Precies 2 jaar geleden liep ik deze bergtocht ook al. Maar toen begon het al voor het bereiken van de top te regenen en dat bleef zo. Vandaag doe ik het nog eens over, maar dan bij mooi weer. Ik parkeer de auto bij de parkeerplaats richting de Polinikhutte. Vandaar moet ik dan wel even dalen tot 1254m en dan alleen maar klimmen. Het is geen gemarkeerde route, er is wel weggetje terug te vinden op de kaart en in de werkelijkheid maar soms is het goed zoeken. Maar de GPS helpt goed en ook de herinnering van de vorige keer.
Na een tijdje lopen vanaf de P kom je op een dalend stuk pad dat helemaal overwoekerd is met groen. Daarom heb ik vandaag ook een lange broek aan gedaan.
Na het groene pad ga ik hier dus weer naar boven en volg deze weg een tijdje.
Op de heenweg ben ik hier rechtdoor gegaan maar dan kom je uiteindelijk ook weer op de bosbouw weg. Aan te bevelen om hier niet door het bos te gaan maar de weg te volgen.
Uiteindelijk kom je op dit punt en dan moet je wel rechtdoor.
Prachtige beek/waterval. Dit is de Klausbach.
Niet ver na het oversteken van de Klausbach komt dit pad naar links. Er staat geen bordje maar deze moet je wel hebben.
Je komt dan al na enkele tientallen meters deze vervallen hut tegen.
Als je goed oplet kun je het pad steeds vinden.
Uiteindelijk kom je bij de Klausbodenhutte. Voor nu ga ik direct verder. De bedoeling is om hier links aan te houden.
Ook vanaf de Klausbodenhutte is het pad nog goed te volgen wanneer je oplettend bent.
Bij de beek overgang is iemand wel zo vriendelijk geweest om een paar markeringen aan te brengen. Eenmaal over de beek rechts aanhouden, naar boven.
Ook hier is iets van een pad te ontwaren.
Uiteindelijk kom je op een alm terecht. Die steek ik over, een beetje links aan houdend.
Dit is een sleutelpunt, bij deze rots moet je naar links, naar boven. Bovenaan gekomen kun je een redelijk goed pad volgen.
En dan weer verder door deze uitsnijding.
Uiteindelijk kom je bij het laatste stuk uit. Tot de nauwe doorgang kun je een slingerpad volgen (nog net te zien).
Dit is het nauwe, steile gedeelte. Ook hier is het wel weer goed te doen.
Eenmaal boven gekomen moet je nog naar links. Het beste kun je hier over de "grat" gaan, dan heb je het beste grip. Houd hier eerst wat rechts aan (dus de andere kant van de berg).
Onder deze boom kom ik net vandaan.
Nu is het nog eenvoudig naar de top lopen.
Direct maar even naar ons huis kijken. Goed te zien vanaf hier.
Hierachter ligt de Polinik. Deze berg heeft geen naam.
In de verte kan ik nog net de Grossglockner zien.
Het dal naar Mallnitz. In de verte de Hochalmspitze.
Ik was hier dus ook.
Nog even een stok rechtop gezet, rugzak er bij. Links kun je de Mollkopf nog zien waar ik vorig jaar was.
De terugweg gaat op dezelfde manier als de heenweg. Bij de Klausbodenhutte neem ik ook nog even een pauze.
In totaal 5 uur en 10 minuten onderweg geweest, afstand 13,6 km en 980 hoogtemeters.
Ik zal de gemeente nog eens vragen waarom ze hier geen officiele wandelroute van maken. Is eigenlijk toch de huisberg van Obervellach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten