Eigen Heuvelrugloop

Het plan was om vandaag met de Sibbing & Wateler Heuvelrugloop mee te doen in Veenendaal. Ik was al van plan op en rond de Amerongse berg te gaan trainen en ontdekte afgelopen week dat deze loop vandaag plaatsvindt. Vorig jaar heb ik er ook aan meegedaan, maar toen viel het in juni. Daarom was ik nu wat verrast.
Toch ben ik vanmorgen vroeg gaan trainen omdat er andere plannen in het gezin waren m.b.t. de middag. Om 05:00 uur opgestaan. Ik kijk naar buiten en zie dat het droog is. Er is regen aangekondigd vanuit het zuiden in de loop van de morgen dus hoop ik het nog droog te houden. Op het moment dat ik de deur uitstap begint het helaas te regenen, onaangekondigd. Hmm, toch maar op pad gaan.
Ik parkeer de auto weer bij Residence Rhenen en ondertussen regent het al behoorlijk. Ik laat me hier echter niet door weerhouden om te gaan lopen. Om 06:00 uur start ik en loop eerst een deel van het parcours van de Galgenbergmarathon. Daarmee heb ik de eerste 2 klimmetjes al weer te pakken. Bij de Eenzame Eik ga ik dit keer rechts af en zwerf wat door de bossen en heuveltjes richting Amerongen. Ik probeer zoveel mogelijk klimmetjes mee te pakken. Uiteindelijk kom ik weer bij de Eenzame Eik, loop nog 1x de ronde met de 2 klimmetjes en ga dan richting de Dikkenberg.
Ik krijg bijna een hartverlamming wanneer er van rechts ineens een hond wild blaffend op me afstormt. Ik loop al bijna 90 minuten in alle rust met alleen regengekletter. Met een bonzend hart stop ik even en ga rustig wandelen terwijl de hond nu toch wel erg dichtbij komt. Even verderop zie ik nu z'n baasje staan met nog 2 hondjes. Ik zeg tegen hem dat dit zo niet kan. Hij is gepikeerd en zegt dat het een losloopgebied voor honden is. Ja, zeg ik, maar alleen wanneer je hond zich kan beheersen en dat kan deze niet. In Trainings Center zie ik dat mijn hartslag een piek vertoont die 10 slagen hoger ligt dan tijdens het lopen daarvoor....
Ik steek de weg tussen Veenendaal en Elst over en duik het bos aan de andere kant in richting Kwintelooyen. Een man met een hond waarschuw ik nu maar met een kuchje. De paden hier zijn erg slecht, veel plassen, blubber en boomstronken. Volledig onaangekondigd lig ik ineens languit op de grond, in de blubber. Ik weet niet eens waardoor. Van boven tot onder bruin. Vooral handen, ellebogen, borst en knieen vangen de val op. Zo te zien geen bloed. Ik maak me wat schoon bij een regenplas. Dan hoor ik stemmen. Net nu komt er een loopgroep voorbij die mij onderzoekend bekijken. "Net gevallen, tja, kan gebeuren...".
Na 27,5 km kom ik weer bij de parkeerplaats, ik vind het welletjes (ik wilde eigenlijk 30 doen). Het heeft aan 1 stuk door geregend en ik ben smerig. Snel naar huis voor een warme douche. Desondanks heb ik weer een lekkere training achter de rug en heb ik nog de hele dag voor me liggen!