Wat staat me te wachten in Etten-Leur? Het weer ziet er goed uit, prima temperatuur voor de tijd van het jaar, zo'n 15 graden. Wel wat veel wind, zo tussen de 4-6 Bft, maar geen neerslag! Alle kansen dus om een PR te lopen en het liefst nu eens onder de 3:30.
Vanmorgen op tijd opgestaan om een stevige bak met brinta naar binnen te werken en voldoende te drinken om de darmen aan het werk te zetten. 'k Moet wel een beetje leeg zijn bij de start! Ronald Moska en Floor Perquin zouden tegen negen uur op het station aankomen en ze zijn keurig op tijd. Ik heb ze opgepikt en zo zijn we gezellig met z'n vieren (Thirza was er ook bij om bij een vakantievriendin in Etten-Leur op bezoek te gaan) naar het zuiden getrokken.
Onderweg praten we uitgebreid over de tijd die Floor in de DDD had geklokt, namelijk 3:33:33. Onmogelijk om dat nog een keer te doen lijkt ons. Overigens doet Floor nu aan de 5km mee. We komen keurig op tijd aan in E-L zodat Floor ook nog voldoende tijd heeft om goed voorbereid bij de start te zijn van de 5km.
Ik heb voor het eerst m'n nieuwe ultracompacte digitale camera bij me om wat foto's te nemen tijdens de marathon. Vooraf wat foto's gemaakt van ons:
Ik heb me voorgenomen om niet te snel te gaan de eerste ronde. Toch zie je altijd weer dat de eerste km te snel gaat, 4:33. Ik houd direct wat in om zo op een pace van 4:45/4:50 te komen. Ik loop al snel in de buurt van een vrouw die een stuk kleiner is dan ik. Onwillekeurig moet ik even denken aan mijn rekensommetjes over het aantal passen tijdens een marathon, voor mijn zo'n 36000. Voor haar zullen het er zeker zo'n 6000 meer zijn. Wat een getal is dat toch. Vraag iemand maar eens tot 36000 te tellen, die zal al snel afhaken. En wij, marathonlopers, tellen ze niet maar lopen ze zelfs zonder af te haken!
Langzaam loop ik in op een Belgische loper met een fietser naast zich. Wanneer ik hem passeer zegt hij iets in het Belgisch wat ik niet versta. Zijn begeleider vertaalt het gelukkig voor me: Heeft iemand wel een tegen je gezegd dat je op Axel Merckx lijkt? Nee zeg ik, onderstussen hard nadenkend wie dat ook al weer is. Een wielrenner geloof ik. 'k Zal thuis eens kijken op internet of ik op hem lijk. Door mijn korte wandelstops bij de drankposten haal ik hem nog een paar keer in wat zijn begeleider steeds de uitspraak ontlokt: "pas op, Axel komt er weer aan". Ik moet dan wel glimlachen terwijl ik eigenlijk niet weet of het een compliment is.
Op de tweede helft van de eerste ronde krijg ik de wind tegen en sluit ik me aan bij een groepje om een beetje uit de wind te lopen. De tijden blijven goed en ik kom op de helft op 1:42:20 door. Terwijl ik al aan mijn tweede ronde ben begonnen kom ik Ronald Moska tegen die nog een klein stukje moet tot de tussendoorkomst. Hij zit dus niet zo ver achter me.
Vanaf een km of 30 merk ik bij de drankpost dat het water me tegen begint te staan. Ok, het is dus weer zover, mijn maag weigert weer dienst en staat nu waarschijnlijk al lekker te klotsen. Nu maar eens zien hoever ik nog kan komen voordat het er uit komt. M'n km tijd begint een klein beetje op te lopen van 4:55 naar 5:15 door vochttekort en wat onprettige gevoelens. Bij 38km moet ik echt even naar de kant om alles er uit te gooien. Ha, dat lucht wel op, nu niet misselijk meer. Ronald Moska komt ondertussen voorbij maar ik moet nog even wandelen voordat ik weer kan gaan hardlopen. Hij gaat zeker een goede tijd lopen, richting de 3:30 denk ik.
Ik voel me weer redelijk, dus begin ik weer te dribbelen en wordt het weer iets dat op hardlopen lijkt. Ik loop nu op zo'n 6:00 per km. Ik zie wel waar ik op uit kom bij de finish. Nog maar een paar km. De fietsende begeleider van de Belg komt langs en moedigt me nog aan. Dat doet me goed, bedankt! Zonder wandelen die laatste paar km's kom ik over de finish. Mijn klokje geeft 3:37 aan zonder de secondes te vermelden, dat moet dus een PR zijn denk ik.
Ik zie Ronald Moska en ga naast hem zitten om even bij te komen. Nu eerst maar eens kijken welke tijd ik echt heb: 3:37:58, dat zou een seconde sneller zijn dan mijn PR, hoe bestaat het! Nog frappanter is dat Ronald mij vertelt dat hijzelf 3:33:32 geklokt heeft, terwijl we op de heenreis nog grapten dat zoiets nooit meer zou lukken! Hij blijkt uiteindelijk 3:33:31 gelopen te hebben en ik 3:37:59, een exacte evenaring van mijn PR in Klazienaveen, hoe bestaat het!
Thirza heeft mij zien finishen en het viel haar op dat ik er niet zo moe uitzag in vergelijking met hoe ik er uit zie na een intensieve training. Dat de marathon je aardig uitmergelt waardoor ik niet meer zo zweet en rood ben en er bleek uit zie door mijn maag had ze niet beseft.
Na een paar slokken echte cola in de Nobelaer voel ik me weer wat beter en gaan we naar het zwembad waar we ons kunnen douchen en in de kantine een kleine greetz hebben, met Floor erbij.
Dat de thuisreis wat langer duurt door de file op de A59 deert ons niet want we hebben weer een heerlijk marathondag gehad. Floor eerste bij de vrouwen op de 5km, Ronald Moska een zeer scherpe tijd en ikzelf een evenaring van mijn PR. De volgende marathon is mijn jaarlijkse Zuiderzeemarathon waaraan Ronald Moska ook weer meedoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten