Tweede etappe: Der KAISERMARATHON

De dag kon niet beter beginnen. Terwijl we nog aan het ontbijt zaten begon de lucht te breken en kwamen de blauwe plekken tevoorschijn. En dat werd gedurende de dag steeds beter! Temperatuur om 10:00 uur 10 graden.

Startpunt is vandaag in Soll, een echt Tirols dorpje met een gezellig centrum. De twee speakers zijn weer van heinde en verre te horen. Geert is ook mee om de start en de doorkomst mee te maken en te fotograferen.

Ik zie Thomas op een lekker zonnig plekje zitten en we babbelen vervolgens een beetje bij over gisteravond en de dag van vandaag.

Anton Lautner, die ook altijd uitgebreide fotoverslagen op z'n site zet. Van hem kreeg ik vorig jaar nog een foto van mezelf met een koe op de voorgrond. Vandaag maar eens in real life kennisgemaakt.
Mooie bril trouwens ;-)

Ik ben ook maar eens brutaal geweest en tussen de toppers gaan staan vlak voor de start. Hier de sympathieke Nieuw-Zeelander Jonathan Wyatt, de bergenhoge favoriet voor vandaag.

Uiteraard ben ik weer opzij gaan staan en heb nog even staan kletsen met een Duitser die hoopt de marathon in 4:30 te lopen. Ter vergelijking: op vlakke marathons loopt hij 2:50.

Klaar voor de start. Natuurlijk loop ik vandaag in mijn Graubunden shirt. Ook leuk omdat het oranje is en mensen al snel denken dat je uit Nederland komt.

Een zeer originele starter lost het startschot met een oorverdovende knal.

We lopen eerst een rondje van ruim 7 km ten westen van Soll, richting Alpenschlossl. Alhoewel het nog niets is vergeleken met wat we na 21km kunnen verwachten hebben we toch al wel wat stevige hellingen te beklimmen.

De lopersgroep wordt al snel uit elkaar getrokken zodat je al snel alleen loopt of in twee- of drietallen.
Hier duiken we Soll weer in.

Doorkomst na ruim 7 km in Soll. Er is nog steeds veel joelend publiek op de been.

Wanneer Geert weer terug gaat loopt Thomas hem achterop. Altijd vrolijk en oog voor de camera. Een touristische loper!

Na 8km ben ik vlak bij ons huisje. Voorbij het grote huis rechts staat het. Even voor dit punt stond de fam. Embacher (de verhuurder) me al aan te moedigen. Hans Embacher wilde morgen z'n eerste marathon in Munchen lopen maar heeft afgelopen week last van z'n long gekregen en kan nu dus niet. Dikke pech.

Hier duik ik onder de doorgaande weg door en kom in een prachtig stukje herfst, langs een sterk stromende beek.

Scheffau nadert. Of beter: ik nader Scheffau.

Ook hier weer enthousiaste supporters langs het parcours. Links staan ook supporters van De Spartaan uit Lisse die in groten getale gekomen zijn, zowel om deel te nemen als om te suporteren. Wanneer ze eenmaal doorhebben dat ik ook uit Nederland kom wordt ik op verschillende punten aangemoedigd. Erg leuk.

Even buiten Scheffau moeten we door een huis heen om vervolgens het bos in te gaan.
In dit bos is een heel steil klimmetje opgenomen, een voorbode op wat me nog te wachten staat.

Ellmau, nu gaat het echt beginnen. 21 km zit er nu op met alleen wat stevige klimmetjes.
Tot nog toe goed loopweer, soms zelfs iets te warm. Ik heb behoorlijk wat gedronken en ook al een gelletje op.
Note: Vanaf deze foto is er blijkbaar een vlekje op de lens gekomen. rechtsboven zit steeds een wazige plek. Zal het voortaan wat vaker schoon maken.

En hier begint het echt. Ik moet nu eerst naar Hartkaiser met een hoogte van 1550m, 800 meter stijgen dus.

Hmm, zo'n tandradtreintje gaat veel sneller.

Dit gedeelte is zo steil dat er door velen gewandeld moet worden.
Het is nu ook erg koud omdat ik aan de schaduwzijde van de berg zit. Daar begin ik wel wat last van te krijgen. Koude voeten, handen, wat licht in het hoofd. Er begint zich een echte dip af te tekenen. De benen gaan pijn doen en ik ben pas op 25 km.

Wanneer ik "boven" kom draai ik weer de zon in en voel ik me een stuk lekkerder. Alles warmt weer op, ook de voeten.

Bij de drankposten vanaf 21 km is nu ook steeds cola verkrijgbaar. Ik drink telkens een bekertje en soms nog een bekertje water erna. Ik knap er van op en krijg weer nieuwe energie.

Ik loop kilometers lang op met deze twee lopers. We hebben een gelijk ritme. De man aan de linkerzijde komt uit Noord-Duitsland en vindt dat hij maar moeilijk bergtrainingen kan doen. Ik geef aan dat dat in Nederland nog lastiger is.

Prachtig uitzicht op de Hartkaisersee.
Iets verderop lijkt het noodlot toe te slaan. Vanaf de Hartkaiser moeten we weer afdalen naar Hexenwasser op 1100 meter. Bij xc3xa9xc3xa9n van de afdalingen schiet er kramp in mijn linker bovenbeen. Ik moet direct stilstaan. De Duitse loopster heeft zouttabletjes bij zich die ik neem. Zij lopen verder en ik blijf een poosje staan tot de kramp wegtrekt. Heel voorzichtig vervolg ik mijn weg en na verloop van tijd voel ik niets meer en kan weer normaal lopen.

Vlak voor Hexenwasser loop ik samen met een Nederlander van De Spartaan, Han Ligvoet. We blijven vanaf hier bijna tot aan de finish samen lopen. Erg gezellig gesproken, goede afleiding in deze laatste kilometers.

Hier maakt Han een foto van mij met op de achtergrond Hexenwasser. Hij heeft ook een camera bij zich dus ruilen we ook even.

Ik dacht dat ik al het nodige bij de Graubunden marathon had meegemaakt maar deze piste overtreft het wel qua steilheid. Ik ben blij dat ik me goed voel en nog voldoende energie heb. Sommigen lopen hier zigzag om niet zo steil naar boven te hoeven.

Exc3xa9n van de laatste drankposten. En die waren er veel. Heel veel verkrijgbaar: repen, banaan, gels, COLA, sportdranken, enz. En de bediening was buitengewoon aardig!

Ik kan niet zeggen dat het boven op de Hohe Salve erg mooi is. Een typische wintersportberg, allemaal erosie.
Han ligt hier een stukje achter me.
Ik kan nog goed doorlopen maar verlang nu wel naar de finish.

Nog 200 meter, dan ben ik er. Hardlopend de finish overgaan is niet mogelijk. Ze hebben de finish bovenaan een steil heuveltje gezet.
Ik wordt met veel gejuich door de aanwezige Spartaners binnengehaald. Ook de speakers maken er een feest van.
Ik kom binnen met een tijd van 5 uur en 21 minuten. Daar kan ik tevreden mee zijn. Ik dacht aan een tijd tussen de 5 uur en 5:30.

18 minuten later komt ook Thomas binnen met een grote grijns. Ik feliciteer hem maar ga dan snel weer met de cabinelift naar beneden omdat ik het toch wel koud begin te krijgen.
Tijdens de afdaling met de lift zie ik vlak bij Hexenwasser de laatste loper. Dat weet ik omdat er naast haar een man loopt met een blauwe vuilniszak om alle vaantjes langs de weg op te ruimen. De vrouw lijkt er geen probleem met te hebben en wuift naar ons.
Ook spreek ik de lift een Oostenrijks echtpaar die bij een van de Verpflegungsposten hebben geholpen. We praten over van alles en nog wat. Hij heeft vorig jaar ook de Kaisermarathon gelopen.
Kortom: een leuke dag, mooi weer, goede organisatie, lekker gelopen, mooie tijd.
Nu morgen nog de halve marathon.....

Jonathan Wyatt heeft weer met afstand gewonnen in een tijd van 3 uur en 3 minuten!!!