Dit is het doel vandaag. De door mij zelf benoemde top tegenover ons vakantiehuis op 2463m hoogte. Ik ga eens kijken of ik deze naam bij de één of andere instantie kan claimen. Zou wel stoer zijn. Of het er iets toe doet weet ik niet, maar ik denk dat ik wel zo'n beetje de meeste toppen van iedereen in deze omgeving beklommen heb. Dan verdien ik zo'n eervolle vermelding toch wel?
Dit is ongeveer mijn startpunt, vlak voor het dorpje Teuchl. Ietsje terug heb ik de auto geparkeerd bij een winterzout/grit opslag. Je mag namelijk dit weggetje niet in helaas. Dat betekent dat je bijna 2,5 km moet lopen over een asfaltweggetje. Later blijkt dat 2 andere wandelaars het wel hebben gedaan...
Bij de start is het nog erg koud maar de zon doet z'n best om de berg op te warmen.
Prachtige herfstkleuren.
Naturdenkmal. Met deze god, zo gaat de overlevering, probeerde men natuurrampen te voorkomen. Wanneer de holte dichtgroeit moeten de dorpelingen weer meer aandacht aan hun god geven zodat ze onheil kunnen voorkomen.
Steeds meer openheid hoe hoger je komt.
Via een paadje over deze weide naar het stipje op de berg.
Dit is nog niet het hoogste punt maar hier ligt al wel een prachtig Gipfelbuch. Zo mooi ingebonden heb ik ze nog niet gezien. Meestal is het een schrift. Uiteraard schrijf ik mijn naam er in.
Na 2 uur ben ik op de Teuchelspitz (2320m). Ruim 7 km. Ik was hier 4 jaar geleden ook al, maar nu ga ik dus direct verder naar boven, naar de top zonder naam.
Hier kun je de top waar in naar toe wil goed zien, de rechter wel te verstaan. Het is een kwestie van de bergkam te volgen, soms even net er naast.
En weer wat dichterbij. Het lastigste stukje is om het blokkenveld over te steken.
Zo, ik ben boven. Ook mijn klokje geeft de hoogte van de kaart aan. Vanaf deze top zie je hiervoor de Schoneck en linksonder de Bose Nase. Ons huis ligt net rechts naast de top van de Schoneck.
De klein meertje, de Kesselsee, op 2270m. Als het goed is zou ik via dat meertje ook weer naar beneden kunnen. Dat bewaar ik voor een andere keer.
Op de achtergrond de Polinik waar ik al 2 keer eerder was.
Als officiele handeling zet ik mijn rugzak op het hoogste punt en doop deze berg met een naam: Plenterspitz. Na 45 minuten boven te zijn geweest ga ik weer naar beneden. Grotendeels via de zelfde route, ik snijd alleen de hoek naar de Teuchlspitz af.
Dit is de bergkam die ik gelopem heb naar de top links.
Het uitzicht is steeds schitterend.
Bij dit huisje is een erg waakzaam hondje. Gelukkig bijten blaffende honden niet.
Na 5 uur en 40 minuten ben ik weer terug. Totaal 1310m omhoog en ook weer naar beneden.
Een prachtige tocht, aan te bevelen! En tot de Teuchlspitz is het goed te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten