Sierre-Zinal

Vandaag is het dan zover! Ik heb al heel wat bergwandelingen gemaakt rondom het parcours van de bergloop Sierre-Zinal en vandaag ga ik 'm als wedstrijd lopen. Het startpunt ligt op 4 km van de camping en voor de gelegenheid heeft men de toegangsweg naar Val d'Anniviers afgesloten om de lopers de vrije doorgang te geven.

Het is nog erg fris met 11 graden, het is dan ook heerlijk om zo voor de start lekker in de zon op te warmen.

De vrachtwagen vervoert de tassen van de lopers naar de finish.

Ik zie Jan Schellekens (startnr 1789) al snel staan. Hij is met de bus van Zinal naar het startpunt gekomen. Zijn gezin staat op de camping in Zinal zodat ze hem bij de finish kunnen opwachten.

Jan loopt 'm nu voor de 4e keer, de laatste in 2001. Aan z'n grimas te zien ziet hij er tegen op...

De wedstrijd zal ook gevolgd worden door de (lokale) televisie vanuit de helicopter. Gelukkig volgt zo'n ploeg alleen de koplopers zodat wij snel van de herrie verlost zijn.

Zo langzamerhand begeven de lopers zich naar het startpunt.

Misschien ben ik iets te veel achteraan gaan staan.... zal later blijken. Er doen bijna 1000 lopers aan de Coureurs editie mee. De Touristes zijn vanmorgen om 05:00 uur al gestart met ruim 1700 lopers.

Om precies 09:00 uur starten we en mogen we eerst een kilometer over de asfaltweg klimmen om vervolgens scherp linksaf te slaan, een zeer steil pad naar boven.

Hier wordt de drukte al merkbaar nu het pad smaller wordt.

De eerste opstopping is een feit na 16 minuten. Ach, ik zal het maar nemen zoals het is en er vrolijk bij blijven zoals de loper met het gele strepen shirt.

Bij een haarspeldbocht kun je goed de lopers voor je zien.

Het lint van lopers wordt steeds langer zodat er wat ruimte ontstaat. Het parcours gaat hier voornamelijk door een prachtig en koel bos, de zon heeft hier z'n werk nog niet kunnen doen.

Het klimmen gaat me goed af. Waar mogelijk haal ik lopers in, (snel)wandelend of dribbelend. Let wel, in de eerst 7 km moet 1300 meter geklommen worden, zeer zwaar dus!

Na 7,5 km kom ik dan bij Ponchet, een alpenwei met prachtig uitzicht over het dal. Hier is ook de 2e drankpost ingericht.

Vanaf hier zullen de hoogteverschillen nog varieren tussen 2000 en 2450 meter om aan het eind nog af te dalen naar Zinal.

De paden zijn ook wat breder en da's wel even lekker.

Nog steeds in de schaduw en lekker fris.

De eerste tijdmeting in Chandolin, een vakantiedorp op 2000m hoogte. Gezellig publiek langs de kant.

Even na Chandolin passeer ik na 13,5km het het 50% bord in 2u11min. Dit zou in principe inhouden dat ik zou moeten kunnen finishen in 4u22min. Mwah, ik zie wel. Vanaf hier zal ik in de open zon moeten lopen en dat zal weer gepaard gaan met veel vochtverlies...

Chandolin weer uit...

De zon laat zich goed gelden, het wordt warm. Het lastige van dit stuk is dat je moeilijk in een vaste cadans kan lopen. Het is steeds op en af, voetje hier, voetje daar. Geconcentreerd lopen dus.

Tignousa is een bergstation voor een treintje dat vanuit St. Luc steeds heen en weer rijdt. Ideaal voor wandelaars die het stuk stijgen vanuit het dal niet zo zien zitten. Er zitten nu bijna 16km op.

En natuurlijk het uitzicht op de vierduizenders: Dent Blanche, Matterhorn, Weisshorn.

Bij elke editie staat er weer een andere berg op de medaille afgebeeld, vandaag is dat de Dent Blanche.

We lopen hier midden tussen de wandelaars die bij Tignousa omhoog gekomen zijn en naar Hotel Weisshorn wandelen.

Dat zie je niet vaak, een hotel op zo'n grote hoogte, zonder toegangsweg of toegangslift. Hotel Weisshorn ligt op 2337m hoogte.

Ook hier weer een tijdmeting. Ik kom hier in 3u7min door. Er zitten nu ruim 20 km op.

Alsof je zo de sneeuw in loopt... Dit uitzicht is echt magnifiek!

En eindelijk mag ik dan gaan afdalen naar Zinal. Ik verbaas me al een paar km dat ik nog steeds ruim boven de 2100m loop terwijl de finish op 1650m ligt.

De afdaling is ongelooflijk steil, meer dan 30%. Ik neem de helling rustig. Sommige waaghalzen gaan hier veel sneller maar ik voel m'n bovenbeenspieren nog van alle andere wandelingen, trainingen en wedstrijden.

Het laatste stuk door Zinal gaat tussen het aanmoedigende publiek door. Na 4:36:11 kom ik over de streep, dat valt me zeker niet tegen. Ik had zo'n 4:30 ingeschat.

Links achter het hek staat Jan's familie (vrouw, dochters, schoonouders, moeder) die me ook herkend hebben. Leuk!

Nadat ik weer bijgekomen ben in de schaduw douche ik me bij het zwembad en voeg me bij de familie van Jan die inmiddels reikhalzend staat uit te kijken naar zijn binnenkomst.

En ja hoor, Jan komt ook binnen. Ook hij heeft het gered ondanks z'n knieproblemen en de korte voorbereiding. Chapeau! En deze medaille heeft Jan nog niet.

Reactie Jan: "Wat een end zeg..."

Na afloop keer ik met de bus naar het begin van dal terug en ga ik weer terug naar de camping. Tja, nu zit de vakantie er echt op.