In de verte onder de witte wolk mijn niet bedoelde doel voor vandaag: de Zagutnigspitz van 2731 m hoogte. Ik was van plan de Groneck te beklimmen maar ik vond vanaf mijn startpunt geen enkele verwijzing naar die route. Dan maar de Zagutnigspitz.
Ik kan vanaf ons huis op de Pfaffenberg direct door naar boven rijden tot aan de parkeerplaats "Nationalpark Parkplatz" op 1390m hoogte. Ik start om 06:00 uur.
Ik volg de weg naar de Gatternighutte die tegenwoordig verhuurd wordt maar vroeger bewirtschaftet werd door onze buurvrouw Christa.
Rechts de Gatternighutte en links achter de nieuwe Stranighutte waar ook overnachtigingen plaats kunnen vinden en wat gegeten en gedronken.
Nog steeds volg ik een Schotterweg tot ik bij de Urbanhutte kom op 1800m.
Pas na 7 km lopen op een hoogte van bijna 2000m verlaat ik eindelijk de onverharde weg om vervolgens steil richting de top te gaan.
De markering zijn slechts paaltjes die recht naar de top voeren. Van een pad is nauwelijks sprake. Ik moet toch regelmatig even stoppen om op adem te komen omdat het steil is.
Het bewijs dat ik op de top ben. Na 2 uur en 3 kwartier over een afstand van 9,2 km en een stijging van 1340m.
Het uitzicht is goed, het is nog niet al te heiig. Lekker de schoenen even uit, eten, drinken, rondkijken, notities in het Gipfelbuch maken enz.
Na 50 minuten verblijf op de top maak ik me weer op voor de afdaling. Voor het eerst gebruik is nu ook m'n wandelstokken i.v.m. de steile afdaling. In het dal is Obervellach nog net te zien.
Witte koeien.
Bij de Stranighutte drink ik koffie met een stuk koek er bij. Deze hut is sinds dit seizoen geopend.
Om 12:20 uur ben ik weer terug bij de auto en keer terug naar ons huis iets lager op de berg.
Route:
Voor alle foto's:
klik hier
Achteraf hoor ik van de buurvrouw dat de route naar de Groneck er nog wel is maar niet meer gemarkeerd. Dat bewaar ik voor een andere keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten