zaterdag 29 augustus 2009

Paarse gloed training

Van Paarse gloed training

Dit is geen trucage, zo ligt de Reemsterhei er nu bij. Overweldigend is de natuur nu. Ik was even bang dat de kleuren op de foto niet over zouden komen maar dat valt mee.

In plaats van de Monnikkentocht vandaag toch maar gekozen voor een rustige duurloop van 27 km over de Edese en Ginkelse hei. De benen zijn na vorige week nog niet zo goed dat ik er vandaag al weer een 50km tegenaan kan gooien.

Vandaag ga ik dus ook op hartslag trainen. Het is redelijk koel, zo'n 17-18 graden. Wel veel in de open zon. Ik wil niet boven de 140 bpm komen (70% HFmax). Het tempo hierbij blijkt tussen de 5:50-6:10 te liggen, afhankelijk van de zwaarte (helling, mul zand, etc.).

Van Paarse gloed training

Ik heb hier blijkbaar al een tijdje niet meer gelopen want dit kunstwerk ken ik nog niet. Er staat geen bordje met toelichting, dus is het gissen. Ik vul het voor mezelf maar in met "De weg naar de (berg)top".

Van Paarse gloed training

Het is werkelijk de mooiste tijd van het jaar om op de hei te zijn. Het rustige tempo geeft alle gelegenheid om me heen te kijken. Ook al kom ik hier vaker, het blijft een genot!

Na 26,5 km ben ik terug bij de auto, veel langer had het voor m'n benen ook niet meer moeten zijn. In het fotoalbum kun je meer foto's vinden.

woensdag 26 augustus 2009

Hartlopen

Nee, geen tikfout in de titel. Ik ga eens meer op hartslag lopen dan zomaar hardlopen. Alleen is de vraag welke hartslag? 70%, 80%, 85% of 90% van de maximale hartslag? Waar ligt de grens dat mijn maag nog wel blijft functioneren?

Ik heb daarom eens de gegevens van een aantal marathons (of langer) naast elkaar gelegd. Een belangrijke factor die ik hierbij ook heb meegenomen is het weer van die dag en dan met name de temperatuur. En de uitkomst vind ik vrij frappant. Ik heb gekeken naar de gemiddelde hartslag over de eerste helft van de wedstrijd en de consequentie die dit had voor het verloop van de rest.

Bij warm weer (20 gr en hoger, open zon) en HRgem van 170 (89%) gaat het fout in de 2e helft. Bij koel/koud weer gaat het bij HRgem 170 meestal goed. Bij warm weer en HRgem van 160 (84%) gaat het ook weer goed. Verder wijzen rustige trainingslopen ook uit dat mijn maag blijft functioneren. Uitzonderingen op deze bevindingen zijn echter wel te vinden maar die worden vooral veroorzaakt door te weinig drinken vanaf het begin.

Het is dus nu de kunst om bij de start van een wedstrijd een juiste inschatting te maken voor de wenselijke hartslag in de eerste helft. Als richtlijn houd ik maar de getallen max 160 aan voor warme dagen en max 170 voor koel weer. Zelfs dit is nog vrij hoog denk ik, beter is nog om de bpm's nog lager te houden zodat de tweede helft versneld kan worden (negatieve split). Tempo mag dus de eerste helft geen leidraad zijn!

maandag 24 augustus 2009

Osnabrxc3xbccker Land Marathon

Van OLM 2009

Wat is dat nou? Bergloper op een brancard? Zoals Eric al op zijn weblog schrijft kom ik meer dood dan levend over de finish. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Van OLM 2009

Enkele weken terug vroeg Eric me of ik zin had mee te gaan naar de Osnabrxc3xbccker Landmarathon. Deze had ik ook al op m'n "to do" lijstje staan dus was de afspraak snel gemaakt. Het tijdstip voor deze marathon is niet echt gebruikelijk voor mij, de start is pas om 15:30. Om 13:00 uur pik ik Eric op in Deventer en ruim voor half drie zijn we al als een van de eersten in Bissendorf. In de kleedkamers treffen we Ton Aker aan die op het laatste moment besloten heeft mee te doen. En dat terwijl hij vorige week nog een 100 km heeft gedaan.... Op papier lopen we ongeveer dezelfde tijd op de marathonafstand.

Van OLM 2009

Ook de onvermoeibare Sjoerd Slaaf spotten we vlak voor de start.

Van OLM 2009

Direct na de start gaat het licht omhoog over ca. 1 km. Het weer voelt best lekker aan, een graad of 24 en een beetje wind. Zoals verwacht loop ik gelijk op met Ton zodat we een flink aantal km's wat kunnen praten. Ik loop erg lekker en heb weinig last van de heuveltjes. De kilometers gaan gemiddeld in zo'n 4:50.

Van OLM 2009

Ik loop vandaag voor het eerst bij een "vlakke" marathon met m'n drinkrugzak om niet te afhankelijk te zijn van de drankposten zodat ik precies elke 20 minuten m'n portie fantomaltmix opdrink. Wel vul ik dit zo nu en dan wat aan bij de drankpost met water of later ook cola.

Van OLM 2009

Landschappelijk is het best een mooie marathon. We lopen weliswaar hoofdzakelijk geasfalteerd maar passeren toch diverse leuke plekken, lopen door stukjes bos, tussen weilanden en akkers door. Tenslotte doen we Bissendorf 4x aan zodat er ook nog wat aanmoedigend publiek is.

Van OLM 2009

Aan het einde van de eerste ronde voel ik me nog uitstekend. Ton is inmiddels een eind achter gebleven (en zou later na de eerste ronde uitstappen). Ik heb al een tijdje de eerste dame in het vizier en op helling na het ingaan van de 2e ronde ga ik haar voorbij.

Maar ineens bij km 29 voel ik dat m'n benen zeer gaan doen. Niet op 1 plek maar eigenlijk al m'n spieren. Iets wat ik wel herken maar dan pas op het eind. Ik kan toch niet nu al last van uitdroging hebben? Het drinken ging zo lekker, ik voel me nog goed. En als het uitdroging is dan kan ik de klok er op gelijk zetten dat ik straks ook weer misselijk word want dan staat al dat ingenomen vocht lekker in m'n maag te klotsen. Grrrr.

Zo goed en zo kwaad als het kan loop ik verder maar in een dramatisch lager tempo. De km-tijden gaan van 5:30 naar de 6:00. Nu ben ik vooral een plezierloper en wanneer ik bij dit tempo nog kan genieten van de omgeving dan zou het niet zo erg zijn. Maar de zere benen bederven het plezier. Na ruim 36km kom je weer door Bissendorf voor nog een laatste rondje van 6 km. Als ik geweten had dat Eric was uitgestapt na de eerste ronde, dan zou ik nu ook naar de kleedkamer zijn gegaan. Toch ga ik door met het idee dat 6 km nog wel te doen moet zijn en ik in 3:45 binnen kan komen.

Na 37km vind m'n maag het welletjes met al dat geklots en bevrijdt zich van z'n ballast. Dat lucht even op maar de benen schreeuwen om vocht. Bij 40 km komt Sjoerd Slaaf me voorbij en ik moet terugschakelen naar wandeltempo. De heuvel al naar Bissendorf kan weer joggend maar de laatste meters zijn een martelgang. Ik moet zelfs een paar keer gaan zitten om de pijn wat weg te laten ebben. Wandelend kom ik over de finish vergezeld door een bezorgde Eric, die dus al na de eerste ronde is uitgestapt.

Zitten/liggend op het gras schieten er een paar krampen in m'n kuit en bovenbeen. Duidelijk geval van teveel vochtverlies en te weinig vochtinname. De man op de eerste foto ziet dat en geeft aan dat zijn behandeling met magnetische velden het herstel van de beenspieren kan bevorderen. Ik mag heerlijk even 10 minuten op het veldbedje liggen terwijl de magnetische velden hun werk doen. Na afloop kan ik in ieder geval weer fatsoenlijk naar de kleedkamers lopen. Na een paar cola'tjes gaat het herstel weer razendsnel en resteren alleen nog wat gevoelige benen.

Je moet alles een keertje meemaken, dus ook de martelgang van vandaag. Achteraf kun je zeggen dat ik veel te snel gestart ben bij deze warmte. 5:10/5:15 per km zou mooi genoeg zijn geweest zodat m'n maag nog had kunnen functioneren. Het zou handig zijn wanneer ik een of andere sensor in m'n maag had die de vochtopname registreert zodat ik tijdig kan terugschakelen...

Ondanks de terugval de laatste km's ben ik nog 36e van de 81 marathonlopers geworden. SportTracks laat zien dat ik over de laatste 1,7 km 20 minuten heb gedaan...

maandag 17 augustus 2009

PR time !!

20:10!

Zo af en toe wil ik eens weten hoe snel ik nog op de 5 of 10 km ben. Precies een jaar geleden deed ik dat ook en vestigde toen een PR op zowel de 5 als de 10 km, respectievelijk 20:12 en 41:35. Aangezien ik vrijwel nooit naar 5 of 10 km wedstrijden ga (teveel gedoe voor zo'n kippe-afstandje), doe ik dat op mijn zelf gecertificeerde parcours over het fietspad van Barneveld naar Wekerom.

Vandaag dus maar weer eens een test. Het is niet te warm en er staat weinig wind. Ik doe nu bij hoge uitzondering wel een uitgebreide warming up. Wat dribbelen, versnellinkjes, rekken en strekken. Ik loop zo een paar keer een benzinestation voorbij waar een aantal mannen met de straat bezig zijn. Wat zullen ze nu denken: "Krijg het heen en weer" of zo?

De start is nogal ongebruikelijk, ik moet voor m'n idee al direct gaan sprinten. Maar dan ben ik nog een slak vergeleken bij de wereldprestatie van Bolt gisteren. Normaal gesproken begin ik rustig en kom dan pas op stoom. De meters vliegen onder me weg en de 1e km gaat in precies 4:00. Vervolgens 3:59 en 4:01. De 4e km wordt lastiger, ik moet nu knokken (4:05). De laatste km (tsjonge, wat is het snel voorbij) krijg ik er nog uitgeperst in 4:05.

Helaas nog steeds niet onder de 20 minuten maar toch m'n PR verbeterd met 2 seconden. En wie het kleine niet eert.... Usain Bolt was al blij met 11 honderdste!

Ik was te moe om direct door te gaan voor de 10km dus ben ik maar rustiger teruggelopen voor een ereronde (langs de koeien).

zaterdag 15 augustus 2009

Zwerfduurloop Hoenderloo

Van Rondje Hoenderloo

Om 05:15 opgestaan om uiteindelijk om 06:15 te starten vanaf parkeerplaats Waterberg aan de weg tussen Hoenderloo en Apeldoorn. Naast mezelf geen "kip" op de weg. Vooraf heb ik een route uitgezet op de kaart van ca. 30 km door bossen en over de hei. Het is hier niet helemaal vlak dus ook enkele hoogtemeters zullen overwonnen moeten worden.

Bij aankomst op de parkeerplaats kom ik er achter dat ik vergeten ben de route te uploaden naar m'n Garmin..... Tja, wat nu? Dan maar een zwerfloop. De route zit redelijk goed in m'n hoofd dus dat moet wel lukken.

Van Rondje Hoenderloo

Ik loop eerst richting het militaire oefenterrein op het Harskampse Zand en ga vanaf daar richting Hoenderloo. Het oefenterrein is "levensgevaarlijk" maar het hek kun je zo passeren...

Van Rondje Hoenderloo

In Hoenderloo aangekomen is het even wat lastig om de juiste richting aan te houden. Ik orienteer me aan de hand van de zon, maar later ook met behulp van het navigatiescherm van de Forerunner (als kompas). Via de Oude Weg en een doorsteek over een camping kom ik op de Miggelenbergweg.

Van Rondje Hoenderloo

Even een uitstapje naar het zuiden, Schenkenshul. Ik vervolg m'n weg naar het oosten en ga na een tijdje langzaam in noordelijke richting, via de Berg en Dalweg het Spelderholt in. Hier begin ik een beetje het gevoel voor afstand kwijt te raken waardoor ik ineens bij een parkeerplaats sta van de snelweg A1. Oeps, iets te ver doorgelopen.

Via de weg tussen Beekbergen en Hoenderloo kom ik weer bij de N304 die ik oversteek, het Ugchelse Bos in.

Van Rondje Hoenderloo

Het lukt me om het geplande stuk over de Hoog Buurlose Hei te vinden. In de verte zie ik de kathedraal van Radio Kootwijk liggen. Hier kom ik ook pas de eerste lopers tegen. Ik houd wat zuidelijk aan en kom op een gegeven moment op een heel leuk, smal paadje dat me door de bossen terugvoert naar het fietspad waar ik begonnen ben.

Bij de auto aangekomen staat de teller op 28km. Het zij zo, ik heb geen zin meer om verder te gaan. Genoeg genoten. Hier kom ik nog wel eens vaker terug. Ook leuk voor een gezamelijk training? Het startpunt is i.i.g. goed bereikbaar.

zondag 9 augustus 2009

Snelheid weer opvoeren

Van Gondo Event

Een mooie foto van geconcentreerd (of diep in gedachten?) de berg op lopen. Deze foto is de tweede dag van het Gondo Event gemaakt, nog voordat de onweersbui losbarstte. Ook goed te zien hoe de bovenbeenspieren belast worden. Na zo'n vakantie met wandelen/trainen/wedstrijden in de bergen heb ik aan het einde ook altijd veel aan kracht gewonnen en ook wel wat aan gewicht, wss spierontwikkeling. Of zijn het toch eerder de flesjes Feldflosschen?

In de uitslagenlijst blijk ik 19e van de 44 lopers in mijn leeftijdsklasse te zijn geworden. For what it's worth... Het is voor mij voornamelijk een Erlebnislauf en heb alleen maar als richtpunt 6 uur aangehouden voor elke dag.

Van Training 09-08-09

Bij terugkomst in Nederland is het toch wel weer even wennen, alles is weer zo plat. Het mais is inmiddels flink gegroeid, leuk om zo weer tussen groene muren door te lopen. Afgelopen week 2x getraind: 11km en 14km. Proberen weer de snelheid wat op te voeren met intervallen want die is de afgelopen weken bij de trage berglopen behoorlijk ingezakt.

Opvallend is dat m'n hartslag bij de trainingen een stuk lager is dan voor de vakantie. Dit is eigenlijk steeds het geval wanneer ik uit de Alpen terug komen. De hoogteligging en de langzame bergtrainingen en -wedstrijden zullen daar debet aan zijn.

Van Training 09-08-09

Vanmiddag een lange duurloop van 25km met een stevig tempo, toenemend naar het einde toe. Dit is mooi gelukt alhoewel ik de benen wel ga voelen na de 20 km. Exact deze ronde heb ik eind juni ook gelopen met dezelfde gemiddelde hartslag maar toen liep ik met een gemiddelde pace van 5:31 en nu 5:04 (!). Komende trainingen weer stevig intervallen (6x1000) zodat weer een leuke (halve) marathon gelopen kan worden.

maandag 3 augustus 2009

Gondo Event

Van Gondo Event

De naam van dit huis doet het dorp inderdaad eer aan: "Felsenblick". Gondo is een klein dorpje op 800 meter hoogte op de grens van Zwitserland en Italixc3xab. Je komt er door heen wanneer je via de Simplonpas naar Italixc3xab gaat. Ingeklemd tussen hoge rotswanden zal er weinig zon zijn. Desondanks weet dit dorpje een kleinschalig hardloopevenement te organiseren, een dubbele bergmarathon verdeeld over 2 dagen: 2x 42,2 km en 2x +2000/-2000 hoogtemeters.

Dag 1: Van Gondo naar Ried-Brig

's Morgens om 05:00 uit de veren om voorbereidingen te treffen en om 06:00 uur met de auto naar Gondo. Om deze tijd is het gelukkig rustig op de weg, we hebben inmiddels meegemaakt hoe druk de Kantonstrasse kan zijn! Bij aankomst in Gondo is het moeilijk een parkeerplek te vinden maar uiteindelijk weet ik m'n auto nog in een klein plekje te manoevreren.

Van Gondo Event

Velen hebben hier al de nacht doorgebracht en er heerst een ontspannen sfeer valt me op. Voor de finish morgen is een feesttent opgezet. Ik lever mijn weekendtas in bij een vrachtauto die alle spullen naar Ried-Brig brengt voor de overnachting. Nog lastig om te bedenken wat je allemaal mee moet nemen voor een tweedaagse.

Van Gondo Event

Brigitte Wolf, die hier op een stoel staat omdat ze nogal klein van stuk is, is de drijvende kracht achter dit event. Ze vertelt dat er 140 inschrijvingen zijn uit 10 landen. Ook de winnaars van vorig jaar zijn er bij. We krijgen instructies over het parcours en het verwachte weer. Het zal vandaag vooral warm zijn....

Van Gondo Event

Om 08:15 worden we weggeschoten en zullen we via de Simplonpas (2000 meter) en de Bistinenpas (2400 meter) via een omtrekkende beweging naar Ried-Brig gaan. Ondanks dat we in de schaduw lopen zweet ik de eerste km's al overmatig voor m'n gevoel. Ik heb m'n drinkrugzak bij me, gevuld met 2 liter Fantomalt mix en houd me strak aan m'n gebruikelijke drinkregime.

Van Gondo Event

Tot aan de Simplonpas volgen we een route met rotsblokken, bospaden, trappen, enz. De gemiddelde stijging valt nog wel mee, alleen op de steilere stukken wordt gewandeld.

Van Gondo Event

Ook lopen we door een aantal tunneltjes waar je niet te lang moet zijn.

Van Gondo Event

Weinig mensen langs het parcours, zo af en toe weliswaar het bekende "hop hop hop". Hier zijn we vlak voor het hoogste punt van de Simplonpas. De afwisseling onderweg doen de km's snel voorbij gaan en daarmee ook de tijd. Het is geweldig om het ene moment door het bos te lopen, het volgende moment langs rotswanden te gaan en dan weer over alpenweide's.

Van Gondo Event

Op de Simplonpas gaan we in westelijke richting om de Bistinenpas te bedwingen op ruim 2400 meter hoogte. Dit pad voert over een kale, steile, rotsige helling en ook zowaar door een sneeuwveldje. Iemand vertelt me later dat ze hier is uitgegleden en onderaan belandde. Sportschoenen hebben weinig grip op de sneeuw merkte ik ook.

Van Gondo Event

Na een steile, vermoeiende en warme klim kom ik na 3 uur en 30 minuten "boven" (24 km). Vanaf hier gaat het steil naar beneden, na verloop van tijd gelukkig ook grote stukken door het bos voor de nodige afkoeling. Deze kant van de berg vind ik persoonlijk iets minder fraai.

Van Gondo Event

Deze koeien hebben waarschijnlijk al heel wat lopers voorbij zien komen maar zullen geen stap wijken, ook niet voor mij. Een Zwitser die ik spreek blijkt een klein jaar in Nederland gewoond te hebben en nog een behoorlijke Nederlandse woordenschat te bezitten, ondanks dat het 30 jaar geleden is!

Van Gondo Event

Het lopersveld is inmiddels enorm uitgerekt. Op de afdaling loop ik bijna 10 km helemaal alleen. De temperatuur loopt enorm op. Op ongeveer 41 km is het de bedoeling dat we dwars door een "gesicherte" bergbeek gaan ter herinnering van het wegslaan van een brug in het verleden. Echter, de beek is te wild zodat we toch maar de brug nemen. Vlak hierna loop ik verkeerd en na een paar 100 meter keer ik weer terug naar het juiste punt. Een paar lopers zijn me voorbijgegaan. Er volgt nu een korte maar zeer steile klim. En deze klim wordt een kwelling voor mij. Bloedheet, windstil, stijging meer als 20%. M'n maag speelt op en tot 3x toe ga ik even in de schaduw zitten. Met sjokken kom ik toch nog boven.

Van Gondo Event

Het is nu nog slechts 1500m naar de finish en in een jogtempo kom ik na 5 uur en 54 minuten over de streep. Ik ga direct in de schaduw zitten met een beker cola om bij te komen. Het is inmiddels ruim 30 graden. Beide doelstellingen gehaald: genieten (op het laatste stukje na dan) en binnen de 6 uur. Hiermee ben ik in mijn "Alterklasse" 19e van de 41.

Van Gondo Event

Na een heerlijke douche zoek ik een plekje voor het overnachten op. De slaapplaatsen zijn ondergebracht in de plaatselijke Civilschutz Anlage, een schuilkelder met 150 slaapplaatsen, nog stammend uit de tijd van de koude oorlog. Het is er wel koel maar o zo muf, zeker nadat iedereen hier z'n loopschoenen en -kleding heeft uitgehangen. Geen enkel streepje licht van buiten, vrouwen en mannen door elkaar in aaneengesloten bedden. Een aantal die dit toch te benauwend vinden nemen hun matras mee en zoeken elders in het gebouw van de turnhal een plekje of gaan buiten liggen. Had ik achteraf ook moeten doen....

Na een heerlijke pastamaaltijd met heel veel sla en wat nakletsen gaan de meesten al rond 21:00 uur naar hun bed. Ik maak nog even een rondje door het dorp maar ga dan ook vroeg m'n bed in. Maar dan de nacht, wat een ellende. Naast me een vrouw met een bepaald niet stille slaapzak (volgens mij gewoon plastic) en elke 10 minuten zich draait, mensen die het grote licht aan doen om even naar de wc te gaan, snurkers, enz. Maar goed, wanneer ik om 05:00 uur opsta hebben m'n benen iig rust gehad, hooguit zo'n 2-3 uur geslapen/gedommeld denk ik.

Dag 2: Van Ried-Brig naar Gondo

Van Gondo Event

Na opfrissen en een uitgebreid ontbijt met een paar koppen koffie voel ik me toch weer helemaal fit om aan deel 2 te beginnen. De snelsten, Martin Schmid en Lizzy Hawker, starten om 07:00 uur als eerste met vervolgens de nummers 2, 3 enz met de achterstand die ze de eerste dag hadden. Om 07:30 uur mag dan de rest starten, waaronder ikzelf dus. Volgens Brigitte Wolf zal het aan deze kant van de pas droog blijven maar in Gondo regent het en mogelijk krijgen we onderweg onweer en stortbuien.

Van Gondo Event

Vanuit Ried-Brig gaan we nu meer via de oostelijke zijde naar de Simplonpas. Direct al een flinke stijging waardoor een ieder op de snelwandelpas overgaat. Het is behoorlijk benauwd en met het zweten heb ik al snel een zwerm hinderlijke vliegen om me heen hangen.

Van Gondo Event

Tot aan de Simplonpas volgen we een leuk parcours: bos, weides, steenvlaktes enz. Het is ook nu wel weer telkens goed uitkijken waar je loopt. Voordat je het weet lig je languit en kom je vaak ook hard terecht. Ook moeten we nu regelmatig hekjes openen om verder te kunnen.

Van Gondo Event (excuus voor de wazige vlek, lens vuil)

Lange tijd zien we deze elegante brug over het dal liggen, onderdeel van de Simplonroute. Van alle kanten krijgen we 'm te zien. Schitterend zeg ik als civiele techneut, maar het blijft natuurlijk wel vervuiling van het landschap.

Van Gondo Event

Ben je op 1750 meter hoogte, moeten we eerst weer dalen naar 1550 meter om vervolgens via dit dal naar de Simplonpas te lopen. Hier lopen ook degenen aan de Nordic Walking van 28km meedoen en iets later gestart zijn maar 10 km minder hebben afgelegd. Aardig dat ze even een stapje opzij doen wanneer een "hardloper" er aan komt.

Van Gondo Event

Bovenop de Simplonpas (2000m) begint het te regenen, precies zoals Brigitte het had voorspeld. En even later de eerste bliksemflits en het gedonder. En voordat ik het weet loop in de stromende regen en ben ik geheel doorweekt. Soms wordt de regen even een poosje minder maar dan breekt het onweer echt los! Achter elkaar bliksem, donder en een enorme hoosbui. Onverstoord loop ik gewoon verder. De paden worden steeds slechter, glibberiger en modderig. Het is nu zaak niet uit de glijden. Op het laagste punt (1290m) is weer een drankpost en vandaar volgt een steile klim naar Furggu op 1850m.

Van Gondo Event

De paden zijn beekjes geworden door de regen. Ik heb geen droge vezel meer aan m'n lijf zodat ik de lens ook niet droog kan maken. In een groepje van 4 beklimmen we deze drassige berg.

Van Gondo Event

Na 5 uur en 35 km lopen komen we aan de top maar tot onze grote teleurstelling blijkt de wedstrijd afgebroken te zijn en "mogen" we niet meer verder. De afdaling is dusdanig steil en glibberig dat de organisatie het niet meer verantwoord vindt. We worden naar een boerderij iets verderop verwezen waar we een heerlijke kop warme bouillon krijgen en na verloop van tijd met een taxibusje worden opgehaald. Lopers die nog niet aan deze laatste beklimming begonnen waren, zijn al bij de voet van de berg tegengehouden. De eerste lopers zijn nog wel gewoon gefinisht.

Van Gondo Event

Iedereen in het busje heeft een wat tweeslachtig gevoel. Enerzijds begrijpelijk dat het afgebroken is, anderzijds waren we er zo dicht bij. Later komt er trouwens toch nog een groepje over de finish die vlak voor me liepen en toch verder zijn gegaan op eigen risico.

Ik heb het inmiddels wel erg koud gekregen en helaas blijken de douches ook nog koud te zijn. Toch maar even gedoucht en droge kleren aan. Nog wat napraten en dan horen we dat de prijsuitreiking nog wel even op zich laat wachten. Door het afbreken van de wedstrijd wordt nu de doorkomst op de Simplonpas als tijd meegenomen voor het eindklassement. Ik haal m'n t-shirt maar op en rijd terug naar de camping om daar een warme douche te nemen.

Al met al weer een geweldige belevenis en daar is het me met name om te doen. Wellicht volgend jaar nog maar weer eens overdoen!