Ook bij de Jamnighutte (1748m) alles nog rustig.
De berg waar ik naar toe wil ligt nog in een wolk. De weg voert via een oude romeinse weg eerst naar de Hagener Hutte.
Dit mannetje geeft je water via z'n mond.
Theresa Angermann kwam hier om door een blikseminslag (2235m).
Het oude Tauernhuis. Herbouwd door vrijwilligers.
Hagener Hutte (2448m). Het waait hier behoorlijk, ik trek m'n fleece trui maar weer aan.
Eerste etappe afgerond, nu naar de Vorderer Geisslkopf.
De Tauern Sturmglocke. Hier ga ik het doorgaande pad (Huttentochten) af naar de top.
Bijna opgedroogd.
Vanaf hier gaat het pad gestaag naar boven via een serpentinenweg.
Het valt me nog mee tot nu toe.
Hier kom ik op een heel lastig punt. Er ligt nog zoveel sneeuw dat er geen pad meer is. Ik ga dan maar door de sneeuw. Maar het stukje er boven is nog lastiger. Steil, glad, allemaal steenrommel, Toch kom ik daar boven.
Wanneer ik boven ben wacht me nog een teleurstelling. Ook hier ligt veel meer sneeuw dan normaal. Ik heb een tourverslag van anderen gelezen met veel foto's, daar was het veel minder. Helaas heb ik geen ijzers die ik onder m'n schoenen kan doen. Ik besluit dus hier niet verder te gaan.
In de verte de Hagener Hutte en helemaal rechts de Greilkopf. Daar ga ik nu nog naar toe.
Bijna weer bij de Hagener Hutte.
Na een korte en eenvoudige klim kom ik bij de Greilkopf op 2581m. Precies onder het kastje met het Gipfelbuch zie je in de verte het sneeuwveld waar ik ongeveer gestrand ben.
Zo, nu eerst even een half uur uitrusten.
Op de terugweg ook nog even IN het Tauernhuis geweest.
Bergflora.
In de buurt van de Jamnigalm grote uitstekende rotsen.
Na 18,3 km in totaal 6 uur ben ik weer terug bij de auto. Ik ga de V. Geisslkopf zeker nog een keer doen, maar dan misschien beter in september.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten