Zoals gebruikelijk bij mij bij een wandeling weer vroeg op om me voor te bereiden voor een tocht vanuit Oostenrijk naar Italie. Ik wil vanaf de Untere Bischofalm (boven Weidenburg) via de Kronhofer Torl de Italiaande grens oversteken en dan de Pizzo di Timau beklimmen. De rit naar de Untere Bischofalm neemt wel even tijd in beslag omdat vanaf Kronhof de weg onverhard wordt. Op dit vroege uur kom ik ook nog een boomstammenvrachtauto tegen maar gelukkig kan ik voldoende opzij om hem voorbij te laten gaan.
Uiteindelijk ben ik om even voor 07:00 uur op mijn startpunt en parkeer de auto in de berm (een parkeerplaats kan ik niet echt vinden ook al staat dit wel op de kaart). Je zou nog verder kunnen rijden naar de Obere Bischofalm maar die weg is veel slechter.
Ik loop eerst door een vallei en volg daarbij af en toe ook weer de weg naar de Obere Bischofalm. Vanaf deze weg gaat er een pad rechtsaf, steil het bos in, richting de Karnische Hohenweg (426).
Na de korte steil klim volgt een lang smal pad door een bergkom, en pad dat niet al te steil is. Achteraan in de kom moet een pad zijn naar de Kronhofer Torl. Ik kan aan het begin van de kom al in de verte een geel bordje zien. Tijdens de wandeling door de kom zijn aan weerszijden watervallen te zien.
Bovenaan gekomen wordt ik verwelkomd door een bord waar vroeger "Achtung: Staatsgrenze" heeft gestaan (nog net leesbaar). Ik kijk nu uit op het dal achter de Plockenpas waaronder o.a. het plaatsje Timau ligt. Op deze hoogte waait er een harde koude wind en ik trek mijn fleece trui maar weer aan.
Op deze hoogte kom ik een flink aantal verdedigingswerken en voormalige bunkers tegen vanuit de Eerste Wereldoorlog. Ik kan niet ontcijferen wat er allemaal op staat maar het lijkt iets met de 222e compagnie te maken te hebben.
Ik kom bij een bergmeertje uit bij een hut Casera Pramosio Alta. Het valt me op dat zodra ik de grens over ben, de bewegwijzering slecht wordt, beter nog: ontbreekt. Waar de Oostenrijkers het prima voor elkaar hebben (met dank aan de OEAV) laten de Italianen het liggen. Letterlijk: ik vind een oud bord dat omgewaaid is maar men neemt blijkbaar niet de moeite om die weer op te richten en vast te zetten. Het is dat ik een goede Oostenrijkse kaart heb en de wegen goed te zien zijn, anders was het moeilijk geweest.
Tijdens de klim naar de top wordt de wind steeds harder en kouder. Op een aantal plaatsen moet ik uitkijken dat ik niet van de berg wordt geblazen. Na 2,5 uur ben ik dan om 09:30 uur op de top. Nu ik nog wat gevoel in mijn vingers heb schrijf ik dit maar even snel in het boekje dat daar in een metalen koker wordt bewaard. Daarna gaan direct mijn winterhandschoenen aan.
Het uitzicht op de Italiaanse kant is nog wel redelijk. Maar door de wolken en de wind blijf ik toch maar niet te lang op de top. Na 20 minuten houd ik het voor gezien. Ook nu bij het afdalen weer goed rekening houden met de wind. Op sommige plekken kan ik bijna 45 graden tegen de wind in hangen zonder te vallen!
Gelukking breekt toch op enig moment de zon door en neem ik in de luwte nog een langere pauze. Te zien is dat je vanaf de Italiaanse kant met de auto al veel hoger kunt komen. Maar om dat te bereiken vanuit Oostenrijk is het toch wel een enorme omweg (via de Plockenpas).
Een rondje lopen i.p.v. dezelfde weg terug zit er niet echt in, dat zou dan via de Hochwipfel moeten maar dan wordt de tocht me te lang. De bergkom ligt er nu veel zonniger bij en uiteindelijk ben ik om even over 12:00 uur weer terug bij de auto. De tocht was zeker de moeite waard, alleen had de wind wel wat minder gemogen en de zon wat meer.
Voor meer foto's:
klik hier
Startpunt: Untere Bischofalm (1175m)
Doel: Pizzo di Timau (2218m)
Afstand: 16 km (heen en erug)
Tijdsduur: 5 uur en 10 minuten
Route:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten