zondag 26 november 2006

The day after

Wanneer ik terugkijk op de dag van gisteren heb ik een soort van overwinnaarsgevoel. Het belangrijkste doel was inmiddels geworden om een marathon zonder noemenswaardige maag/misselijkheidsproblemen uit te kunnen lopen. En dat is nu gelukt. Er kwam nog wel een vaag gevoel van misselijkheid opzetten bij 37km maar dat zette niet door. Iets voorbij de 40km kwam er ineens wat vanuit m'n maag opzetten en heb ik er een kwakje, al lopend, uitgegooid. Een paar seconden dribbelen en toen weer op normaal tempo doorgegaan naar de finish. Niet noemenswaardig dus.

Wat is nu het verschil geweest met de vorige keren? Ik ben veel rustiger gestart: 1:47 op de halve. In Etten-Leur zat ik op 1:42:30. Maar nu had ik ook veel meer tegenwind, anders was de 1:47 mss wel lager geweest.
Verder heb ik nu een strak schema gemaakt voor het drinken, niet te veel, niet te weinig. Alleen verdunde cola die ikzelf moet meesjouwen. Op 12,5 en 25 km een gelletje met veel water.
Of zou het verschil zijn dat ik nu steeds meer marathons en lange duurlopen loop en de verdeling van mijn energie in mijn lijf anders wordt zodat mijn maag meer kan opnemen?
Het blijft nog een zoektocht denk ik.

Wat in ieder geval nog wel kan helpen om een snellere marathon te lopen is er voor te zorgen dat mijn basistempo nog verder omhoog gaat. De kans om een marathon onder de 3:30 te lopen wordt vergroot wanneer ik bijvoorbeld de halve marathon in 1:30 zou kunnen lopen. Ik heb dan relatief minder energie nodig voor de marathon dan ik nu nodig heb. Dat betekent dan wel meer snelheidstrainingen doen en regelmatig wat 10k wedstrijden en halve marathons. Daar moet ik eerst nog eens wat over nadenken want eigenlijk vind ik vooral duurlopen leuk en snelheidstrainingen wat minder.

Verder heb ik me ook voorgenomen om de lange duurlopen er in te houden en niet echt af te bouwen na een marathon. Ik wil altijd de mogelijkheid hebben om op korte termijn met een marathon mee te doen zonder een 8 of 12 wekenschema te moeten volgen. Etten-Leur en Zuiderzeemarathon een maand na elkaar is me goed bevallen.

zaterdag 25 november 2006

Zuiderzeemarathon 2006

Vandaag al weer mijn derde Zuiderzeemarathon. Totaal andere weersvoorspelling dan vorig jaar. Het wordt 16 graden en harde zuidenwind. Vorig jaar vroor het nog bijna en lag er sneeuw. Het is toch wel raar om je eind november nog in korte tight en shirt te kleden.

Om 07:30 uur vertrek ik uit Barneveld om nog twee andere lopers op te pikken in Beekbergen en gedriexc3xabn rijden we dan naar Zwolle. Het is daar nog rustig wanneer wij om kwart voor negen arriveren. Maar dat is ook wel weer handig want dan is er nog veel ruimte in de kleedkamers en zijn de toiletten ook nog vrij.

Keurig op tijd vertrekken we met de 2 dubbeldeks bussen naar Nagele waar dit jaar de marathon start i.v.m. een noodzakelijke parcoursverlegging. Vorige jaren kwamen we ook wel door Nagele maar daar ben je ook zo weer uit. In de bus wordt druk gekeuveld door alle lopers, misschien wat wedstrijdspanning? In Nagele worden op de parkeerplaats van de lokale voetbalvereniging uitgeladen en moeten we nog een poosje wachten voordat we kunnen starten.

Ik ben zelf actief op een lopersforum Chatxe2x80x99nxe2x80x99run en ik ontmoet daar naast Ronald Moska die met me meegereden is ook nog Jan Koert. Leuk om elkaar in real time even te ontmoeten.

We starten om 11:00 uur vanaf een wegplateau waar we makkelijk met zxe2x80x99n allen op passen. Er zijn namelijk slechts 155 lopers.

Dat vind ik nu juist ook de bekoring die de Zuiderzeemarathon heeft. Geen massaliteit, lekker aan jezelf overgeleverd, lange rechte wegen, vrij spel van de weerselementen.

Zoals zo vaak start ik weer te snel, de eerste km gaat in 4:30. Snel tempo terug genomen want ik wil dit keer eens finishen zonder een stukje te moeten wandelen (door maagproblemen). Na 3 km loop ik netjes op 5:00-5:05. De wind is de eerste kmxe2x80x99s van rechts en erg hard. Dat loopt wel wat lastig zoxe2x80x99n zijwind.

Even wennen dat Schokland al zo snel opdoemt doordat we in Nagele gestart zijn en niet in Urk. Het stuk van Schokland tot aan de dijk is erg zwaar, de wind pal op de kop. Je moet dan toch echt wel knokken tegen de wind en proberen het tempo een beetje op peil te houden.

Wanneer we weer westwaarts lopen over de Ramsweg lopen we in de luwte van de hoge dijk. Ik loop dan langzaam in op een loper met een begeleidende fietser. Wanneer ik hem bijna voorbij ga zegt hij dat ik misschien beter bij hen kan blijven omdat we bij Ramspol weer zuidwaarts gaan en de wind weer schuin tegen krijgen. Aangezien hij ongeveer even hard loopt en dezelfde doelstelling lijkt me dat een wijs idee. Dat blijkt later ook want tot de finish zijn we bij elkaar gebleven.

Bij Ramspol neem ik mxc2xb4n eerste gel en drink er flink wat water bij. Dan volgen 8 kmxc2xb4s waar we de harde wind inderdaad schuin tegen hebben maar we komen er doorheen met nog een redelijk tempo. Ik besef al wel dat een snelle tijd er vandaag niet in zal zitten.

Bij IJsselmuiden gaan we richting noordoost en hebben eindelijk de wind eens mee een paar km. We lopen nu op het aangepaste stuk van het parcours, een slingerende weg over de Kamperzeedijk. Na weer 8 km buigen we naar rechts af richting Mastenbroek en krijgen we de wind weer vol op de kop. Tot overmaat van ramp begint het hier ook nog even hard te regenen en krijg ik het toch ineens wel koud. Gelukkig duurt de regen niet zo lang. We lopen hier over smalle fietspaadjes langs lange rechte wegen.

Bij Mastenbroek gaan we even naar links en krijgen we de wind weer mee maar na 34km zal de wind alleen nog maar schuin tegen zijn. De misselijkheid die ik anders altijd krijg blijft uit, daxc2xb4s een positief teken! Onder de Mastenbroekerbrug door krijg je toch even een mentale klap ook al wist ik het van tevoren. Je moet dan namelijk nog een rondje door Stadshagen om dan weer over de brug te gaan. Het tempo is dan toch inmiddels wel een stuk teruggezakt.

Maar dan, eindelijk, afbuigen naar de atletiekbaan waar we nog xc3xa9xc3xa9n rondje moeten lopen. Ik ga precies tegelijk met mijn medeloper over de finish: dik tevreden met mijn 3:40:26. Zoals Ronald Moska later zou zeggen dat je eigenlijk als een PR zou moeten zien gezien de zware omstandigheden. Maar nog meer tevreden omdat ik xe2x80x98m vandaag zonder wandelen uitgelopen heb! De regen is uiteindelijk erg meegevallen, de wind niet.

In de kantine was het achteraf ook nog erg gezellig, prijsuitreiking bijgewoond. De snelste overall was Andrxc3xa9 Pelgrxc3xb6m in een tijd van 2:51:29. Ik heb met hem ook nog gezellig een tijd zitten praten. Om kwart over vier weer tevreden huiswaarts gekeerd.

Het was ook vandaag weer een goed georganiseerd, veel (aanmoedigende) vrijwilligers, veel drankposten. Chapeau!

zaterdag 18 november 2006

Nog 1 week

Over xc3xa9xc3xa9n week is het weer zover, de Zuiderzeemarathon. Driemaal is scheepsrecht zeggen ze dan. Maar waar heb ik dan recht op? Op een tijd onder de 3:30? Op een lekker gelopen marathon? Op een barre heroische tocht?
De eerste is altijd mijn doel geweest, dus dat zou nu de derde keer moeten lukken. Een tijd onder de 3:30... Maar ja, met welke taktiek? Eigenlijk ga ik gewoon liever een lekkere marathon lopen waar ik t/m 42,195km niet misselijk ben geweest. Rustig beginnen dus dit keer en maar zien waar ik dan uitkom.

De Zuiderzeemarathon heeft voor mij iets bijzonders. Misschien omdat ik daar in 2004 mijn marathondebuut heb gehad? Dat ook, maar vooral doordat het een wedstrijd is van maar xc3xa9xc3xa9n afstand, weinig deelnemers en weinig toeschouwers. Je moet het echt helemaal alleen doen. Dat past wel bij mij als lonelyrunner. Van die verloren zielen die zwoegen door het mistroostige landschap tussen Urk en Zwolle. Ja, voor de Zuiderzeemarathon moet je echt liefhebber zijn!

Het weer kan eind november alle kanten uit gaan. Vorig jaar sneeuw en kou, het jaar daarvoor rustig en koel, het jaar daarvoor koud en snijdende oostenwind. De wind is een belangrijke factor. Het parcours loopt hoofdzakelijk van west naar oost. De wind kan dus een voordeel geven maar ook nadeel zoals in 2003. Ik heb zelf de ervaring dat wind pas echt een rol speelt wanneer die een kracht van 4 Bft bereikt.

Een nadeel van A naar B marathons is dat je nog eerst met de bus naar het startpunt moet. Je moet vroeger aanwezig zijn, vaak weinig/geen toiletten bij het startpunt en lastig als je je toch vergist hebt in de kleding. Door zo'n busrit ervaar je wel direct hoe lang 42 km is!

Afgelopen week 2 extensieve intervaltrainingen gedaan, morgen nog een wisselduurloop en dan zo langzamerhand richting Zwolle a.s. zaterdag. Zonder de meefietsende Eveline dit keer want ze moet dan werken bij Zeeman.

woensdag 15 november 2006

zaterdag 11 november 2006

Er is hoop

Vanmorgen op buienradar.nl gekeken en wat nu zo handig is dat ze ook de verwachting voor de komende 2 uur kunnen laten zien. Tussen 10 en 11 uur zou het weer droog worden.
Om 11:00 ben ik vertrokken voor een lange duurloop van 34,5 km. Dit keer wilde ik weer eens vanaf huis starten. Een ronde die ik al een tijd niet meer had gedaan. Het was even wat passen en meten of ik al mijn accessoires wel mee kon nemen: telefoon, camera, gel, wc-papier, 4 flesjes verdunde en gezoute cola en nog een grotere fles water. Maar het lukte allemaal weer, de winddichte jas kon er nog overheen. Ik heb m'n nieuwe 2110's aangetrokken, inmiddels voldoende ingelopen.
Bewust niet te snel begonnen, zo rond de 5:20 per km. Eens zien of dat helpt om de misselijkheid na de 30km te voorkomen. Met deze snelheid heb je ook alle gelegenheid om rustig om je heen te kijken. Ik had de eerste 22 km steeds wind mee of zijwind, maar ik heb me daar niet door laten opdrijven om harder te lopen. Mijn hartslag was zo rond de 160 (80%).
Toen de zon wat doorkwam heb ik wat plaatjes geschoten van de nog steeds prachtige herfstkleuren:

Dit is het pad wat naar de Ginkelse hei loopt. Veel regen gevallen zoals goed te zien is!


Mooi uitzicht over de hei. Ik besef dat ik iemand ben die vooral onder de indruk is van sfeerbeelden. Dus niet zozeer details.


Toch nog anderen op pad, en natuurlijk een hardloper, begeleid door een fietser.


Het kan niet op. Telkens weer die prachtige herfstkleuren. Eigenlijk toch veel mooier dan wanneer de bomen allemaal groen zijn.

Na 22 km kom ik op de weg van Otterlo naar Barneveld. Hier is weinig beschutting dus voel ik goed hoe hard het waait, vaak ook met vlagen die me bijna doen stilstaan.
De misselijkheid blijft uit! Bij 14km had ik een gel genomen met veel water en verder steeds elke 2,5km een half flesje cola. Bij 30km m'n laatste slok, stond me niet tegen. Ik voel de beentjes wel maar heb toch behoefte om wat sneller te gaan en dat lukt ook nog. In Barneveld aangekomen wandel ik het laatste stukje naar huis ("uitlopen").
Thuis staat er een pan net gemaakte soep en ik probeer die vrijwel direct. Ook die valt me goed. Dat heb ik wel eens anders meegemaakt toen ik achteraf te snel wat nam.
Er is dus nog hoop om de misselijkheid te voorkomen. Ik denk er nu serieus aan om de Zuiderzeemarathon zeer behoudend te beginnen zodat ik ongeveer op 1:50 op de halve doorkom. Vanaf dan wat versnellen en kijken waar ik uitkom. Wanneer een 1:40 lukt in de tweede helft bereik ik toch mijn doel van 3:30.
Met dank aan Eric!

zaterdag 4 november 2006

Herfsttraining

Vanmorgen een duurloop gedaan van 21 km in het gebied tussen Ede en Wolfheze, xc3xa9xc3xa9n van mijn favoriete trainingsgebieden. Door de kou gaat het nu wel erg snel met de herfst. Overal om je heen goudgele en oranje kleuren, vooral wanneer de zon zich tussen de bomen door probeert te worstelen. Ik heb weer een paar mooie plaatjes kunnen schieten.


Dit is de Horalaan waar mijn training start. Het gaat hier de heuvel op, je bent direct lekker warm.


Dit fietspaadje loopt parallel aan de (drukke) spoorbaan tussen Utrecht en Arnhem. Regelmatig hoor ik een trein passeren.


Deze boom staat er echt prachtig bij.


Hier zijn vrijwillgers aan het werk in het bos. Ik neem aan in het kader van de aandacht voor vrijwilligers deze dagen.


De zon doet steeds beter z'n best om door te dringen.


Dit vind ik zelf het mooiste plaatje, door de vochtige lucht zijn de zonnestralen goed te zien en lijkt het net of een binnenplaats verlicht wordt.

De training zelf ging wel lekker alhoewel ik na 15 km toch wel voelde dat ik afgelopen zondag een marathon heb gelopen. Gemiddeld in 5:17 per km.
De Garmin heeft op het laatste stuk wel heel vreemd gedaan. De route loopt ver buiten het pad dat ik gelopen heb.