Rondje Assel

Dit is het rondje uiteindelijk geworden dat ik gewandeld heb. Twee keer moest ik een andere route nemen, enerzijds omdat bij 2,3 km ik niet rechtdoor kon omdat dat pad afgesloten was en anderzijds omdat ik bij 16km niet linksaf mocht omdat het Kroondomein deze maanden gesloten is. Toch totaal 19.6 km.

Ik parkeer de auto in Assel, bij de spoorwegovergang. Het is een beetje donker weer. Eerst ga ik in westelijke richting, richting Kootwijk, over de Asselseweg.

Ook een vorm van kunst.

Nadat ik de Asselseweg verlaten heb ga ik naar het zuiden, richting Radio Kootwijk. Een waterig zonnetje valt me ten deel.

De Kathedraal van Radio Kootwijk.

Het is hier nu overal betaald parkeren geworden. €5 voor een dag. Rechts zit de "Garage", waar je wat kunt drinken en eten.

Aankomst bij de Hoog Buurlose Heide.

De Schaapskooi van Hoog Buurlo. Het is hier nu helemaal verlaten.

De Oude Barneveldse weg. 2,5 km over een mooie rechte laan.

Ontwenningscentrum. Waarvan?

En dit keer over de snelweg A1 heen.

En even iets verderop over het spoor.

En nog een blik over de Asselse Heide.

Na 19,6 km in 2 uur en 38 minuten ben ik weer terug bij de auto. Gemiddeld 7,4 km/uur. Het is droog gebleven, het was rustig en dus weer genoten!

Pannerdense Waard

Vanaf een klant in Duiven rijd ik naar Loo, aan de Nederrrijn. Linksboven op het kaartje, bij Loowaard parkeer ik de auto aan een weggetje naar de steenfabriek.

 

Wilde paarden in de Loowaard.

 

Uitleg over een waai (ook wel wiel of kolk genoemd) als gevolg van een dijkdoorbraak in 1809.

 

Er staan veel koeien in de uiterwaarden.

 

Hier gaat het spoor tussen Zevenaar en Bemmel onder het Pannerdens kanaal door. Is dit nu eigenlijk ook nog onderdeel van de Betuwelijn? Er kwam in ieder geval wel een lange goederentrein voorbij.

 

Wat heeft die hier te zoeken?

 

Op de grens van 2 klompenpaden.

 

Herdenkingsmonument voor de broers Meuwsen (23 en 17 jaar) die door de Duitsers in 1944 zijn doodgeschoten.

 

Wat een gekwetter.

 

Een leuk tussendoorpaadje dacht ik.... Maar dit duurt me toch te lang tijdens een hardlooprondje. Dus maar weer terug gegaan en er om heen gelopen. Moest ik voor een tweede keer langs een half vergane poes op het pad.

 

Deel van de Oude Rijn.

 

De Groene Rivier Pannerden, onderdeel van het project "meer ruimte voor de rivier"

 

Watergemaal Kandia.

 

Ik wilde vanaf hier nog een stuk dwars door de weilanden van de uiterwaarden gaan maar het ziet er smerig uit met al die koeien. Dan maar weer terug via de Loodijk. Vanaf de dijk is het uitzicht ook mooier.

 

Na 13 km in 1 uur en 17 minuten ben ik weer terug. Jammer dat het niet wat zonniger was.

Lonzaköpfl vanuit Mallnitz

Startpunt is Mallnitz waar ik de auto parkeer op een plek waar het eigenlijk niet mag (blijkt achteraf pas). Maar gelukkig geen bon. De bedoeling is om via de Hausleralm de Lonzaköpfl te beklimmen.

Vanuit het centrum ben ik dit veld overgestoken om bij het begin van het pad te komen. Ook dat had eigenlijk niet gemogen. Wat een gedoe hier.

Het pad is een serpentinenweg tot aan de alm. Eén en al bochten.

Eindelijk uit het dichte bos.

De Hausleralm met op de achtergrond de Lonzaköpfl.

Rechts de Törlkopf, die wil ik later nog eens beklimmen.

Nog een klein stukje tot de top (rechts).

Na precies 5km in 1 uur en 55 minuten ben ik boven, met totaal 1150 hoogtemeters. Het is hier behoorlijk koud door een ijzige wind. Het Gipfelbuch is al helemaal volgeschreven, daar mag een nieuw leeg schrift voor komen. Ik kan mijn aantekeningen van 5 mei 2015 nog terugvinden.

De Hochalmspitz (besneeuwd). Rechts de Maresenpritz die ik afgelopen zomer beklommen heb.

Na ruim 3 kwartier boven vertoefd te hebben ga ik dezelfde weg weer terug. Wanneer ik hier rechtdoor zou gaan kom ik bij Himmelbauer uit. Dat heb ik op 5 mei 2015 gedaan. Nu ga ik hier naar links, terug naar Mallnitz.

Op de heenweg was het me niet opgevallen maar op het dak van dit gebouwtje op de Hausleralm een uitzichtspunt met informatieborden. Daar neem ik weer even een pauze.

En weer terug door de bossen met oneindig veel haarspeldbochten.

Na totaal 4 uur en 35 minuten ben ik weer terug bij de auto. Mooie tocht, vooral vanaf de Hausleralm. De serpentineweg door het bos is wat minder leuk maar schiet wel lekker op.

Melenkopf en Martischnigspitz

Vandaag 2 toppen bedwingen: de Melenkopf (2597m) en de Martischnigspitz (2364m). Mijn startpunt is de parkeerplaats aan het einde van een eeuwig durend slingerweggetje de Stieflberg op. Startpunt ligt op 1850m hoogte.

Verlaten, zoals de meeste hutten in de herfst.

Ook hier weer overweldigende herfstkleuren.

Aankomst bij Staller Tor op 2150m. Voor me de Melenkopf waar ik eerst naar toe ga.

 

Toch nog een klein beetje sneeuw.

 

Het kruis van de Melenkopf in zicht. Dit is echter nog niet het hoogste punt.

 

Gipfelbuch invullen, uitrusten en genieten. Ik ben hier al na 1 uur en 20 minuten.

 

Prachtig uitzicht op de Grossglockner.

 

Nog even iets verder lopen zodat ik op de echte top sta, 2597m. Ik houd mijn horloge zo hoog mogelijk zodat die nog net de 2600m aantikt :)

 

Tussen een steenmannetje en de Grossglockner.

 

Na een ruime pauze op te top daal ik weer af. In de verte ligt de volgende top die ik vandaag meepik.

 

Het is toch wat verder dan ik dacht. Maar de top is in zicht.

 

De Martischnigspitz is bereikt, op 2364m. Een stel raven lijken zich bedreigd te voelen en scheren om me heen. Toch wel een beetje beangstigend. Later laten ze zich omhoog zweven.

 

Op die top was ik vandaag dus al eerder, de Melenkopf.

 

Na een minuutje of 10 daal ik weer af naar de Staller Tor. Links (westelijk) is het Astental te zien.

 

Vervallen hut.

 

Na 4 uur en 20 minuten ben ik weer terug bij de auto. Totaal 9,5 km afgelegd en 950 hoogtemeters. Was een leuke combinatie zo.