Kyffhauser Berglauf - wo Barbarossa (nicht mehr?) traumt

 

Is het een sage of schuilt er toch een stukje werkelijkheid in? Door een misterieuze betovering zit keizer Friedrich I gevangen in een grot. Elke honderd jaar wordt hij wakker en vraagt zijn trouwe dwerg Alberich om naar buiten te kijken of er nog raven om de berg vliegen. Zo ja, dan moet hij weer 100 jaar slapen, zo nee, dan zal hij terugkomen om vrede en eenheid te stichten op deze wereld! Maar wanneer zijn baard de tafel volledig omvat zal er ook een einde aan het wachten komen en z'n troon bestijgen om ordening te scheppen.
Ik ben benieuwd, ik zal scherp opletten wanneer ik in de buurt van de Kaiser kom en kijken of er raven zijn!

Het weer geeft al een even sombere aanblik als dit verlaten station. De lucht is grauw, het regent. Bad Frankenhausen is een kuuroord aan de zuidkant van het Kyffhxc3xa4user Gebirge.

De organisatie maakt er een groot feest van, het is namelijk de 30e editie. De eerste edities werden gehouden toen dit gebied nog bij het oostblok hoorde. Een voormalig oostduitser vertelt me dat het toen DM 2,50 kostte. Nu is dat 23 euro geworden.

Bad Frankenhausen is een bezienswaardige stad. Samen met Hans loop ik vrijdagmorgen langs vakwerkhuizen, stadsmuurdelen, thermen, winkeltjes enz.

De terrassen zijn niet in gebruik, het is nat een koud. Om 11:30 duiken we een restaurant in om op te warmen en een bord Spaghetti Napoli te eten.

's Middags klaart het op en huren we fietsen om een deel van het parcours te verkennen. Dit valt niet mee, er zitten behoorlijk steile stukken in. Hans moet toch echt even een stukje lopen.
In het bos komen we veel modder tegen. Hmm, ik heb geen trailschoenen meegenomen...

Zaterdagmorgen moeten we vroeg op pad, de start zal om 09:00 uur zijn. De lucht is helemaal blauw nadat er vannacht nog heel veel regen is gevallen. Dat voorspelt niet veel goeds voor toestand van de bospaden.

Een lange wachtrij voor de WC's en legertenten als omkleedruimte.

Er zijn veel (vrij)willigers bij dit soort wedstrijden. Hier zijn dat er wel heel veel. Brandweer, leger, politie, burgers, sportvereniging enz.

De speaker en de Liederkxc3xb6nigin Franziska.

Vlak voor de start.

De 306 marathonlopers zijn in beweging gekomen.

De grauwe flats uit de Oostduitse tijd hebben een vrolijk kleurtje gekregen.

Vanuit Bad Frankenhausen lopen we eerst westwaarts onder het Kyffhauser Gebirge langs en kunnen we even lekker inlopen. Ik houd het tempo laag zodat ik straks fit aan de beklimming begin.
Hans rijdt op de fiets achter het peloton aan en zal pas gaan inhalen als er ruimte is.

We naderen de grot waar Bararossa zich ophoudt en nieuwsgierig kijk ik of er raven rondvliegen. Het zou natuurlijk wel erg toevallig zijn....

En waarempel, daar staat der Kaiser Barbarossa! Hij is uit z'n grot gekomen. Ik maak een diepe buiging en hij poseert op verzoek graag voor mijn camera.
Ik denk dat hij speciaal voor deze jubileumeditie naar buiten komt want zijn baard is nog lang niet lang genoeg. Heb ik dit unieke moment toch maar even vastgelegd!

De drankposten zijn werkelijk heel goed verzorgd: water, thee, cola, banaan, sinaasappel, appel, Schwarzbier. Het Schwarzbier lijkt erg op cola, ik had bijna de verkeerde te pakken...

Het parcours is tot nog toe slechts licht gestegen, maar hier wordt het serieus.
Hans komt inmiddels bij me fietsen en hij geniet er ook van. Alleen de dikke jas is een beetje veel van het goede.
We lopen inmiddels noordwaarts en bovenop de heuvel gaan we rechts de Kaiserweg op.

We gaan nu weer oostwaarts en komen in de bossen van het gebied. De verhuurder van ons huisje vertelde dat het beleid is om weinig aan de wegen en paden te doen m.b.t. afwatering. Na veel regen kan dat een probleem zijn...

De Kulperberg is het hoogste punt met ongeveer 450 meter. Bij de drankpost drinken we beiden even een flinke beker water.

Omdat ik me heb gespaard op de eerste 10km kan ik de beklimming goed hebben en hoef nergens te wandelen. Ik ga dan ook veel lopers voorbij en dat geeft een lekker gevoel.

Ah, ik heb de troon van Barbarossa ook al ontdekt. En natuurlijk langs de Kaiserweg!

Een duitse loopster biedt aan om even een foto van me te maken, erg aardig! Je kunt zien dat ik eigenlijk te warm gekleed ben. Het thermohemdje onder de Windstopper was niet nodig geweest.
Hans is inmiddels door het stijgingspercentage weer achtergebleven. Fietsen is toch wel erg zwaar hier.

Even verderop verlaten we de Kaiserweg en komen we in een grote modderpoel terecht om vervolgens over smalle bergpaadjes verder te gaan.

Je schoenen zuigen telkens vast in de modder. Je zakt niet diep weg maar de bovenste laag is gewoon nat en vies.

Het Kyffhxc3xa4user Denkmal. Een fotograaf biedt aan om even een foto te maken en soepel spring ik de trap op om te poseren.
Er is hier weer een drankpost en na wat gedronken te hebben ga je weer een stukje dezelfde weg terug.

Hans belt me en terwijl ik verder blijf lopen vertelt hij me waar hij is. Hij snijdt een stukje af zodat hij me zo weer op kan pikken.
Plotseling kom ik hem tegen maar het lukt hem niet om aansluiting te krijgen omdat de bospaden vanaf hier wel heel slecht worden. Er is een bocht waar ik bijna onderuit ga omdat het 1 grote glijbaan is. Voorzichtig stappend lukt het me er door te komen.

Op de achtergrond de Fernsehturm.

Niet meedoen of zo?

Nadat we van de slecht begaanbare paden zijn gekomen is de Rennweg weer een verademing. Nu gaan we langzaam aan de grote afdaling beginnen.

Heerlijk naar beneden rollen naar Udersleben, het dorpje waar onze Ferienwohnung staat. Ben benieuwd of de stamgasten van onze Kneipe nog langs het parcours staan.

Udersleben en lastige klinkertjes.

De eigenaars van de Pizzeria/Gasthaus Heideblick en rechts Mario. Ze kijken verrast op wanneer ik ineens met de camera opduik.
We hebben 2 avonden heerlijk in Heideblick gegeten en voor erg lage prijzen!

Auw, dat doet zeer. Na de lange afdaling moeten we toch weer een stevig stuk klimmen langs het vliegveldje. Ik voel me nog goed en het lukt me dan ook niet te gaan wandelen. Ik raap de een na de ander op.

Vliegveldje voor zweefvliegers en kleine motorvliegtuigjes.

Nadat ik boven ben gekomen gaan we weer even door een bos heen met veel blubber maar daarna is het uitzicht weer schitterend.
Op de achtergrond het Panoramamuseum. Vanaf nu alleen nog maar naar beneden.

De scheve kerktoren van de Oberkirche. Daar wordt hard aan gewerkt om 'm te restaureren.

Na 4 uur en 20 minuten over de finish. Een geweldige ervaring. Een prachtig gebied. Goede organisatie. Lekker parcours om te lopen, ondanks de modder.
Hans belt dat hij nog 4 km voor de boeg heeft. Op de modderige stukken moet hij met de fiets lopen en dat gaat zwaar. 3 kwartier later is hij ook binnen en genieten in het zonnetje nog even van een lekkere koude cola.
De fiets en de schoenen zien er niet uit, alhoewel de (rode) modder al weer opgedroogd is.
Naschrift: op de terugweg heb ik niet harder dan 50-100 km/uur kunnen rijden omdat er een storing in de motor zat en automatisch het vermogen wordt teruggeschroefd. Lekker op de Duitse autobanen.