel is maar niet meer gemarkeerd. Dat bewaar ik voor een andere keer.

vrijdag 2 augustus 2013

Säuleck (3086m)

Een bekende hut hoog in de bergen, op 2275m: het Arthur von Schmid-Haus. Dit is niet mijn doel maar de berg op de achtergrond, de Säuleck (3086m). Dat wordt de eerste 3-duizender sinds tijden...

Ik parkeer de auto om even voor 06:00 uur in het Dösenertal op 1450m hoogte. De auto's die er staan zijn vooral van mensen die een huttentocht maken.

De weg voert eerst 2 km door een dal waarna pas voor het eerst echt geklommen moet worden. Door zo vroeg te lopen maak ik gebruik van de ochtendkoelte.

De beek die door het dal stroomt doet af en toe wild aan maar is op de vlakkere stukken rustiger.

Na 1 uur en 3 kwartier kom ik bij het Arthur von Schmid Haus aan. Enkele overnachters zitten lekker aan het ontbijt.

Ik loop direct door waarna het flink klimmen wordt maar ook het uitzicht steeds mooier!

De komende stukken zullen vooral over rotsen, stenen en sneeuwvelden gaan. Deze weg wordt ook wel de Blockgletscherweg genoemd.

Steenmannetjes kom je in alle vormen en maten tegen.

En dus sneeuwvelden oversteken.....

En ook schuin.......gewoon flink de neus van de schoen in de sneeuw schoppen.

En het laatste stuk naar de top. Maar, o, o, wat is dat zwaar. Boven de 3000m merk je toch wel dat de lucht "dunner" wordt en ik heb natuurlijk ook al een paar uur in de benen.

Na 3 uur en 45 minuten ben ik boven. Er zijn al een aantal wandelaars aanwezig die vanuit de hut zijn gestart. Eindelijk kan ik vandaag de Grossglockner zien, de hoogste berg van Oostenrijk. Kijk ook naar het filmpje voor een 360 graden view. De Ankogel (3200m) en de HochalmSpitze (3300m) zijn bijna binnen handbereik.

Na een half uur begin ik aan de afdaling en zie al snel de hut weer liggen. De temperatuur stijgt flink, de voeten beginnen wat pijnlijk te worden. Bij de hut is helaas geen schaduwplek op het terras om even bij te komen, dus ga ik maar even achter de hut zitten.