Het weer ziet er volgens de voorspellingen goed uit vandaag. Veel zon, flink wat wind en geen neerslag. Eveline en ik hebben besloten om er een stevige bergwandeling van te maken en wel naar de top van de Parstleswand, ruim 3000 meter hoog.
We parkeren de auto in Plangeross. Dit dorp ligt op 1612m. Vanaf hier wordt de top die wij willen bestijgen niet aangegeven, maar wel de Kaunergrathutte die op 2817m hoogte ligt. Daar willen we op de terugweg bog langs.
De aanloop is wel goed begaanbaar maar erg steil. Op dit fraaie uitzicht na lijkt het of degenen die dit pad hebben aangelegd vonden dat we maar zo snel mogelijk het bos weer uit moesten zijn en daarom 250m stijgen over 1km!
Nadat wat restwolken snel verdwijnen wordt het steeds warmer in de zon. We lopen nu een aantal km niet al te steil het dal in vlak langs de Lussbach, een sterk stromende en wilde beek.
Op de achtergrond is al de Watzespitze te zien (3532m) en de Ferners (Gletscher-dingen zoals Eveline ze noemt) waar al het water vandaan komt.
Deze modderpoel verzamelt al het water vanuit de Ferners om vervolgens via de trechter aan het einde het dal in te storten.
Het wordt inmiddels flink koud en er staat een harde wind. Zonet liepen we nog in de zon en inmiddels komt er een flinke kluit donkere bewolking overdrijven. Nu zie je hoe belangrijk het is om ook bij mooi weer warme kleding mee te nemen.
Gelukkig keert de zon na een half uur weer terug maar de wind blijft koud. Hier zijn we op 2750m hoogte en je voelt duidelijk bij het klimmen dat de lucht ijl is, even te snel wandelen en je begint de hijgen.
Het laatste stuk geen verfmarkeringen meer maar alleen steenmannetjes. Het topgedeelte lijkt alleen maar te bestaan uit grote gestapelde blokken. Flink klauteren dus. Om 10:45 bereiken we dan de top.
Het gedeelte bovenop is maar klein, je kunt er net met z'n tweeen zitten. De camera staat hier zo'n beetje op de rand van de afgrond. Ik denk dat dit ook de reden is dat men deze top verder ook niet echt promoot. Het laatste stuk is lastig te beklimmen en je kunt niet met zoveel mensen tegelijk op de top zijn.
Zo ziet de Watzespitze er vanaf de noordoost kant uit. De berg is helemaal zwart van kleur.
Bij de afdaling van de Parstleswand naar de Kaunergrathutte volgen we een pad dat dwars over brede steentjeshellingen voert zoals hier te zien. Het paadje is echter erg smal en helling steil zodat het oppassen geblazen is om op het pad te blijven. Wanneer je goed kijkt kun je het paadje achter Eveline zien.
En als er dan toch een hut op de route ligt...... Eveline een halve liter koude cola en ikzelf smachtte naar een bak koffie!
Het is nu 12:30 uur en nog lekker rustig bij de hut. Aangezien het op een doorgaande route ligt zal het weldra druk worden denk ik.
Op de terugweg denk ik eerst een aparte vorm rots te zien, maar nee. Deze beesten ben ik nog niet eerder tegengekomen in de Alpen. Een beetje verdwaald?
En weer terug in Plangeross. Onderweg spraken we nog een duitse vrouw die vroeg of met de Bahn omhoog waren gekomen. We begrijpen inmiddels dat je in een naastliggend dal met gondeltjes naar de Rifflsee (2200m) kunt gaan en vandaar via een horizontaal pad in ons dal komt en vervolgens naar de Kaunergrathutte kunt wandelen.
ziet er erg gaaf uit!!
BeantwoordenVerwijderen